Πότε από πυρκαγιές, πότε από πλημμύρες, πότε από άλλες αιτίες. Συγκλονισμένη παρακολούθησε όλη η Ελλάδα το δράμα που παίχτηκε σε μία από τις πιο όμορφες περιοχές της χώρας μας. Η έκταση του γεγονότος είναι σπάνια ακόμα και σε παγκόσμια κλίμακα, με τόσο μεγάλο αριθμό θυμάτων και τόσο μεγάλο όγκο υλικών ζημιών.
Έχουν γραφεί πολλά αυτές τις μέρες και δεχθήκαμε καταιγισμό πληροφοριών από τις τηλεοράσεις, αλλά για την "ταμπακιέρα" ελάχιστα ειπώθηκαν.
Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να καταθέσω την εμπειρία μου ως δασικός υπάλληλος, αφού έζησα επί 20 χρόνια το πρόβλημα της προστασίας των δασών και ειδικότερα των πυρκαγιών στα δάση, όπου έλαβα μέρος στην κατάσβεση εκατοντάδων απ' αυτές. Ίσως συμβάλω έτσι, έστω και λίγο, στην αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων.
Όταν πριν από την κρίση το χρήμα έρρεε άφθονο (το περισσότερο με δανεισμό), ο κάθε πολίτης φρόντιζε πρώτα να φτιάξει μια στέγη για την οικογένειά του. Στη συνέχεια, το όνειρό του ήταν να κτίσει και ένα εξοχικό. Τις περισσότερες φορές, η αγορά του οικοπέδου γινόταν από οικοπεδοφάγους, οι οποίοι με διάφορους τρόπους, που ο χώρος δεν μου επιτρέπει να αναλύσω, παρουσίαζαν τις εκτάσεις αυτές ως ιδιοκτησιακά καθαρές. Όταν άρχιζε η οικοδόμηση, διαπιστωνόταν από την αρμόδια Δασική Υπηρεσία ότι το κτίσμα ήταν παράνομο, επειδή οικοδομούνταν σε δημόσιο δάσος ή δασική έκταση. Γίνονταν οι απαραίτητες ενέργειες που προβλέπονταν από τον νόμο, η υπόθεση οδηγούταν στα δικαστήρια και τις περισσότερες φορές κρινόταν κατεδαφιστέο. Αποτέλεσμα: Μηδέν. Ποτέ δεν γκρεμιζόταν κανένα αυθαίρετο. Δεν σ' άφηναν να το κάνεις, διότι δεν υπήρχε η πολιτική βούληση γι' αυτό. Αφού έμενε το ένα αυθαίρετο, δίπλα ξεφύτρωνε ένα άλλο και στο τέλος ολόκληρος οικισμός ή πόλη, χωρίς να γίνεται τίποτε.
Μετά από 5-10 χρόνια, με κάποιο νόμο, όλα τα αυθαίρετα νομιμοποιούνταν και μάλιστα εισπράττονταν κάποια εκατομμύρια από το Δημόσιο. Έτσι ήταν όλοι ευχαριστημένοι...
Το ότι αυτά τα αυθαίρετα κτίσματα ήταν πολλές φορές κτισμένα μέσα σε δάση κωνοφόρων και κάθε ώρα και στιγμή μπορούσαν να λαμπαδιάσουν, όπως έγινε στην προκειμένη περίπτωση, δεν απασχολούσε ποτέ κανέναν. Ακόμα χειρότερα, μετά τη νομιμοποίηση όλων αυτών των αυθαιρέτων, που μπορεί να συγκροτούσαν ολόκληρο οικισμό ή πόλη, δεν λαμβανόταν κανένα μέτρο για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος για τη ζωή των οικιστών σε περίπτωση πυρκαγιάς. Όπως άλλωστε και στην πρόσφατη πυρκαγιά, που κόστισε τόσες ζωές.
Για να γίνει πιο κατανοητό το τι συμβαίνει διαχρονικά, αναφέρω το εξής γεγονός που θυμάμαι: Υφυπουργός, αρμόδιος για τα δάση, πήρε την ευθύνη και έδωσε εντολή να κατεδαφιστούν κάποια αυθαίρετα στην περιοχή της Αττικής. Άρχισε η κατεδάφιση από κάποια χαμόσπιτα. Αμέσως, δέχθηκε επίθεση από τα ΜΜΕ, γιατί κατεδαφίζει τα σπιτάκια και όχι τις βίλες που ήταν κτισμένες στον ίδιο χώρο. Ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, δήλωσε ότι θα αρχίσει άμεσα η κατεδάφιση στις βίλες. Ξέρετε τι συνέβη; Δεν πρόλαβε να κατεδαφίσει ούτε μία βίλα, διότι αντικαταστάθηκε αμέσως από τον πρωθυπουργό.
Όταν ολόκληρος υπουργός δεν μπορεί να γκρεμίσει ούτε μία αυθαίρετη βίλα, αντιλαμβάνεται ο καθένας τι μπορεί να κάνει ένας απλός υπάλληλος.
Αυτή είναι, δυστυχώς, η Ελλάδα!
Το Κτηματολόγιο συζητούνταν να γίνει από τη δεκαετία του '50. Φτάσαμε στο 2018 και τώρα κάτι γίνεται. Να δούμε πότε θα ολοκληρωθεί για να ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα.
Γιατί, άραγε, δεν έγινε το Κτηματολόγιο επί τόσα χρόνια; Μα είναι πολύ απλό: Για να μπορεί ο κάθε απατεώνας να καταπατά τη δημόσια περιουσία, παρουσιάζοντας πλαστά ιδιοκτησιακά στοιχεία. Τεράστιες περιουσίες έγιναν με τον τρόπο αυτό από τους πάσης φύσεως σαλτιμπάγκους, με την ανοχή πολλές φορές και των αρμόδιων υπαλλήλων, με το αζημίωτο βέβαια.
Όλα αυτά τα ξέρουν οι πολιτικοί μας. Απλώς, δεν θέλουν να βάλουν "τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων".
Το μυαλό τους είναι στο να μη δυσαρεστήσουν κανέναν και χάσουν την εκλογική τους πελατεία. Όταν, βέβαια, συμβεί το κακό, νίπτουν τας χείρας των, λέγοντας ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά οι προηγούμενοι και ότι αυτοί τα έκαναν όλα καλά.
Για να συνεννοούμαστε: Η χώρα μας βρίσκεται σε μια περιοχή όπου γίνονταν και θα γίνονται πυρκαγιές. Τα έντονα καιρικά φαινόμενα θα συμβαίνουν όλο και πιο συχνά, λόγω της αλλαγής του κλίματος. Το ερώτημα είναι: Θα βάλουμε ποτέ μυαλό και ειδικά οι πολιτικοί μας και να γίνει κάποτε το σωστό;
Προσωπικά δεν το πιστεύω. Αυτό το κράτος, από συστάσεώς του έτσι λειτουργούσε. Τώρα τι θα αλλάξει;
Θα εξακολουθήσουμε να ψηφίζουμε νόμους και να μην τους εφαρμόζουμε. Να κτίζουμε μέσα στα δάση, έστω και αν δίπλα μας είναι πεύκα και κινδυνεύουμε να καούμε. Να κτίζουμε μέσα στα ρέματα και σε κάθε πλημμύρα να πνιγόμαστε. Και όταν μας βρει το κακό, να κλαίμε για το κακό που μας βρήκε, συνεχίζοντας την ίδια τακτική.
Και όλα αυτά, επειδή δεν έχουμε ένα κανονικό κράτος και κατά τη γνώμη μου δεν θα γίνει ποτέ.
Μακάρι να διαψευστώ, αλλά θα χρειαστεί αν γίνει κάποιο θαύμα. Και, ως γνωστόν, θαύματα μετά Χριστόν δεν γίνονται...
Του Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου
* Ο Σωτήρης Απ. Παπαποστόλου είναι συνταξιούχος δασοπόνος
