Παρ’ όλα αυτά σε μία χωρίς υπογραφή ανακοίνωση (;) των ΓΑΚ [Ελευθερία 17 Μαΐου, σελ.19] αφήνονται υπαινιγμοί ότι το κτήριο απωλέσθηκε λόγω «προσωπικής αντιπαράθεσης», πιθανόν με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο που χειρίσθηκε το θέμα. Σέβονται, είπαν, τη Δικαιοσύνη, αλλά τι σεβασμός, προς Δήμο και Δικαστήριο είναι όταν τους εξαναγκάζουν πάλι να επέμβουν. Η εισήγηση από τα ΓΑΚ Λάρισας υπήρξε αποτυχία. Το αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου Παιδείας δεν φέρει ευθύνη, λόγω ελλείψεως χρημάτων δεν γίνονται αυτοψίες.
Είναι ακατανόητη η επιμονή ορισμένων, όταν ήταν εμφανές τα τελευταία χρόνια ότι η διατήρηση του κτιρίου δεν εξυπηρετούσε κανέναν σοβαρό λόγο. Το κτήριο είναι ακατάλληλο για Δημόσια Υπηρεσία (δεν διαθέτει πρόσβαση ΑΜΕΑ, διπλό WC, έξοδο κινδύνου, κτλ.). Είναι απορίας άξιο πως καλούνταν όπως ανακοίνωσαν 100άδες μαθητές για προγράμματα, συνωστισμένοι ασφαλώς, σε έναν περιορισμένο χώρο χωρίς ασφάλεια. Σκέφθηκε κανείς αν γινόταν κάποιο ατύχημα; Η Υπηρεσία άλλωστε διαθέτει μεγάλους χώρους, υπάρχει μουσειακή συλλογή (προσομοίωση σχολικής αίθουσας) με μοναδικό εποπτικό υλικό που φροντίσαμε να συγκεντρώσουμε από τη δεκαετία 2000-2010, ό,τι πρέπει για προγράμματα. Αφήνω την οικονομική σπατάλη συντήρησης του κτηρίου και την παραμονή χωρίς λόγο ενίοτε 3-4 υπαλλήλων (το είδα ο ίδιος) εμμίσθων τέτοιους δύσκολους καιρούς, χρήματα που θα μπορούσαν να δίνονται για καθαριότητα, απεντόμωση, μεταφορές...
Προσωπική αντιπαράθεση δεν υπήρχε ούτε επί των ημερών που επόπτευα τα ΓΑΚ, με τον Δήμο. Υπήρχε άλλου πρόβλημα πολιτικής φύσεως με ορισμένους αιρετούς γύρω από τον τότε δήμαρχο που τον επηρέαζαν όπως και με μερικούς υπαλλήλους του Δήμου προσκείμενους στον Σύριζα. Σκοπεύω να τα εξηγήσω εν καιρώ.
Την δουλειά μου στα ΓΑΚ εξετίμησαν και οι τρεις παρατάξεις που κυβέρνησαν τον Δήμο τις τελευταίες δεκαετίες προτείνοντάς μου τη συστράτευση στις τάξεις τους. Δεν δέχτηκα όμως.
Ο σημερινός δήμαρχος και αιρετοί πιστεύουν ότι τότε ήταν άλλη εποχή. Το έβλεπαν, ενημερώναμε συνεχώς πολίτες και Δημόσιες υπηρεσίες, αποκτήθηκαν 500 περίπου αρχεία (3-3,5 χιλιόμετρα), 25.000 βιβλία, κοκ), κάτι που επέβαλε να βρίσκομαι στο κέντρο, παρά το γεγονός, ότι αυτό μου κόστιζε. 1. Οικονομικά, αφού έπρεπε να μετακινούμαι με Ι.Χ. προς άλλα δύο αρχειοστάσια σε απόσταση 5 χιλ. το καθένα. 2. Υπηρεσιακά, αφού δεν έλεγχα τους υπαλλήλους, ενίοτε με εξέθεταν. Όπως για παράδειγμα όταν στο αρχειοστάσιο νέας Σμύρνης παρούσης της σημερινής προϊσταμένης έκπληκτος διαπίστωσα ιδίοις ωσί και όμμασι ότι γινόταν ένα είδος ανόητου μπούλινγκ σε ομάδα 8 περίπου εκπαιδευομένων εκτάκτων υπαλλήλων (Stage και αποσπασμένων επί προηγουμένης κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, με εισήγηση βουλευτών της). Μάθαιναν βιβλιοθηκονομία με παραδείγματα τίτλων ως εξής: Τρότσκι, Η διαρκής επανάσταση. Λένιν, Μάρξ!
Νομίζω δεν έχουν προσλάβει σωστά τα πράγματα οι σημερινοί διοικούντες την Υπηρεσία. Διαπίστωσα ότι ψυχράθηκαν οι σχέσεις τους με τον Δήμο, τον οποίο το Υπουργείο σε κάθε πόλη θέλει με τα μέσα που διαθέτει να συνδράμει στον μίζερο ούτως ή άλλως προϋπολογισμό των ΓΑΚ. Ο Δήμος τώρα θα πρέπει να συμπαρασταθεί την Υπηρεσία αυτή που κύριο έργο έχει όχι προγράμματα, αλλά να σώζονται αρχεία, να ελέγχονται οι Δημόσιες υπηρεσίες, να ταξινομείται και αρχειοθετείται το υλικό. Εγώ βέβαια υπέμεινα φορτία ως αχθοφόρος, αλλά τώρα για γυναίκες είναι τρομερά δύσκολο κάτι τέτοιο. Χρειάζονται εργάτες, μέσα μεταφοράς (για αυτοψίες και μεταφορές αρχείων), καθαριότητα, κοκ. Και κάτι που συνεχώς λέγω, δημοτική συνδρομή να ευρεθεί νέος χώρος (οικόπεδο ή άλλο κτήριο).
Τα παραπάνω γράφω με σκοπό να βοηθήσω μια Υπηρεσία όπου ανάλωσα τα πιο δημιουργικά μου χρόνια. Σώθηκε τότε ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της πόλης. Τα υπόλοιπα είναι για την τιμή των όπλων, σε έναν ανύπαρκτο πόλεμο, στο μυαλό ορισμένων…
Σταύρος Γουλούλης
