O Τίμιος Σταυρός είναι το κορυφαίο σύμβολο της θυσίας και του αγιασμού για την Εκκλησία μας, αφού Σταυρός και Ανάσταση είναι οι κολόνες, όπου στηρίζεται η ζωή των Χριστιανών. Ο σταυρός είναι το σύμβολο του Χριστού και με αυτόν, δηλαδή, με την καθημερινή μας προσευχή, ομολογούμε πίστη στον Χριστό. Ο Σταυρός στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη, προτυπώνει σημαντικά γεγονότα, ενώ η δύναμή του φάνηκε και στο όραμα που είδε ο Μ. Κωνσταντίνος, προτού αναμετρηθεί με τους αντιπάλους του. Ακριβώς τον Σταυρό αυτόν του μαρτυρίου του Θεανθρώπου, θέλησε να βρει η μητέρα του Μ. Κωνσταντίνου, Αγία Ελένη, η οποία πήγε στα Ιεροσόλυμα το έτος 326. Ηύρεν τον Τίμιον Σταυρόν και τους άλλους δύο σταυρούς των ληστών.
Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, Φιλοστόργιος και Νικηφόρος, αναφέρουν ότι ο Σταυρός εντοπίστηκε ύστερα από σχετικό θαύμα. Τον ευρεθέντα Σταυρό, η Ελένη τον παρέδωσε στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος τον ύψωσε στον Γολγοθά και στη συνέχεια τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως, 14 Σεπτεμβρίου 335.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθιερώσει πέντε γιορτές για τον Τίμιο Σταυρό: Την εύρεση του Τιμίου Σταυρού και γιορτάζεται το γεγονός αυτό στις 6 Μαρτίου, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού που γιορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου. Επίσης τη μνήμη του εν ουρανώ φανέοντος σημείου του Τιμίου Σταυρού, επί Κυρίλλου Ιεροσολύμων και γιορτάζεται στις 7 Μαΐου, καθώς και τη Σταυροπροσκύνηση, που είναι η Τρίτη Κυριακή των Νηστειών. Η άλλη γιορτή είναι η έξοδος του Σταυρού από τα Ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης, η οποία γιορτάζεται στις 14 Αυγούστου.
Η γιορτή του Σταυρού για τον χριστιανικό κόσμο είναι μια από τις σημαντικότερες γιορτές στον κύκλο του χρόνου και αρκετά είναι τα θρησκευτικά έθιμα του λαού μας,. Tη σημαντική θέση έχει, ο βασιλικός, το αγιασμένο και μυρωδάτο αυτό φυτό, που υπέδειξε, όπως λέει ο λαός μας στην Αγία Ελένη, με την ευωδιά του το σημείο του Σταυρού. Εκεί, φύτρωσε από τις σταλαματιές του Αγίου αίματος του Χριστού. Την παραμονή της γιορτής οι γυναίκες πηγαίνουν στην εκκλησία ματσάκια βασιλικού ή ολόκληρες γλάστρες. Στην περιοχή της Θράκης αφήνουν τις γλάστρες κάτω από την εικόνα και τις παίρνουν στο σπίτι, αγιασμένες πια. Ο βασιλικός, το σταυρολούλουδο, έχει θεραπευτικές ιδιότητες και οι άνθρωποι τον φυλάνε στο εικονοστάσι για ξεματιάσματα και ξόρκια.. Στην Ανατολική Θεσσαλία οι νοικοκυρές κάνουν το προζύμι της χρονιάς, το οποίο δεν το δανείζουν και το πρώτο ψωμί που κάνουν είναι η λειτουργιά, την οποία πηγαίνουν την Κυριακή στην εκκλησία . Στην Κρήτη οι αμπελουργοί, με το βασιλικό σταυρώνουν το κρασί, ενώ σε περιοχές παραγωγής λαδιού, οι νοικοκυρές την ημέρα αυτή κοπανούσαν στο γουδί ελιές και με το λάδι αυτό άναβαν το καντήλι. Στην περιοχή της Πελοποννήσου, οι ελαιοπαραγωγοί, έδεναν ένα ρόδι με ένα κλωνάρι ελιάς και πρωί- πρωί του Σταυρού πήγαιναν στον γιαλό και το βουτούσαν στο νερό, λέγοντας: Όπως, τρέχει το νερό, έτσι να τρέχουν τα καλά στο σπιτικό. Ο λαός μας πιστεύει ότι του Σταυρού ανοίγουν τα ουράνια, σε σχήμα σταυρού, όπως συμβαίνει τα Θεοφάνεια, τη Μεταμόρφωση και την Πρωτοχρονιά. Του Σταυρού άρχιζε η περίοδος για τους αγρότες, τους ναυτικούς και βοσκούς. Έτσι, έληγαν τα θερινά ενοικιοστάσια και άρχιζαν τα νέα, για τα στανοτόπια, τα χειμερινά. Οι βοσκοί άφηναν ελεύθερα τα κοπάδια τους στα χωράφια, αφού οι καρποί είχαν μαζευτεί. Ακριβώς, την ημέρα αυτή την λέγανε «του Σταυρού του κλέφτη, γιατί αμολούσαν τα κατσικοπρόβατα και βοσκούσαν στα χωράφια» . Εξάλλου, μια και ημέρα αυτή ήταν των βοσκών, πήγαιναν στην εκκλησία μαλλιά από τα αιγοπρόβατα, μαζί με ένα Πρόσφορο. Μετά την ευλογία από τον ιερέα έπλαθαν λίγο ψωμί και μαλλί και το έβαζαν στα κουδούνια του κοπαδιού για φυλαχτό. Με τη γιορτή του Σταυρού συνδέεται η προετοιμασία της σποράς των γεωργών, που θα γονιμοποιήσει τη γη στη νέα χρονιά. Σε χωριά της Θεσσαλίας, έστελναν στην εκκλησία για ευλογία, το σταυρό, τον ψάθινο ή το χτένι, που ήταν η τελευταία χεράδα του θέρους, την οποία φύλαγαν στο εικονοστάσι από τον ιερέα. Ο ιερέας ευλογώντας, τους σπόρους έλεγε την εξής ευχή «βλαστήσαι την γην, και δούναι σπέρμα το σπείρον, και άρτον εις βρώσιν ». Εξάλλου, επειδή την ημέρα αυτή τηρείται αυστηρή νηστεία, οι αμπελουργοί των χωριών της Ελασσόνας, μοίραζαν σταφύλια στους συγχωριανούς τους.
Του Αποστόλου Ποντίκα, δασκάλου
