Μια μικρή ομάδα Ελληνοκύπριων δημοσιογράφων λοιπόν ετοίμασε πρόσφατα και παρουσίασε σε δημοσιογραφική διάσκεψη στο «Σπίτι της Συνεργασίας» στη Λευκωσία το περιβόητο, γλωσσάρι για τη δημοσιογραφία, με το οποίο επιδιώκεται να έρθουν κοντά οι δύο κοινότητες, «χωρίς να χρησιμοποιούνται λέξεις που θεωρούνται προσβλητικές για την άλλη κοινότητα». Η παρουσίαση έγινε από τον αντιπρόσωπο του γραφείου της Ελευθερίας του Τύπου του Ο.Α.Σ.Ε. (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) Αρλέμ Ντεζίρ. Σύμφωνα με τον αξιωματούχο του ΟΑΣΕ, το γλωσσάρι είναι ένα εθελοντικό εργαλείο που προσπαθεί να εξηγήσει γιατί κάποιες λέξεις θεωρούνται προσβλητικές. Η όλη προσπάθεια υποστηρίζεται οικονομικά (και άλλως πώς) από τη Γερμανία και την Ολλανδία (οπότε καταλαβαίνετε).
Μερικές από τις λέξεις, φράσεις και όρους που χρησιμοποιούνται σήμερα, που κατά τους προαναφερόμενους δημοσιογράφους κρίνεται ότι προκαλούν περισσότερο είναι: 1. κατεχόμενες περιοχές που προτείνεται να αποκαλούνται Βόρειο μέρος της Κύπρου, επειδή (άκουσον-άκουσον) υπάρχει η τουρκοκυπριακή άποψη ότι ο όρος «κατεχόμενες περιοχές» ή «κατεχόμενα εδάφη» είναι προκατειλημμένος και πολιτικά φορτισμένος επειδή χρησιμοποιείται συχνά για επίθεση στην Τουρκία και απονομιμοποίηση της τουρκοκυπριακής παρουσίας στην περιοχή. 2. «Τουρκοκύπριος ηγέτης» αντί εγκάθετος και κατοχικός ηγέτης ή «εγκάθετος της Τουρκίας». Επί τούτου, το γλωσσάριο αναφέρει επί λέξει τα εξής: «Ο όρος αυτός (δηλαδή κατοχικός ηγέτης) χρησιμοποιείται από μερικά ελληνοκυπριακά Μ.Μ.Ε. σε σχέση με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Υπονοούν ότι ο ίδιος ο ηγέτης δεν έχει εξουσία ή ελεύθερη βούληση και ελέγχεται από την Τουρκία. Οι περισσότεροι Τουρκοκύπριοι θεωρούν τον όρο αυτό προσβλητικό και ως μια προσπάθεια απονομιμοποίησης του εκλελεγμένου ηγέτη τους».
Ακόμη προτείνεται να λέμε: Τουρκοκυπριακή διοίκηση και όχι ψευδοκυβέρνηση ή παράνομο καθεστώς, Νότιο μέρος της Κύπρου αντί ελεύθερες περιοχές, Ελληνοκυπριακές περιουσίες στον Βορρά αντί κλεμμένες περιουσίες, Τουρκικό δημαρχείο αντί ψευδοδημαρχείο ή λεγόμενο δημαρχείο, Τούρκοι πρόσφυγες αντί έποικοι, Τουρκικός στρατός ή τουρκικά στρατεύματα αντί Αττίλας και κατοχικός στρατός, Ελληνοκύπριοι ή και Μαρωνίτες που ζουν στο βόρειο μέρος της Κύπρου αντί εγκλωβισμένοι, κ.τλ.
Οι παραπάνω αναφορές προκάλεσαν την έντονη αντίδραση 170 δημοσιογράφων, ενώ κόμματα και οργανώσεις στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου, με ανακοινώσεις τους στηλιτεύουν την απαράδεκτη αυτή ενέργεια. «Για το κόμμα της ΕΔΕΚ η εισβολή είναι εισβολή, η κατοχή είναι κατοχή, το κατοχικό καθεστώς είναι ψευδοκράτος και η απελευθέρωση είναι απελευθέρωση» αναφέρεται ανακοίνωσή που εξέδωσε, χαρακτηρίζοντας απαράδεκτη τη συγκεκριμένη ενέργεια. Το ΔΗΚΟ, στη δική του ανακοίνωση, έκανε λόγο για «Το γλωσσάριο της ντροπής» και το ΕΛΑΜ για «Το γλωσσάριο της φίμωσης».
Λίγο χλωμή μοιάζει η κυβερνητική ανακοίνωση για το εν λόγω θέμα: «Εμείς δεν έχουμε τίποτε μπροστά μας επισήμως… Δεν έχει εγερθεί από κανέναν, ο οποίος να έχει αρμοδιότητα, δεν έχει γίνει καμία σχετική συζήτηση ή ενημέρωση».
Όχι, προς το παρόν δεν πρότειναν να προχωρήσουμε σε εθελοντικές περιτομές των αγοριών και όσων ενήλικων υποστηρίζουν πως οι τούρκοι της Κύπρου είναι αδελφοί μας! Με τη φόρα που πήραμε όμως και προκειμένου να μην προκαλούμε τους κατακτητές, τίποτε δεν αποκλείεται. Υστερόγραφο 1: Το αληθινό και το δίκαιο έχουν, εκ φύσεως, μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο. Και κανένα γλωσσάριο δεν μπορεί να φέρει την ειρήνη αν δεν εδράζεται σε πραγματικά γεγονότα…. Υστερόγραφο 2: Αντιγράφω για την περίσταση ένα μικρό απόσπασμα από πρόσφατο κείμενο του φίλτατου Αντώνη Χατζηαντώνη, πρόσφυγα από την Κερύνεια: «Εσύ, μαυροφορεμένη Μάνα, που κρατούσες μέχρι να φύγεις από τον μάταιο τούτο κόσμο, τη φωτογραφία του Αγνοούμενου γιου σου, με κατακόκκινα από τον θρήνο μάτια, εκεί στο οδόφραγμα; Πώς σου φαίνεται αυτός ο άθλιος εξωραϊσμός της Εισβολής; Θα σταματήσεις ηρωικέ προδομένε Κυπριακέ λαέ, να αποκαλείς τον Κατοχικό ηγέτη-μαριονέττα, γκαουλάϊτερ της Άγκυρας; Θα πάψεις να τον λες εγκάθετο της Τουρκίας;
Όταν έφευγα κυνηγημένος από τα Τουρκικά άρματα Μ-48, στις 24 Ιουλίου 1974, από την Κερύνεια, διασχίζοντας τον φλεγόμενο Πενταδάκτυλο, μαζί με τους μακαριστούς γονείς και τη γιαγιά μου την Άννα, δεν πέρασε από το μυαλό μου, ότι μέσα σε λιγότερο από μισό αιώνα, θα φτάναμε σε τέτοιον εξευτελισμό!
Από τον Ντίνο Αυγουστή
Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
a.avgoustis@hotmail.com
