Και αντί για συγκρότηση ενός κράτους, του κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως οι χώρες της Βορείου Αμερικής συγκρότησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τις ΗΠΑ, οι 28 αυτές χώρες της Ευρώπης είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά κάθε μία διατηρεί το δικό της Εθνικό Κράτος, με τη δική του ονομασία, δική του κυβέρνηση με χωριστή ονομασία (Δεξιά, Κεντρώα, Αριστερά) και καθένα ασκεί δική του εξωτερική και οικονομική πολιτική. Με συνέπεια η οικονομία της Ενωμένης Ευρώπης να εξαρτάται από την οικονομία των 28 χωρών της, παραγνωρίζοντας ότι σε κάθε μία από αυτές η οικονομία της εναρμονίζεται με τα οργανωμένα συμφέροντα, ντόπια και διεθνή.
Η ανάγκη σύστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήρθε στο προσκήνιο αμέσως με τη λήξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου, που προκάλεσε 30 εκατομμύρια νεκρούς, στρατιωτικούς και πολίτες, και τεράστιες καταστροφές στις χώρες της Ευρώπης και 20 εκατομμύρια νεκρούς, στρατιωτικούς και πολίτες ,στις χώρες της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Πολιτικοί και διανόηση της Ευρώπης άρχισαν να λένε ότι πρέπει οι χώρες τους να ενωθούν και όχι να πολεμούν μεταξύ τους, τονίζοντας ότι σε τυχόν νέο πόλεμο και με τη χρήση ατομικών όπλων θα αφανιστούν.
Πρώτος ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας στρατηγός Κάρολος Ντε Γκωλ έθεσε σε δημόσια ομιλία του την πραγματοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με όρια από τον Ατλαντικό Ωκεανό μέχρι τα Ουράλια της Ρωσίας. Έτσι, είπε, η Ευρώπη θα προμηθεύεται φθηνότερες πρώτες ύλες από τη Ρωσία, οπότε, θα γίνει ανταγωνιστική, διότι θα έχει μικρότερο κόστος παραγωγής προϊόντων.
Ταυτόχρονα, ο Ντε Γκωλ έδιωξε με κλωτσιές από το Παρίσι τους Αμερικανούς, οι οποίοι πήγαν στις Βρυξέλλες τού Βελγίου όπου και εγκατέστησαν κατόπιν το ΝΑΤΟ και άλλους διεθνείς οργανισμούς επιρροής τους, ώστε να υπονομεύουν από εκεί την σύσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι αν γίνει θα είναι ανταγωνίστριά τους. Ο Ντε Γκωλ δεν εκτιμούσε τους Αμερικανούς. Έβλεπε να παρατάσσουν και αυτοί δυνάμεις σε μέτωπα του πολέμου αλλά να επιδιώκουν να μην εμπλέκονται αυτές σε επιχειρήσεις, αφήνοντας τους άλλους να πολεμούν, και τελικά να έχουν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου 450 χιλιάδες στρατιωτικούς νεκρούς, κυρίως στον Ειρηνικό, ενώ δεν έπεσε ούτε μια βόμβα στο αμερικανικό έδαφος και παράλληλα η Αμερική πήρε όλον τον χρυσό από τις εμπόλεμες χώρες της Ευρώπης, πουλώντας σε αυτές πολεμοφόδια και τρόφιμα.
Πρώτο βήμα για συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Ντε Γκωλ έκανε με τη σύσταση το 1957 της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ),με πρόεδρο τον ίδιο και μέλη τις έξη χώρες της : Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ιταλία και Ολλανδία. Το 1961 εκλήθη να μετάσχει στην ΕΟΚ και η Ελλάδα ως έβδομο μέλος της, με τον όρο ότι τακτικό μέλος της θα γίνει μετά από 20 χρόνια, ώστε στο διάστημα αυτό το πολιτικό και οικονομικό της σύστημα, με τους κρατισμούς και με τα φεουδαρχικά προνόμια των πολιτικών της, να εναρμονιστεί με το σύστημα της Δημοκρατίας και της ελεύθερης οικονομίας των χωρών της ΕΟΚ. Με την ένταξή της στην ΕΟΚ η Ελλάδα τιμήθηκε γιατί αυτή είχε δώσει το όνομα Ευρώπη στην περιοχή της. Εκτός αυτού η Ελλάδα διέθετε και τα ουσιαστικά προσόντα, όπως η σωστή οικονομική πολιτική που είχε χαράξει ο Γεώργιος Καρτάλης, ως υπουργός στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα, προϋπολογισμό ισοσκελισμένο με αποθεματικά, οικονομία εύρωστη με ραγδαία ανάπτυξη, με τη γεωργία να ασκεί τον ρόλο του πρωτογενούς κλάδου της οικονομίας και να παράγει προϊόντα ανώτερα των ξένων ομοειδών, το καλύτερο στον κόσμο θεσσαλικό βαμβάκι κ.ά., βιομηχανία μέχρι βαριά (ναυπηγεία, χαλυβουργεία κ.ά). Δυστυχώς οι μεταρρυθμίσεις δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ και η Ελλάδα δεν εναρμόνισε ποτέ το οικονομικό της σύστημα με εκείνο των ευρωπαϊκών χωρών.
Ο Ντε Γκωλ με τον Καγκελάριο της Γερμανίας, τον Αντενάουερ, συμφώνησαν να έχουν ως ΕΟΚ κοινό Υπουργείο Εξωτερικών και κοινό Υπουργείο Άμυνας, με σκοπό σε βάθος χρόνου οι έξι χώρες της ΕΟΚ να σχηματίσουν μία κυβέρνηση, την κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κοινά υπουργεία.
Δυστυχώς ο Ντε Γκωλ πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 1970. Tην επομένη, 10 Νοεμβρίου 1970, βγήκαν στο προσκήνιο τα οργανωμένα συμφέροντα χωρών της Ευρώπης με πρώτο το γερμανικό κεφάλαιο, τα οποία απερίφραστα διακήρυξαν: η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς ανατολάς, προς τα Ουράλια, την εκθέτει σε κίνδυνο κατάληψής της από τη Σοβιετική Ένωση και ότι για την προστασία της πρέπει να αλλάξει την κατεύθυνσή της από ανατολικά για να στραφεί προς δυτικά, προς την Αμερική, που θα την προστατεύει, έχοντας μάλιστα και ατομική βόμβα. Έτσι και έγινε. Και η Αμερική ξαναμπήκε στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα. Αυτό είναι το πρώτο κακό που βρήκε την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο οποίο «έπονται μύρια άλλα». Κάποια Θα αναφερθούν:
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως αναφέρθηκε, εντάχθηκαν 28 εθνικά κράτη. Η Αμερική επιδίωξε μεθοδικά: Πρώτο, να μην ενωθούν τα 28 αυτά κράτη σε ένα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι τότε αυτή θα γίνει ανταγωνίστρια της Αμερικής. Δεύτερο, να χρησιμοποιήσει τα 28 αυτά κράτη η Αμερική για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων. Έτσι τα ενέταξε στο ΝΑΤΟ, με την υποχρέωση να αγοράζουν από αυτήν όπλα και να προετοιμάζουν τους λαούς τους για πόλεμο, κατά της Ρωσίας φυσικά.
Με τις επιδιώξεις της Αμερικής ταυτίστηκαν και κάποιοι πολιτικοί των ευρωπαϊκών χωρών. Ήξεραν εκ πείρας ότι τα ατομικά και τα συμφέροντα του κόμματός τους τα εξυπηρετούσε τέλεια το Εθνικό Κράτος. Συγκεκριμένα, όσοι από τους πολιτικούς γίνονταν πρωθυπουργοί, υπουργοί η βουλευτές αποκτούν κοινωνική οντότητα και ευκαιρίες πλουτισμού και αύξησης της περιουσίας τους. Το συμφέρον του κόμματος το εξυπηρετούν με διορισμούς και με την κομματική πελατεία.
Πολιτικοί των ευρωπαϊκών χωρών και Αμερικανοί συνεχίζουν τώρα να μιλούν για Ευρωπαϊκή Ένωση επί δεκαετίες, αλλά στους κόλπους της διατηρούν τα χωριστά εθνικά κράτη και τελικά έφεραν την Ευρώπη οικονομικά στα όριά της. Αλλά την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης τη διατηρούν οι Ευρωπαίοι, πιστεύοντας θα εμφανισθεί κάποιος ή κάποιοι που θα αναλάβουν την ηγεσία για να την πραγματοποιήσουν. Ο νεαρός Εμμανουέλ Μακρόν που εξελέγη Πρόεδρος της Γαλλίας με σημαντική πλειοψηφία και με προοδευτικές ιδέες εμφανίσθηκε με τη φιλοδοξία να αναλάβει ρόλο ηγέτη. Ήρθε στην Ελλάδα, ανέβηκε στην Πνύκα όπου γίνονταν οι συνελεύσεις των Αθηναίων, και από εκεί διακήρυξε πρόγραμμα πραγματοποίησης της Ενωμένης Ευρώπης με τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας των αρχαίων Ελλήνων. Αλλά τις ιδέες του έπρεπε να τις συζητήσει με την Άγκελα Μέρκελ, για να περάσουν κατόπιν στα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην πρώτη συζήτησή τους η κα Μέρκελ έδειξε ενδιαφέρον για τις ιδέες του Μακρόν, αλλά υποσχέθηκε να τις συζητήσουν σε κατάλληλη ευκαιρία, διότι, είπε, τώρα είναι απασχολημένη με το προσφυγικό και άλλα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και έβαλε τον Μακρόν στην αναμονή όταν είναι γνωστό ότι με το πέρασμα του χρόνου οι ιδέες βαθμιαία ξεθωριάζουν.
Με τη στασιμότητα για την πραγματοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί δεκαετίες άρχισαν να κερδίζουν έδαφος στους κόλπους των χωρών της ο λαϊκισμός και οι ακραίες ιδέες που απειλούν να σαρώσουν την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης. Πάνω από την Ευρώπη πλανάται τώρα ο κίνδυνος προσθήκης ενός ακόμα στα όσα «μύρια έπονται του ενός κακού δοθέντος» με την αλλαγή της πορείας προς τα δυτικά και τη σύνδεση με την Αμερική. Αν η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επαναφερθεί προς τα ανατολικά στην κατεύθυνση που τη χάραξε ο στρατηγός Κάρολος Ντε Γκωλ.
* Του Λάζαρου Αρσενίου
