Ενώ, μάλιστα, θα περίμενε κανείς να περιορισθεί το κακό και να συνετισθούμε απ’ τις νουθεσίες του, άρχοντες και αρχόμενοι συνεχίζουμε τα ίδια και χειρότερα, με αποτέλεσμα η ρήση του, επί ημερών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, να ισχύει πολύ περισσότερο.
Η άποψή μου αυτή τεκμηριώνεται από μια σειρά γεγονότων, αρχής γενομένης από το περίφημο εκείνο δημοψήφισμα του 2015 και τον τρόπο, με τον οποίο αντιμετώπισε το αποτέλεσμά του ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέποντας, ως δια μαγείας, σε "ναι" το "όχι" του λαού, και αποδεικνύοντας, εμπράκτως κατ’ αυτόν τον τρόπο ότι αρέσκεται να υπόσχεται τα πάντα, άλλα να λέει και άλλα να κάνει, και ότι βασικός στόχος της πολιτικής του είναι η διατήρησή του στην εξουσία με κάθε τίμημα. Με την τακτική του αυτή καταφέρνει, μεν, να μακροημερεύει στην εξουσία εισπράττοντας, ωστόσο, τον χαρακτηρισμό "κωλοτούμπας", διεθνώς, και αντί να σχίσει μ’ ένα νόμο τα μνημόνια, όπως υποσχόταν προεκλογικά στις πλατείες, μας φόρτωσε, τελικά, κι άλλο ένα τρελαίνοντάς μας ακόμη περισσότερο.
Μήπως, όμως, δεν είναι εξωφρενικό αυτό, που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα με τις συντάξεις, να πανηγυρίζουν δηλ. οι συγκυβερνώντες για τη μη περικοπή τους, λες και κάτι θα βάλουν οι εργαζόμενοι στην τσέπη τους, τη στιγμή που αυτοί οι ίδιοι πριν λίγο καιρό είχαν βάλει, φαρδιά-πλατιά την υπογραφή για την περικοπή τους;
Μήπως, ακόμη, δεν προκαλεί θυμηδία είτε η συμμετοχή Υπουργών στην πορεία κατά της Αμερικανικής πρεσβείας την ημέρα του Πολυτεχνείου, την ώρα που το σφιχταγκάλιασμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους Αμερικάνους είναι, πλέον, γεγονός, είτε η στάση τους απέναντι στις συλλογικότητες, που λέγονται Ρουβίκωνας, αντιεξουσιαστές, φυλακισμένοι και δη τρομοκράτες και άλλοι, που, παρά την, προκλητικά, παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά τους αντιμετωπίζονται με τέτοια ανοχή, ώστε να φθάνουν κάποιοι απ’ αυτούς στο σημείο όχι μόνο να κάνουν, ανενόχλητοι, εισβολές, καταλήψεις και φθορές περιουσιών, αλλά και αλλάζοντας ρόλους να προβαίνουν ακόμη και σε εξακρίβωση στοιχείων αστυνομικών δίνοντας την εντύπωση ότι αποτελούν κράτος εν κράτει;
Πέραν τούτων, παράλογο δεν είναι, επίσης, το ότι, όταν είσαι, σήμερα, ακροδεξιός τύπου Καμμένου, τότε η δημοκρατία ξεχειλίζει απ’ μπατζάκια σου και θεωρείσαι κατάλληλος ακόμη και για κυβερνητικός εταίρος σε μια αριστερή, κατά τους ισχυρισμούς της, κυβέρνηση, ενώ, αν τολμήσει κανείς να δηλώσει πως είναι ένθερμος πατριώτης και χριστιανός ορθόδοξος, και ότι σέβεται και τιμά τους νόμους, τα σύμβολα και τις παρακαταθήκες της πατρίδας, κινδυνεύει, τότε, να χαρακτηρισθεί πισωδρομικός, εθνικιστής, ακόμη και φασίστας, πολύ περισσότερο, όταν δεν κρύβει πως είναι δεξιός;
Αλλά και το να θεωρεί ένα κόμμα επικίνδυνες για την πατρίδα βασικές κυβερνητικές επιλογές, και την ίδια ώρα, αντί να αίρει την εμπιστοσύνη του και να καταψηφίζει την κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει, να της δίνει ανάσες ζωής χάριν διατήρησης υπουργικών θώκων, τι είναι;
Μήπως, όμως, δεν είναι αλλοπρόσαλλη η συμπεριφορά του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, ο οποίος δεν επικοινωνεί, δεν ενημερώνει και αιφνιδιάζει τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για θέματα, που τον αφορούν, ενώ, όλως παραδόξως, συνεργάζεται μυστικά και συμμετέχει στον πολιτικό σχεδιασμό ενός άθεου, κατά δήλωσή του, Πρωθυπουργού αιφνιδιάζοντας κλήρο και θρησκευόμενο λαό με το κοινό ανακοινωθέν μεταξύ τους για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας και για τη μισθοδοσία των ιερέων, που προβλημάτισε και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων;
Μήπως, ακόμη, δεν είναι παράξενη και δυσερμήνευτη για πολλούς η συμπεριφορά του κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος, όντας εν ενεργεία βουλευτής και παρά τα όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, επιμένει να κρατά ο ίδιος το στόμα του κλειστό και να επιτρέπει με τη σιωπή του να εκμεταλλεύονται τον καραμανλισμό και να προσφέρουν υπηρεσίες στον κ. Τσίπρα κάποια απ’ τα δικά του στελέχη, αφήνοντας τις κακές γλώσσες να φαντάζονται και να λένε διάφορα;
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, αλήθεια, τι θα έλεγε ο Κων. Καραμανλής, αν ζούσε ακόμη;
Από τον Κώστα Γιαννούλα
