Με βάση τα συμφωνηθέντα, όμως, με τους δανειστές και ύστερα από πολιτικές περιπέτειες, καθυστερήσεις και, προπάντων, θυσίες του λαού μας, πλησιάζει, πλέον, η ώρα, που θα βγούμε απ’ τη στενή μνημονιακή επιτήρηση, αφού τον προσεχή Αύγουστο λήγει, στα χαρτιά τουλάχιστον, το πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης της χώρας, γεγονός που θα έπρεπε να χαροποιεί, ιδιαίτερα, όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης.
Εν τούτοις, αν εξαιρέσουμε την πλειοψηφία των μελών της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ένα μικρό ποσοστό φανατικών οπαδών της, όλοι οι άλλοι δε συμμερίζονται την αισιοδοξία και τη χαρά τους, γιατί οι σημερινοί συγκυβερνώντες, στην προσπάθειά τους να σκαρφαλώσουν και να μακροημερεύσουν στην εξουσία, φρόντισαν, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις και εξαγγελίες, να μας χορτάσουν στο ψέμα, να μας εξαπατήσουν, να μας φορτώσουν ένα εξοντωτικό τρίτο μνημόνιο και να μας δέσουν χειροπόδαρα για αρκετά χρόνια, ακόμα, μετά τη λήξη του, οπότε άνθρακες ο θησαυρός.
Οι πολλοί Έλληνες δε χαίρονται, όμως, και για άλλους λόγους. Δεν ξεχνούν, κατ’ αρχήν, ότι, για να πιάσουμε, αν πιάσαμε, πραγματικά και όχι με αλχημείες, τους στόχους του προγράμματος, και να βελτιωθούν οι δείκτες της οικονομίας, χρειάσθηκε να υποστούν δυσβάστακτες και χωρίς τέλος θυσίες. Αντιλαμβάνονται, γι’ αυτό, ότι η κατάσταση παραμένει, ακόμη, κρίσιμη και ρευστή, ότι, εύκολα ως εκ τούτου, αν δεν προσέξουμε, μπορεί να διολισθήσουμε και πάλι στα ίδια και χειρότερα και, γι’ αυτό, ανησυχούν, αφού δε θα ήθελαν να ξαναζήσουν την ίδια περιπέτεια για μια, ακόμη, φορά.
Δεν ξεχνούν, ακόμη, πως δεν ήταν μικρό και το πολιτικό τίμημα, που πλήρωσαν οι μνημονιακές δυνάμεις του τόπου, μεταξύ των οποίων, από ένα σημείο και μετά τις κυβιστήσεις τους, και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που είδαν τα εκλογικά ποσοστά τους οι προηγούμενες και τη λαϊκή τους απήχηση οι σημερινές να μειώνονται επικίνδυνα, οπότε, εν όψει εξόδου απ’ τα μνημόνια και εισόδου σε προεκλογική περίοδο, υπάρχει κίνδυνος, για ευνόητους λόγους, να θυμηθούν όλοι τους τον παλιό κακό εαυτό τους, να χαλαρώσουν την προσπάθεια και να οδηγηθούμε, και πάλι, σε περιπέτειες, ενδεχομένως, χειρότερες απ’ αυτές, που βιώσαμε και βιώνουμε.
Διαπιστώνουν, άλλωστε εν τοις πράγμασι, ότι βασικό μέλημα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτή την περίοδο, είναι, είτε να επανεκλεγούν και να συνεχίσουν το έργο τους, είτε, το πιο πιθανό σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις, να μην καταποντισθούν και υποστούν εκλογική πανωλεθρία. Γι’ αυτό και, για να περισώσουν, ό, τι μπορούν, και για να αποφύγουν, ει δυνατόν, τα χειρότερα, κάνουν, πως ξεχνούν τις υπογραφές τους, ωραιοποιούν την κατάσταση επικαλούμενοι τα ματωμένα πλεονάσματα, που στηρίζονται στην υπερφορολόγηση των Ελλήνων, στην υποχρηματοδότηση οργανισμών και επιχειρήσεων και στην καθυστέρηση πληρωμών του δημοσίου προς τους ιδιώτες πιστωτές του, κατακεραυνώνουν, όσους διαφωνούν μαζί τους κατηγορώντας τους, ότι κατασκευάζουν ψεύτικες ειδήσεις, και, γενικώς, προσπαθούν, να θολώνουν τα νερά ασχολούμενοι, κυρίως, με θέματα, που αποπροσανατολίζουν και διχάζουν την κοινωνία.
Πέραν τούτων, και επειδή ο αριστερός, κατά τα άλλα, κ. Τσίπρας ακολουθεί, κατ’ ανάγκην και για χάρη της κυβερνητικής καρέκλας, μια φιλελεύθερη Ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική, στην οποία, όμως, δεν πιστεύει και, γι’ αυτό κυρίως, δεν αποδίδει η προσπάθεια τα αναμενόμενα ουσιαστικά αποτελέσματα, έχει χαθεί, σύμφωνα και με τις δημοσκοπήσεις, η εμπιστοσύνη του κόσμου στο πρόσωπό του και στη συγκυβέρνησή του, γενικότερα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και επειδή ένα μεγάλο κομμάτι του λαού έχει εξουθενωθεί στην κυριολεξία και πιέζει προς την κατεύθυνση της χαλάρωσης της όλης προσπάθειας και της ανακούφισής του, και επειδή στις περιπτώσεις αυτές και προπάντων, όταν πλησιάζει προεκλογική περίοδος, οι πολιτικοί μας συνηθίζουν να ενδίδουν στις πιέσεις, οι πολλοί Έλληνες ανησυχούν και φοβούνται, μην πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού μας. Γι’ αυτό και δε συμμερίζονται τη φαινομενική χαρά του κ. Τσίπρα και της παρέας του, αντιμετωπίζουν την κατάσταση με ιδιαίτερο σκεπτικισμό, μελαγχολία και απαισιοδοξία, ζητούν απ’ τους πολιτικούς μας ταγούς συνέχιση της προσπάθειας για νοικοκύρεμα του κράτους, περισσότερη ειλικρίνεια και συνέπεια λόγων και έργων και, εφόσον υπάρχουν πραγματικές προϋποθέσεις, να ανακουφισθούν επί μονίμου βάσεως, πρώτα, αυτοί, που υποφέρουν πιο πολύ.
Επειδή, όμως, οι νουνεχείς Έλληνες δεν τρέφουν αυταπάτες για κάτι τέτοιο, λυπάμαι, ακόμη, και που το λέω, αλλά, εξ αιτίας των αδιεξόδων τους, έφθασαν στο σημείο κάποιοι απ’ αυτούς, να στηρίζουν τις ελπίδες τους για εξυγίανση και ανάταση της οικονομίας μας στην παράταση της παρακολούθησης και του ελέγχου εκ μέρους της Τρόικας ή των Θεσμών, για το ευηχότερο του πράγματος. Τόσο πολύ χάθηκε η εμπιστοσύνη σ’ αυτούς, που μας κυβερνούν και, γι’ αυτό, δε χαίρονται με την επικείμενη θεωρητική έξοδο απ’ τα μνημόνια.
* Από τον Κώστα Γιαννούλα
