Η σημερινή δε ένταση δεν είναι νέο φαινόμενο και ήταν πάντα υποβόσκουσα ιδιαίτερα μετά την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, στη διάρκεια της οποίας σημειώθηκαν οι διωγμοί στην Κωνσταντινούπολη τη δεκαετία του ‘50 και η σύγκρουση για την Κύπρο στη δεκαετία του ‘60 που κατέληξε στην εισβολή και κατάληψη του μισού νησιού. Όλα αυτά έγιναν με τη απόλυτη έγκριση του ΝΑΤΟ, του οποίου πιστό μέλος ήταν τότε η Τουρκία.
Η καθοριστική διαφορά με σήμερα είναι ότι η Τουρκία, μετά το αποτυχόν πραξικόπημα ενάντια στον Ερντογάν, έπαψε πια να είναι ημι-προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ, όπως ήταν και η Ελλάδα, πριν την καταστροφή που μας επέβαλαν με τα Μνημόνια οι δωσίλογες κυβερνήσεις ( ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ), μετατρέποντάς την σε κανονικό προτεκτοράτο. Το πραξικόπημα βέβαια αυτό έγινε σαφώς με την καθοδήγηση του ΝΑΤΟ, επειδή ο Ερντογάν είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια ανεξαρτητοποίησης και απόπειρας επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας. Επομένως η ένταση στο Αιγαίο σήμερα δεν έχει καμία σχέση με τις εντάσεις στις προηγούμενες δεκαετίες. Σήμερα στο ΝΑΤΟ είμαστε κι εμείς, συμμετέχοντας πιστά στις εντολές του για την πάση θυσία ανατροπή του Ερντογάν. Και αυτό, διότι ο Ερντογάν ανατρέπει σήμερα τα σχέδιά τους για διαμελισμό της Συρίας με όργανο τους άθλιους Κούρδους που ετοιμάζουν το «κράτος» τους στη Μέση Ανατολή.
Η Ελλάδα σήμερα είναι ένα απόλυτο προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Δεν έχει καμία Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία. Αντιθέτως η Τουρκία σήμερα είναι μια χώρα με σημαντικό βαθμό Εθνικής Κυριαρχίας που ανεξαρτητοποιείται όλο και περισσότερο. Ειδικά μετά το αποτυχόν πραξικόπημα η Τουρκία υπό τον Ερντογάν προσπαθεί να χαράξει μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική προτάσσοντας τα δικά της εθνικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Αυτό τη φέρνει αντικειμενικά σε σύγκρουση με τους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης πραγμάτων στη Μέση Ανατολή αλλά και στα Βαλκάνια.
Έτσι, η Τουρκία αντιτάσσεται ευθέως στα σχέδια των Αμερικανονατοϊκών στη Συρία, αφού για να προστατέψει την εδαφική της ακεραιότητα, χτυπά τις θέσεις των Κούρδων στο Αφρίν, οι οποίοι φτιάχνουν σήμερα το “κράτος” τους με τις πλάτες των Αμερικανών, που στο άμεσο μέλλον θα το χρησιμοποιήσουν για να διαλύσουν τη Συρία, το Ιράν αλλά και την ίδια την Τουρκία, και τελικά να οδηγήσουν στην απομόνωση τη Ρωσία, αν φυσικά τα καταφέρουν! Γι’ αυτό και οι Τούρκοι έχουν ήδη προσχωρήσει στον άξονα Ρωσίας-Ιράν-Συρίας, ο οποίος αντιστέκεται στα σχέδιά τους για παγκόσμια κυριαρχία, την ώρα που όλοι σχεδόν οι δικοί μας πολιτικοί είναι τα απόλυτα φερέφωνα των δυτικών. Στο πλαίσιο αυτό δεν αποτελεί βέβαια μυστήριο ο σημερινός ακραίος ευτελισμός του Ελληνικού λαού που μέχρι πριν λίγα χρόνια κατέβαινε μαζικά σε τεράστιες διαδηλώσεις ενάντια στους Αμερικάνους, ενώ σήμερα, ίσα που δεν βγαίνει με Αμερικανικές σημαίες στους δρόμους, αφού έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για τη σωτηρία μας στον 6ο Αμερικανικό στόλο (που κάποτε τον παίρναμε με τις πέτρες!).
Επομένως η Τουρκία δεν έχει κανένα λόγο και συμφέρον σήμερα να προκαλέσει μια πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα, ξέροντας ότι αυτό θα είναι εναντίον της στο μέτωπο της Συρίας. Αντιθέτως στο ΝΑΤΟ έχουν κάθε λόγο να ξεκινήσουν έναν πόλεμο για ν’ ανατρέψουν τον Ερντογάν σε περίπτωση που προχωρήσει πέρα από το Αφρίν στη Συρία. Στην περίπτωση αυτή λοιπόν μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ώστε να ανατρέψουν τον Ερντογάν με συνδυασμένα χτυπήματα από τα νότια σύνορά του αλλά και τα δυτικά.
Από έναν τέτοιο πόλεμο η Ελλάδα δεν έχει να ωφεληθεί το παραμικρό γιατί ακόμη και αν με δυτικές πλάτες παίρναμε σπιθαμή τουρκικού εδάφους, οι διάδοχοι του Ερντογάν που είναι δυτικόδουλοι μέχρι το μεδούλι, θα το έπαιρναν πίσω (αν δεν τους το έδιναν οι ίδιοι οι Νατοϊκοί). Δηλαδή ΝΑΤΟ, Αμερικάνοι και η “δημοκρατική ΕΕ” δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να χάσει η Ελλάδα εδάφη προκειμένου να επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός με την Τουρκία ή να της δοθούν κάποια ανταλλάγματα “από δυσμάς” προκειμένου να αποδεχτεί κάποιες απώλειες στα νοτιοανατολικά της σύνορα με τη Συρία, σε σχέση με το νεοσχηματιζόμενο Κουρδικό προτεκτοράτο. Δηλαδή, οι χαμένοι τελικά της υπόθεσης (όπως πάντα) θα ήμασταν εμείς, σαν κολαούζοι των δυτικών, αφού θα επαναλαμβάναμε, όχι βέβαια σαν φάρσα, το σενάριο της Μικρασιατικής καταστροφής, με τις γνωστές συνέπειες!
Επομένως εάν συνεχίσουμε να είμαστε τα “καλά παιδιά” του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και δεν ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός για την αποτίναξη της σύγχρονης κατοχής που ζούμε για την ανάκτηση της Εθνικής και Οικονομικής μας Κυριαρχίας, το μέλλον εμφανίζεται εντελώς δυσοίωνο και είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε νέα πολύ μεγαλύτερη καταστροφή από την Κύπρο. Και αρκεί να αναφέρουμε την απόφαση του συμβουλίου εθνικής ασφαλείας της Τουρκίας που λέει ότι «θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να υπερασπίσουμε τα συμφέροντά μας σε Κύπρο, Αιγαίο και Μεσόγειο»!
Του Ντίνου Ζήσου
