Ό,τι όμως αποτυπώνεται στην Ελλάδα, αναδεικνύει την έλλειψη κανονικότητας, τον λαϊκισμό, τη διαφθορά και την ανικανότητα του πολιτικού εποικοδομήματος αλλά και τη συνολική «μικρή διαφθορά» της ελληνικής κοινωνίας.
Βλέπει κανείς τα τεράστια πλεονάσματα στην καθημαγμένη οικονομία και απορεί, πώς τάχα προκύπτουν. Προκύπτουν επειδή: α) Όλες σχεδόν οι συναλλαγές λόγω των capital controls γίνονται με πλαστικό χρήμα και συλλαμβάνεται το σύνολο των έμμεσων φόρων. β) Εδώ και μια τετραετία υπάρχει φοροεισπρακτική φρενίτιδα, επειδή η Χώρα αδυνατεί να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές. Αυτό που συμβαίνει με τον φορολογικό και ασφαλιστικό βομβαρδισμό, δεν υπήρχε στον νου των πρωταγωνιστών του «δεν πληρώνω». γ) Μειώθηκαν δραματικά οι συντάξεις, εκτός.. ευγενών εξαιρέσεων, που το γνωστό μας Μισθοδικείο και το ΣτΕ έχουν εξαιρέσει από τις μειώσεις.δ) Αυξήθηκαν παράλληλα γεωμετρικά οι ασφαλιστικές εισφορές, σε σημείο που το άθροισμα άμεσων φόρων και εισφορών στο σύνολο των πολιτών είναι 54% και στους ελεύθερους επαγγελματίες 70%-74%.
Αναφωνεί η Κυβέρνηση «Βγήκαμε επιτέλους τον Αύγουστο από τα μνημόνια». Θα χαράξουμε εθνική πολιτική... Όταν ακούω «ελληνική πολιτική», σκέφτομαι το μπάχαλο των διορισμών, των προεκλογικών παροχών, την κορύφωση του πελατειασμού και της διαφθοράς. Αυτά δηλαδή που μας έφεραν εδώ. Τέλος πάντων. Κατά την κυβερνητική αφήγηση θα έρθουν ξένες επενδύσεις. Τα νοικοκυριά θα έχουν χρήμα. Θα χορηγούνται δάνεια με χαμηλά επιτόκια... Η απορία. Θα επιστρέψουν οι 500.000 επιστήμονες που ξενιτεύτηκαν; Θα επιστρέψουν στις Τράπεζες τα 150 και πλέον δισ. ευρώ που έφυγαν στο εξωτερικό ή κρύβονται στα στρώματα; Μελέτη ειδικών στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ με βάση στοιχεία της Διεθνούς Τράπεζας Διακανονισμών αποκαλύπτει, ότι όλα τα προηγούμενα μέχρι την κρίση χρόνια 100 περίπου δισ. ευρώ ήταν ήδη σε εξωχώριους τόπους. Μέσα στην κρίση και κυρίως το πρώτο εξάμηνο του 2015, ταξίδεψαν αλλού τουλάχιστον άλλα 50 δισ. ευρώ.
Δεν είναι μόνον αυτές οι απορίες. Είναι και ερωτηματικά, όπου οι απαντήσεις είναι δυσοίωνες. «Σουσάμι άνοιξε»! Άνοιξε λοιπόν η πόρτα της σπηλιάς με τον θησαυρό. Και ιδού ο «θησαυρός» .
1) Δανειακή επιτροπεία μέχρι το 2060 με εξάμηνη έκθεση πεπραγμένων από τους δανειστές. Το 2022 κατά πρόβλεψη της Κομισσιόν το δημόσιο έλλειμμα θα φτάσει το 190% του ΑΕΠ.
2)Τα πρώτα δείγματα γραφής φαίνονται στον ορίζοντα: Η ελληνική γραφειοκρατία κατά τον Π. Καρκατσούλη- που το 2012 ανακηρύχτηκε σαν ο «καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον Κόσμο»- κοστίζει σήμερα 12 δισ. ευρώ τον χρόνο. Το ποσοστό κέρδους του ελεύθερου Έλληνα επαγγελματία που πηγαίνει στο Κράτος είναι 55%. Για να λυθεί μια διαφορά χρειάζεται τουλάχιστον 4 χρόνια. Οι φορείς του Δημοσίου που αρνούνται να απογραφούν είναι 404. Από τον Σεπτέμβριο του 2017 μέχρι τώρα, που γράφονται οι γραμμές αυτές, οι 957 «σύμβουλοι» της Κυβέρνησης έγιναν 1814. Για να κλείσεις μια χωματερή χρειάζονται 15 φορείς. Το κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα είναι 14 δισ. ευρώ. Διαφθορά και γραφειοκρατία μαζί μας κοστίζουν 26 δισ. ευρώ τον χρόνο. Από τα 15 Υπουργεία, το 2016 έχουν καταγράψει αποτελέσματα μόνον 4.
3)Η Ελλάδα παρά τη μεγάλη μείωση εισαγωγής καταναλωτικών αγαθών έχει αρνητικό ισοζύγιο. Φεύγουν περισσότερα χρήματα, απ’ όσα έρχονται. Οι Έλληνες αιρετοί όλων των βαθμίδων και η ανώτερη υπαλληλία συνεχίζουν απτόητοι τα πανάκριβα ταξίδια τους ανά τον κόσμο, πολλές φορές μετά οικογενειών, φίλων και «κολλητών».
4)Η διαφθορά εξακολουθεί να αυξάνεται. Το 90% των πολιτών θεωρεί διεφθαρμένα τα πολιτικά κόμματα χωρίς εξαιρέσεις. Στον πίνακα διαφθοράς της διεθνούς διαφάνειας με 1η στη διαφάνεια τη Ζηλανδία και στην 180, η θέση η Σομαλία, η Ελλάδα από την 67η θέση το 2008 έφτασε στην 80η σήμερα. Η καταστροφή μιας χώρας είναι ευκολότερη δουλειά από τη συγκρότησή της. Στο πρώτο είμαστε πρωταθλητές. Στο δεύτερο πατώνουμε.
Πώς συμβαίνει μ’ όλα αυτά ο λαός να μην έχει ξεσηκωθεί; Αλλά ποιος λαός. Οι φερέλπιδες ταγοί με τις ακολουθίες τους που δεν έχουν την εξουσία, κατέλαβαν τα έδρανα των ποινικών Δικαστηρίων. Οι κινηματίες του «δεν πληρώνω» τρύπωσαν σε θέσεις ευθύνης. Ο επικεφαλής του «δεν πληρώνω» είναι Υπουργός. Η αριστερή διανόηση σιωπά, καθώς η πολιτική της εκπροσώπηση εξαφάνισε αφηγήματά της. Η συντριπτική πλειοψηφία του καλλιτεχνικού κόσμου που υπήρξε σημαιοφόρος στη μάχη για την κατάληψης της εξουσίας από τον σημερινό κομματικό σχηματισμό έχει αλλοφρονήσει και σιγήσει. Η υπόλοιπη διανόηση με προεξάρχουσα την Ακαδημία Αθηνών σιωπούσε ανέκαθεν. Απέμειναν οι ανώνυμοι άνθρωποι. Αυτοί που «ριγούν» λ.χ. για το μακεδονικό, αλλά αγόγγυστα υπομένουν τη συμφορά.
Οι εξεγέρσεις θέλουν έμπνευση, υγιές όραμα, άδολη ελπίδα και πίστη σε διαχρονικές αξίες. Αυτά εξαφανίστηκαν. Οι πολιτικοί σχηματισμοί τα διέψευσαν. Οι πολίτες δυστυχώς θεώρησαν και θεωρούν αυτονόητη την αδιατάρακτη κοινοβουλευτική δημοκρατία και τη θεαματική βελτίωση του επιπέδου ζωής τους, τα 35 χρόνια πριν την κρίση. Έστω κι αν δεν είναι. Ο λαϊκός θυμός όμως ξεσπάει από την κακή διαχείριση της οικονομίας, τη διαφθορά και την αναξιοκρατία. Γι’ αυτό και τα δύο μεγάλα κόμματα της μεταπολίτευσης απαξιώθηκαν, (δυσανάλογα - σε σχέση με τις ευθύνες του-το ΠΑΣΟΚ). Η εξήγηση εδώ βρίσκεται στην αποδόμηση επώνυμων διεφθαρμένων στελεχών του, στο ότι η βόμβα του χρέους έσκασε στα χέρια της Κυβέρνησης Παπανδρέου, στα σφάλματα στρατηγικής του τελευταίου και στη μετά σιωπής απόδραση των μεγαλύτερων υπεύθυνων της οικονομικής καταστροφής.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις στερήθηκαν της αίγλης τους. Στιβαροί ηγέτες ως φορείς μεγάλων εμπνεύσεων -πλην όσων δεν ετάφησαν- δεν διαφαίνονται. Ο,τι μπορούσε να κινητοποιήσει τις λαϊκές μάζες, δεν προκύπτει. Μένουν οι αθώοι του κρίματος. Οι αιώνιοι αμνοί και τα υποζύγια της νεοελληνικής ιστορίας. Αυτοί αγωνίζονται με νύχια και δόντια για την επιβίωσή τους. Η Χώρα καταρρέει. Οι άνθρωποι βυθίζονται. Επιπλέουν, όσοι ανέκαθεν επέπλεαν στην ιστορική μας διαδρομή. Δεν είναι οι καλύτεροι._
Γράφει ο "Ομηρος"
* [Είναι ο υπαινιγμός στον ήρωα Αλή Μπαμπά και τους σαράντα
κλέφτες του παραμυθιού από τις «Χίλιες και μια Νύχτες». Ο Αλή
Μπαμπά μαθαίνει την καβαλλιστική φράση «Σουσάμι άνοιξε»,
και έτσι άνοιξε την πόρτα της σπηλιάς, όπου οι σαράντα κλέφτες
φύλαγαν τον θησαυρό τους. Η φράση χρησιμεύει για να δείξει το
μέσο, που χάρη σ’ αυτό υποχωρούν έτσι με μιας όλες οι δυσκολίες].
