Είναι ακριβώς εκείνη η στιγμή πριν από 9 χρόνια, που η χώρα ζητά τη διεθνή οικονομική βοήθεια και τεχνογνωσία, αφού όμως η πολιτεία προχώρησε νωρίτερα, για όσους θυμούνται, σε Χριστουγεννιάτικες παροχές ενός δισ. ευρώ. Αλόγιστες έως αχρείαστες παροχές λοιπόν και στη συνέχεια ξαφνικά ‘’λεφτά δεν υπήρχαν’’ σε μια χώρα, που κατέστη σύγχρονος ‘’επαίτης’’, αλλάζοντας βιαίως τις ζωές εκατομμυρίων Ελλήνων. Και όμως η πτώχευση είχε έρθει από καιρό, απλά όλοι φοβόμασταν να την αντικρύσουμε. Η χώρα πλήρωσε αρχικά το μεγάλο έλλειμμα κοινωνικής παιδείας, τη διαχρονική καλλιέργεια μιας κακής πελατειακής νοοτροπίας αλλά και την πλήρη απαξίωση σπουδαίων θεσμών, στοιχεία που ευθύνονται κυρίως για την ηθική μας ‘’πτώχευση’’ και στη συνέχεια τις κάκιστες δημοσιονομικές πολιτικές.
Ο ελληνικός λαός, σύμφωνα με εκτιμήσεις ευρωπαίων αξιωματούχων και διεθνών οργανισμών, έχει κάνει θυσίες άνω των δυνατοτήτων του, η προσαρμογή υπήρξε τεράστια, αλλά δυστυχώς απεδείχθη αληθινή η ρήση που λέει ‘’Όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν’’. Χαμένες γενιές, νέων κυρίως ανθρώπων, που θυσίασαν σπουδές, μόχθους και ελπίδες στον βωμό της επόμενης καλής ημέρας, η οποία ακόμη να φανεί, με ευθύνες όμως σύσσωμης και της κατά τα άλλα ενωμένης Ευρώπης της ‘’αλληλεγγύης’’. Μιας Ευρώπης με πολλά προβλήματα, που έχει χάσει τον ακριβή της ρόλο και προσανατολισμό, με αποτέλεσμα ακραίες πολιτικές δυνάμεις να ανεβαίνουν επικίνδυνα και δυστυχώς επί ίσοις όροις στην πολιτική κονίστρα.
Η χώρα βαδίζει στον δέκατο χρόνο ύφεσης, που τείνει πλέον να γίνει αναιμική ανάπτυξη και ασφαλώς είναι αφελείς όσοι νομίζουν, ότι αυτή η περιπέτεια θα έχει σύντομα τέλος. Η τυπική λήξη του τελευταίου προγράμματος δεν σημαίνει ούτε ασφαλή έξοδο στις αγορές, αλλά ούτε και βελτίωση της καθημερινότητας των Ελλήνων. Η πραγματική αποτυχία όλων των ελληνικών προγραμμάτων είναι ότι από τη μία παρά τα εννέα χρόνια εντατικής διεθνούς βοήθειας, το ελληνικό δημόσιο παραμένει σε μεγάλο βαθμό μη μεταρρυθμισμένο ως ο μεγάλος ασθενής, και από την άλλη η ίδια η πολιτική τάξη δείχνει σημάδια υπαναχώρησης από ό,τι έχει επιτευχθεί, εγείροντας αμφιβολίες για το κατά πόσο θα μπορέσει ποτέ να εισέλθει η χώρα σε μια κανονικότητα. Στη δεκαετία της κρίσης η χώρα βίωσε κάποια μεγάλα σοκ: Αύξηση στο 27% της ανεργίας, μείωση κατά 26% του ΑΕΠ, μείωση κατά 30% του κύρους των θεσμών, αύξηση στο 32% των ανθρώπων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, μείωση κατά 20% της συμμετοχής στις εκλογές.
Στις χώρες, που μπήκαν σε καθεστώς μνημονίων αλλά πλέον ατενίζουν αλλιώς τόσο το παρόν τους όσο και το μέλλον είναι φανερό ότι όλο το πολιτικό προσωπικό δούλεψε ενωμένο, με κύριο στόχο ''το αύριο των λαών τους'' και όχι ''το αύριο της καρέκλας τους''. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέους ματαιόδοξους σωτήρες και νέα ‘’κομματίδια’’ αλλά επιβάλλεται έστω και την ύστατη στιγμή να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, οι ικανοί από όλους τους ‘’υγιείς’’ πολιτικά χώρους, ξεχνώντας τις όποιες πολιτικές τους διαφορές. Το οφείλουν στις γενιές που χάθηκαν, μα κυρίως σε εκείνες που έπονται.
Το πλέον εσφαλμένο αφήγημα είναι πως η Ελλάδα έπεσε θύμα των ‘’κακών’’ ξένων δυνάμεων, που θέλησαν να την κατακτήσουν. Εάν δεχθούμε, ότι η Ελλάδα ήταν στα αλήθεια θύμα των ξένων δυνάμεων, η αιτία είναι πρωτίστως όλοι εκείνοι εντός Ελλάδος, που χρησιμοποίησαν τη χώρα ως όχημα για να δώσουν τις δικές τους κομματικές μάχες, αντί να εστιάσουν στα βαθιά ριζωμένα διαρθρωτικά προβλήματα. Το πρόβλημα είναι πιο βαθύ τελικά όπως αποδείχθηκε.
Αν μπορούσα να έχω απέναντί μου εκείνους που κυβερνούν και κυρίως εκείνους που θέλουν να κυβερνήσουν αυτή τη χώρα, ένα πράγμα θα τους έλεγα. ‘’Μην ανοίγετε τα μάτια αν δεν θέλετε, ανοίξτε τουλάχιστον τα μυαλά σας και φτιάξτε δρόμους προόδου για τις επόμενες γενιές. Σώστε την αξιοπρέπεια των νέων κυρίως ανθρώπων, που δυστυχώς είναι το μόνο υγιές ‘’προϊόν’’ που εξάγει πλέον αυτός ο τόπος. Την αξιοπρέπεια, που δεν προάγεται με κορώνες και κραυγές, αλλά με την ανωτερότητα και την ομόνοια, στοιχεία στα οποία έχουμε πράγματι μεγάλο έλλειμμα ως χώρα. Ζήσαμε μια χαμένη δεκαετία ήδη. Δεν υπάρχει το περιθώριο να χαθεί ούτε μια μέρα ακόμα.’’
Από τον Βάσο Καραμπίλια
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, ειδικευθείς στο Αθλητικό Δίκαιο-MBA in Sports Management, επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
