“Οι αστυνομικοί να προσέχουν τον εαυτό τους!”. Όπως λένε οι μανάδες το πρωί στα παιδιά τους ξεπροβοδίζοντάς τα για το σχολείο.
“Να προσέχεις τον εαυτό σου παιδάκι μου, στις διαβάσεις να μην περνάς με κόκκινο, να μην τρέχεις στο διάλειμμα και πέσεις και χτυπήσεις και να μη βγάλεις το μπουφάν σου γιατί κάνει κρύο και θα αρρωστήσεις”. Κάπως έτσι συμβουλεύουν οι μανάδες.
Δεν μας είπε όμως η κυρία Παπακώστα πώς να τον προσέχουν οι αστυνομικοί τον εαυτό τους! Τινί τρόπω…! Όταν η Αθήνα, κυρίως, γέμισε από κουκουλοφόρους και αναρχικούς και… επαναστάτες της τάξης και της ηρεμίας;
Όταν ο «Ρουβίκωνας» αλωνίζει και επιτίθεται σε αστυνομικούς; Και οι αστυνομικοί να μην έχουν το ελεύθερο να χρησιμοποιήσουν το όπλο τους, που το έχουν έτσι διακοσμητικό κρεμασμένο στη ζώνη τους.
Δημοκρατία βεβαίως, “ναι”, το καταλαβαίνω, αλλά όχι όμως… μονόπλευρη.
Όχι να μην έχει το δικαίωμα ο αστυνομικός να χρησιμοποιήσει βία, αλλά να το έχει ο «Ρουβίκωνας».
Πάντα υπήρχαν βέβαια αυτά και το άσυλο στα Πανεπιστήμια και όλα, μα όχι σε τέτοιο βαθμό. Τώρα το Α.Π.Θ. έχει γίνει άντρο ναρκομανών και κακοποιών. Το κακό έχει παραγίνει. Φοβάται ο πολίτης να κυκλοφορήσει στον δρόμο αργά το βράδυ, κυρίως στην πρωτεύουσα. Εμείς εδώ στην επαρχία, δόξα τω Θεώ, είμαστε κάπως πιο ελεύθεροι.
Εκτός από κάτι τσαντάκηδες, που βάζουν στόχο την τσάντα που κρατάς στον ώμο σου και μπορεί να σε ρίξουν κάτω να φας τα μούτρα σου, για να σου την αρπάξουν, άλλες επιθέσεις δεν νομίζω να έχουμε.
Πάντως με την παρούσα κυβέρνηση έχει παραγίνει το κακό και δε λέει να… ξεκουμπιστεί. Αλλά είναι γλυκιά η εξουσία.
Θα μου πείτε τώρα πως οι άλλοι είναι καλύτεροι;
Τους έχουμε δοκιμάσει όλους.
Όλα αυτά τα λιανοπαίδια που ηγούνται των κομμάτων τώρα, δεν τους έχουμε καμιά εμπιστοσύνη, αλλά πού να βρεις τους καλύτερους!
Μήπως ο Μητσοτάκης θα πιάσει τη μαγική ράβδο και θα τα διορθώσει όλα, όπως ισχυρίζεται; Όταν είναι στην αντιπολίτευση όλοι λένε μεγάλα λόγια. Μόλις πάρουν την… κουτάλα που λέει ο λαός, τα ρίχνουν όλοι στους προηγούμενους και έτσι πορευόμαστε.
Πολύ φοβάμαι πως η χώρα μας δεν θα βγει ποτέ από αυτό το τέλμα. Δεν υπάρχουν ηγέτες – όπως ήταν ο τίτλος ενός άλλου άρθρου μου – με πυγμή και κότσια.
Και που βγήκαμε απ’ τα μνημόνια τι έγινε; Πάλι έχουμε τους επιτηρητές πάνω απ’ τα κεφάλια μας.
Εδώ και καιρό ζούνε οι συνταξιούχοι με μια αγωνία. “Θα μας περικόψουν τις συντάξεις αρχές του 2019 ή δεν θα μας τις περικόψουν. Θα πάρουμε τα αναδρομικά ή δεν θα τα πάρουμε. Κι αν θα τα πάρουμε πόσα θα πάρουμε!” και πάει λέγοντας. Στον δρόμο, στις πλατείες εκεί που κάθονται οι συνταξιούχοι στα παγκάκια δεν ακούς τίποτα άλλο. Θα πάρουμε ίσως κάτι, αλλά θα πέσουν κρατήσεις και φορολογία κι ένας Θεός ξέρει τι θα βάλουμε στην τσέπη μας.
Ξέφυγα λιγάκι να με συγχωρείτε, το θέμα μου ήταν η κυρία Παπακώστα και οι… συμβουλές της προς τους αστυνομικούς, που παλεύουν κάθε μέρα με τα αναρχικά στοιχεία, χωρίς να μπορούν να σηκώσουν χέρι.
“Να προσέχετε παιδιά μου κι απ’ το… πεζοδρόμιο! Να κάνετε αυτό που λέει η κυρία Παπακώστα”.
Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά
* Η Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά είναι λογοτέχνης
