Οι νέες ταυτότητες, τα υπέρ και τα κατά τους

Την Κυριακή, 21-10-2018, στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης μας έγινε η παρουσίαση των νέων ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, που θα αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες μέσα σε μια πενταετία, και έγινε λόγος για τα θετικά τους, αλλά, κυρίως, για τα αρνητικά τους, τα οποία αποκρύπτονται και δε μιλά γι’ αυτά κανείς υπεύθυνος.

Σημειωτέον ότι η σχετική διάταξη πέρασε απαρατήρητη και στα μουλωχτά σε νομοσχέδιο τον περασμένο Απρίλιο, προκειμένου, ενδεχομένως, να αποφευχθούν αντιδράσεις σαν αυτές που σημειώθηκαν στο παρελθόν.
Ωστόσο, επειδή ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, τα όσα ακούστηκαν στην αίθουσα του Ωδείου, όχι μόνο γέμισαν με ανησυχία το κατάμεστο ακροατήριο, καθώς συνειδητοποίησε ότι έπεσε θύμα της αδιαφορίας μας, της μυστικότητας και της σαλαμοποίησης, που επέλεξαν οι υπεύθυνοι, προκειμένου να πετύχουν ευκολότερα τον στόχο τους, αλλά και με ενοχές, γιατί με περισσή ευκολία πολλοί βιαστήκαμε να υιοθετήσουμε συμπεριφορές που προετοιμάζουν και διευκολύνουν την υποχρεωτική εφαρμογή του μέτρου.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Την ώρα που ξέρουμε τις προθέσεις του Συστήματος και ότι αυτό απεργάζεται μεθόδους, προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα και μια κοινωνία ελεγχόμενη από κάθε άποψη, και ενώ, επίσης, είναι γνωστό, ότι η ατομική ελευθερία και το αυτεξούσιο του καθενός μας αποτελεί ατομικό και ιερό δικαίωμα, πόσοι από μας το υπερασπιζόμαστε αρνούμενοι, έστω, να υιοθετήσουμε, ό, τι συμβάλλει προς αυτήν την κατεύθυνση;
Πόσοι π.χ., για λόγους ασφαλείας, τάχα, και στην προσπάθειά μας να μην ταλαιπωρούμαστε στα γκισέ των τραπεζών και να κτίζουμε το αφορολόγητο όριο, αποφύγαμε να εφοδιαστούμε με κάρτα και, μάλιστα, ανέπαφη, για ανάληψη χρημάτων απ’ τα ΑΤΜ των τραπεζών ή για τις συναλλαγές μας καταργώντας τα χαρτονομίσματα, καίτοι γνωρίζουμε, ότι, κατ’ αυτόν τον τρόπο, αποκτούν πρόσβαση στα προσωπικά μας δεδομένα διάφοροι και όχι μόνο χάκερς; Δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι, έτσι, ρίχνουμε νερό στον μύλο, όσων μας θέλουν πειθήνια όργανά τους;
Επί τη ευκαιρία, γιατί, τάχα, δίνεται η δυνατότητα μόνο με την επαφή της κάρτας και χωρίς την καταγραφή του κωδικού μας, να πληρώνεται λογαριασμός, που δεν ξεπερνά το κόστος των 25 ευρώ; Δεν είναι επικίνδυνο κάτι τέτοιο, όχι μόνο όταν χάνουμε την κάρτα μας, αλλά και όταν ακόμη την έχουμε στην τσέπη μας;
Πέραν τούτου, και επειδή οι νέες ταυτότητες θα εμπεριέχουν όλα εκείνα τα δεδομένα, που, σημειωτέον, απαγορεύεται να τα γνωρίζουμε, και επειδή ένας, μόνο, αριθμός, ο δικός τους, θα είναι αρκετός, για να λειτουργήσουμε ως πολίτες, δε θα κινδυνεύουμε, ανά πάσα ώρα και στιγμή, πολίτες και Πολιτεία, απ’ τα καμώματα των χάκερς και των ισχυρών της γης;
Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε, με βάση τα όσα ακούσθηκαν στην αίθουσα του Ωδείου, ότι οι νέες ταυτότητες επιβάλλονται υποχρεωτικά μόνο στα μικρά και αδύναμα κράτη, ενώ αντίθετα στα ισχυρά, όπως π.χ. στην Αμερική και στη Γερμανία, είναι προαιρετική. Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, πειραματόζωα σ’ αυτή την προσπάθεια, εκτός των άλλων, είναι η Κίνα, η Ινδία και η Εσθονία. Αυτό σημαίνει, ότι στα ισχυρά κράτη θα υπάρχει, συνεχώς, εναλλακτικός τρόπος λειτουργίας τους, ενώ στα αδύναμα, σαν το δικό μας, όχι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε περίπτωση βλάβης ή δολιοφθοράς και όχι μόνο.
Και επειδή πολλοί Έλληνες, παρότι πληρώσαμε ακριβά το φακέλωμα στο πρόσφατο παρελθόν, αδιαφορούμε, εν πολλοίς, για όσα τεκταίνονται πίσω απ’ την πλάτη μας με τη σκέψη, ότι είμαστε καθαροί και δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτε, και, γι’ αυτό, δε φοβόμαστε και δεν ανησυχούμε, πρέπει να ξέρουμε όλοι μας και περισσότερο οι γονείς, ότι, σε περίπτωση υποχρεωτικής αποδοχής εκ μέρους μας των νέων ταυτοτήτων, οι διαχειριστές του συστήματος θα έχουν τη δυνατότητα, μακροπρόθεσμα και στο μέλλον, όχι μόνο να ελέγχουν τα πάντα, αλλά και να τα καθορίζουν.
Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι οι άνθρωποι δε γεννιούνται μόνον, αλλά και πλάθονται, και ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες είναι αυτοί, που με τους νόμους τους καθορίζουν, τι είναι καλό και τι κακό για τους πολίτες. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες είναι πολλοί, τάχα, οι Έλληνες σήμερα, που θα ήθελαν να εμπιστευθούν, εν λευκώ, στους πολιτικούς μας τις τύχες των παιδιών, των εγγονών και του μέλλοντος της χώρας;
Παρ’ όλα αυτά, λύση υπάρχει και δεν είναι άλλη απ’ αυτή, που δόθηκε στις ισχυρές χώρες, όπου το μέτρο ισχύει προαιρετικά. Ας γίνει, λοιπόν, αυτό και στη χώρα μας, κι ας είναι μικρή, και οι Έλληνες, που ξέρουν τι θα πει ελευθερία, ας επιλέξουν ό,τι επιθυμούν, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των επιλογών τους. Δύσκολο; Από μας εξαρτάται.
 
Από τον Κώστα Γιαννούλα