Ο πρώτος, στην προσπάθεια να πείσει (sic) τους συμπατριώτες του στο επικείμενο δημοψήφισμα της χώρας του, φαίνεται να είπε προς τους πατριώτες του: «Μη στενοχωριέστε που και οι Έλληνες της Βόρειας Ελλάδας λέγονται Μακεδόνες. Οι Έλληνες Μακεδόνες είναι κάτοικοι μιας επαρχίας, που έχει το όνομα αυτό. Το Κράτος Μακεδονία είμαστε εμείς».
Δεν γνωρίζω αν συμπλήρωσε και περαιτέρω φράσεις που να υποδηλώνουν ότι με τη διάρκεια των χρόνων το κράτος μπορεί να απορροφήσει την επαρχία. Στα μάτια των αλληθωριζόντων αυτό φαίνεται δύσκολο, απραγματοποίητο και ίσως-ίσως αρκετά… παλαβό... Το Κράτος αυτό, με το όνομα και τα συναφή χαρακτηριστικά εθνότητας, που ευγενικά (sic) του παραχωρήθηκε, αποκτά φωνή και οντότητα στο σύνολο των κρατών, με πάρα πολλά παρελκόμενα, επιζήμια και ίσως-ίσως τραγικά για τον Ελληνισμό.
Με την πάροδο χρόνων, αν συνεχίσει υφισταμένη η επιμονή των γειτόνων μας στη νομή της αίγλης και του πλούτου, που εκπηγάζεται και ακτινοβολείται ιστορικά από αυτό που κρύβει η έννοια «Μακεδονία», είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξουν αναταραχές, ανεξέλεγκτες και εθνικά επικίνδυνες. Και δεν είναι εκτός πιθανοτήτων να δούμε φαινόμενα ανάλογα με αυτά, όπου ερπετά με σχετικά μικρό δέμας καταβροχθίζουν ογκωδέστερα τετράποδα!
Στην τελευταία άποψη συντείνει και αυτό που και ο κ. Νίμιτς, απευθυνόμενος πάλι προς τους Σκοπιανούς, συνέστησε να ψηφίσουν θετικά στο δημοψήφισμα…, διότι η ενδεχόμενη πολιτική αλλαγή στον Ελλαδικό χώρο, θα γυρίσει το πρόβλημα στην αρχή και θα απαιτηθούν άλλα… 25 χρόνια για μια νέα συμφωνία. Τι προκύπτει από τη σκέψη αυτή του κυρίου διαμεσολαβητή; Η συμφωνία αυτή επιβάλλεται από εξωγενείς για τους δύο λαούς παράγοντες και, στραπατσάροντας τις ιστορικές αλήθειες, κατευθύνουν τις τύχες των λαών σε ένα είδος «πολτοποίησης» της εθνικής συνείδησης.
Μια σωστή συμφωνία δεν στηρίζεται σε θεμέλια, που πατούν στην κινούμενη άμμο των πολιτικών πλειοψηφιών. Μόνη σωστή συμφωνία είναι αυτή που στηρίζεται στην αδυσώπητη αλήθεια. Και υπάρχουν προς χρήση πάμπολλα ιστορικά ντοκουμέντα, η παραποίηση των οποίων καταλήγει σε γελοιότητες.
Γιατί αυτοί που σήμερα επιβάλλουν, ερήμην του λαού, και μόνο αποβλέποντες σε ίδια οφέλη, είναι ενδεχόμενο ή σχεδόν βέβαιο ότι θα αλλάξουν τις βλέψεις τους και τον προσανατολισμό τους, μη αποκλειομένης της κατά 180 μοίρες στροφής.
Ευτυχώς απομένει ακόμα ενεργός χρόνος για περίσκεψη και εθνική δράση, και απαγκιστρωμένοι από τις απατηλές δοξασίες, τις αδόκιμες ελπίδες που κυοφορήθηκαν επί δεκαετίες στους φίλους γείτονες και τις κακόγουστες έξωθεν πιέσεις, να προβούμε σε αληθείς και βιώσιμες λύσεις. Δεν πρέπει να αφήσουμε να μας κρίνει μόνο η ιστορία, την οποία ας μη φορτώσουμε με σελίδες παραλήψεων, λαθών και εγκληματικών καταστροφών.
Aπό τον κ. Αλέξ. Λαζαρίδη (*)
(*) Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τ. καθηγητής ΤΕΙ, a.lazaridi@yahoo.fr
