Η εκδίκαση της ανάκλησης των διευθυντών αναβλήθηκε την Τετάρτη 6/6/2018, γιατί η ΠΔΕ Θεσσαλίας,- που απαιτεί από το Δεκέμβρη, με απόφαση αναρτημένη στη «Διαύγεια», την παραγκώνιση των δεκατριών υποψηφίων αρχικά, και τώρα πλέον μόνο έξι διευθυντών,- δεν κατέθεσε εισήγηση!
Για την αναβολή φυσικά υπάρχει ευθύνη, όπως και για την υπαναχώρηση παρά την αποποίησή της. Βαραίνει το ανώτατο στέλεχος της διοίκησης, το οποίο λίγο καιρό πριν συνεχάρη δημοσίως το Τμήμα Αναστολών, που μερίμνησε μεσούσης της σχολικής χρονιάς για την ομαλή λειτουργία των σχολείων και ανέστειλε την άμεση εκτέλεση της απόφασής της, αν και η ίδια την είχε εκδώσει στα μέσα Δεκέμβρη χωρίς καν προανακριτική έρευνα.
Τώρα πάλι από δική της υπαιτιότητα ορίστηκε η νέα δικάσιμος στο μέσο της επόμενης σχολικής χρονιάς, σαν να είναι τα δημόσια σχολεία άθυρμα ή είναι ανεκτό να κρατούνται αυτά και οι συνάδελφοι σε ομηρία.
Είναι εμφανές από την άλλη ότι η υπόθεση μεταστοιχειώνεται. Οι εκπρόθεσμες δηλώσεις, έγιναν οριστικοποιήσεις, ώσπου τελευταία διαβάζουμε για εκπρόθεσμη διεκπεραίωση ή επεξεργασία τους. Κυρίως γίνεται προσπάθεια να μετακυλιστεί η ευθύνη της απόφασης αποπομπής των δεκατριών υποψηφίων διευθυντών και της δικαστικής διένεξης των έξι με την ΠΔΕ Θεσσαλίας στο δ. ΠΥΣΔΕ Λάρισας.
Αυτό τοποθέτησε τον Αύγουστο τους διευθυντές στα σχολεία και διαμόρφωσε τον αξιολογικό πίνακα χωρίς να υποβληθούν ενστάσεις και έτσι δε χρειάστηκε να επαναξεταστεί η πρόταση στο νόμιμο χρονικό διάστημα. Προφανώς δεν επλήγη από την τοποθέτηση των έξι διευθυντών ή τη μη τοποθέτηση των υπολοίπων επτά ανακληθέντων κανείς με περισσότερα μόρια συνυποψήφιος. Απεναντίας το συλλογικό όργανο είχε δώσει ομόφωνα το δημοκρατικό δικαίωμα, σε αντιδιαστολή με ό,τι γινόταν κατά το παρελθόν, σε όλους να δηλώνουν όλα τα σχολεία, χωρίς περιορισμό.
Αφού όμως η διοίκηση παρακολουθείται τόσο εκ του σύνεγγυς ώστε να προμηνύονται οι αποφάσεις της από τα τοπικά μέσα, ας δοθεί η πραγματική διάσταση: το μονοπρόσωπο εποπτικό και όχι αποφασιστικό όργανο ανέβαλε την ευκαιρία να αποδείξει στα δικαστήρια τη νομιμότητα της δικής του απόφασης για τους δεκατρείς υποψήφιους.
Εν αντιθέσει εντέλλεται το αυτόνομο συλλογικό όργανο να προχωρήσει στην ανάκληση των έξι από αυτούς, που δια της νομικής οδού έχουν προσβάλει την εναντίον τους δική της απόφαση. Παρωθεί με εντολή της το συλλογικό όργανο να τοποθετήσει αυτό εκ νέου καθ’ υπόδειξή της και κατά παράβλεψη των ενιαίων κριτηρίων.
Προαναγγέλλεται επίσης ότι οσονούπω έξι μήνες μετά εκδίδεται το εκπρόθεσμο πόρισμα μιας ΕΔΕ που το κατηγορητήριό της φυλάχτηκε μυστικό από τους «ανωμοτί εξεταζόμενους μάρτυρες», αλλά στην κοινή γνώμη, πριν αρχίσει, διέρρευσε η έναρξή της και στο τέλος το ποιοι κατέθεσαν και πώς.
Με δεδομένο ότι το ίδιο όργανο της διοίκησης τη διέταξε μετά από την απόφασή του και ότι εν εξελίξει της υπονόησε δημοσίως «μη σύννομες ενέργειες», για τις οποίες παραδόξως δεν εισηγήθηκε στη δικάσιμο, η ΕΔΕ αυτή επικρέμαται μεν ως φύλλο συκής, ελέγχεται δε κατά πολύ για την αμεροληψία και τη νομιμότητά της.
Οι διοικητικές αποφάσεις και πράξεις της ΠΔΕ Θεσσαλίας προεξαγγέλλονται με δημοσιεύματα. Άνθρωποι εκτός γνωρίζουν τα πάντα εντός. Ωστόσο, για όσους αγαπάμε το δημόσιο σχολείο, βαραίνει ακόμη κι από αυτό πιο πολύ το ότι όλη αυτή η παθογένεια υποβιβάζεται σε εσωκομματική διένεξη. Προφανώς για όσους έχουν νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την εκπαίδευση ένα ακόμη πλήγμα απαξίωσής της είναι κέρδος.
Η μάχη όμως αφορά την ποιότητα της παρεχόμενης δημόσιας εκπαίδευσης και πρέπει να δίνεται πάντα ενάντια σε όποιον ασκώντας προσωπική πολιτική τη χρησιμοποιεί και μειώνει το κύρος της καταπατώντας τη δημοκρατική νομιμότητα με αθέμιτες υποχωρήσεις σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες όψιμων συνοδοιπόρων.
Της κ. Ερμίνας Μαγαλιού (*)
(*) Η κ. Ερμίνα Μαγαλιού είναι μέλος του δ. ΠΥΣΔΕ Λάρισας και, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λάρισας.
