Επειδή πολλοί θα αγνοούν τι είναι αυτά, να πούμε πως είναι νήματα από ένα φυτό με τα οποία οι αγρότες δένουν τα δέντρα στο σημείο που τα μπολιάζουν. Αυτά λοιπόν τα νήματα γράφουν επάνω: Made in Germany!. Με άλλα λόγια ένα απλό φυτικό νήμα (ουσιαστικά ακατέργαστο) από αυτά που επί χιλιάδες χρόνια παρήγαγαν οι ίδιοι οι Έλληνες αγρότες από αυτοφυή φυτά, εισάγεται τώρα στην Ελλάδα από την Γερμανία και από άλλες χώρες, και δεν είναι τα μόνα αγροτικά είδη που εισάγουμε! Την ίδια ώρα η Ελλάδα φτωχαίνει, χάνει χρήματα, που στην ουσία είναι ώρες μόχθου και δουλειάς των Ελλήνων, για να εισάγει πράγματα που φύονται από μόνα τους στην χώρα μας. Μετά αναρωτιόμαστε πως και γιατί η οικονομία μας είναι ελλειμματική και γιατί παίρνουμε συνεχώς δανεικά.
Κάποιοι είχαν την κεντρική πολιτική επιλογή η Ελλάδα να μην παράγει. Κάποιοι στην χώρα της φυσικής ποιότητας και της παραγωγικής αυτάρκειας επέλεξαν την παραγωγική απαξίωση και την εξάρτηση. Την ίδια απαξίωση και εξάρτηση επέβαλαν και στους Έλληνες. Μας έκαναν εξαρτήματα άθλιων μηχανισμών των πόλεων, χωρίς καμία παραγωγική υπόσταση και ποιότητα. Έτσι ακριβώς την ίδια ώρα, ένας νέος κάτοικος της Αθήνας ή κάποιας άλλης μεγάλης πόλης, παρακαλάει έναν σουβλατζή (από τους επίσης χιλιάδες) να τον απασχολήσει για να κουβαλάει σουβλάκια delivery (μισο-εισαγόμενα και αυτά), με ελάχιστα ευρώ ωρομίσθιο και την βενζίνη του ίδιου. Τα 40 περίπου ευρώ που θα πάρει είναι το βδομαδιάτικο της φτώχειας του. Αντί να τον βοηθήσουμε να γίνει καλύτερος για τον εαυτό του και όλους μας, αντί να τον βοηθήσουμε να εκφράσει ό,τι καλύτερο έχει μέσα του, το ΣΥΣΤΗΜΑ τον κάνει εξάρτημα, τον κάνει επαίτη και ανασφαλή, τον αχρηστεύει ουσιαστικά και του διδάσκει ένα καταστροφικό για τον ίδιο και για όλους «πάρε – δώσε». Η κατάσταση αυτή αποτελεί κοινωνική και εθνική κατάντια και είναι το μεγαλύτερο συνολικό έγκλημα κατά της χώρας μας, μια σιωπηρή γενοκτονία του ελληνικού λαού και του ελληνισμού, και ειδικότερα της νεολαίας μας!
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα, η Ελλάδα της Ευρώπης, η Ελλάδα των επιλογών του συστήματος, η Ελλάδα που καταστρέφει τους ανθρώπους της. Όπου και εάν κοιτάξουμε στην Ελλάδα, θα δούμε παρόμοιες ιστορίες τρέλας: ανθρώπους με οράματα και ικανότητες να χαραμίζονται και να καταστρέφονται μέσα σε τεράστια χωνευτήρια άγνοιας και ολικής πολιτικής ανικανότητας, συστημικής εξαθλίωσης, κατάρρευσης και καταστροφής. Μαζί τους χάνεται και καταστρέφεται η Ελλάδα, η πατρίδα μας. Τα 8/10 των Ελλήνων ζουν σε πόλεις, όπου σχεδόν κανείς δεν παράγει, με κορυφαία μια πόλη που στοιχίζει πανάκριβα σε ανθρώπινο δυναμικό, δυνατότητες και υποδομές, μια πόλη απάνθρωπη, όπου μαζεύτηκε και αχρηστεύτηκε η μισή σχεδόν Ελλάδα: την Αθήνα.
Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα των υπηρεσιών του ενός προς τον άλλο,( οι μισοί Έλληνες πίνουν καφέ τον οποίο σερβίρουν οι άλλοι μισοί και οι μισοί ψήνουν σουβλάκια τα οποία καταναλώνουν επίσης οι άλλοι μισοί ), παράγει μόλις το 8% του ενεργού πληθυσμού. Με ένα τέτοιο δεδομένο είναι ηλίου φαεινότερο πως και γιατί η χώρα εισάγει και δεν παράγει, πως και γιατί η Ελλάδα δεν έχει αυτάρκεια αγαθών, αναγκασμένη να εισάγει, και να χρωστάει συνεχώς. Η παραγωγή στην χώρα μας ολοένα και φθίνει. Αυτό δεν είναι ένα τυχαίο συμβάν, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας φυσικής αδυναμίας των Ελλήνων. Είναι αποτέλεσμα των άθλιων και καταστροφικών επιλογών, των προδοτικών πολιτικών που ασκήθηκαν από το 1981 και μετά, από ανίκανους και τυχάρπαστους πολιτικούς, των αφεντικών τους και του παγκόσμιου συστήματος, από κόμματα που και σήμερα υπάρχουν και μάλιστα με περίσσιο θράσος σε καλούν να τα ψηφίσεις για να σε βγάλουν από τα αδιέξοδα που τα ίδια δημιούργησαν!
Άφησαν τον παραγωγό απροστάτευτο και απαίδευτο, ανοχύρωτο και μόνο του, απέναντι σε κάθε μεσάζοντα και έμπορο του ιδρώτα του. Η ίδια η κοινωνία μεταβλήθηκε πλειοψηφικά σε κοινωνία μεσαζόντων και εμπόρων. Ο κάθε ένας από εμάς ζει εκμεταλλευόμενος και παζαρεύοντας τις ανάγκες του άλλου. Ήταν και είναι αυτονόητο πως κανείς παραγωγός, κανένας άνθρωπος που παράγει αγαθά, δεν αντέχει σε αυτές τις συνθήκες κλοπής και εγκατάλειψης, και εάν ο ίδιος ο παραγωγός δεν είχε κάποιο δρόμο να ακολουθήσει για την πόλη (αν δεν του είχε πάρει το χωράφι η ληστρική τράπεζα), βρήκαν τον δρόμο και τον ακολούθησαν τα παιδιά του. Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα, η πραγματικότητα στην οποία όχι μόνο δεν υπάρχει παραγωγική κουλτούρα, αλλά όποιος παράγει, αντί να είναι σε περίοπτη τιμητική κοινωνική θέση, χλευάζεται και θεωρείται κορόιδο, αντικείμενο προς εκμετάλλευση και κατώτερης κατηγορίας άνθρωπος. Με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί κανείς να απορεί γιατί φτάσαμε μέχρις εδώ, στην εσχατιά της απαξίωσης, της ανικανότητας και της απόγνωσης.
Την ίδια ώρα, οι εκμεταλλευτές του κοινωνικού συστήματος και αυτοί που το επιβάλλουν με πλύση εγκεφάλου, ως δόγμα και μοναδική λύση, συμπεριφέρονται ως αλητήριοι μάγκες που κοροϊδεύουν και εκβιάζουν τους πάντες και τα πάντα: 25 λεπτά το λίτρο το γάλα στον παραγωγό – 1,50 ευρώ στον καταναλωτή, 10 λεπτά το κιλό τα πορτοκάλια στον παραγωγό 5 στον καταναλωτή. Κανείς δεν τους ενοχλεί από την πολιτική νομενκλατούρα, την ίδια αντίληψη κοινωνικής αλητείας έχουν και αυτοί οι αχρείοι. Ταυτίζονται και την υπηρετούν πιστά ! Κανείς δεν ασχολείται με την ουσία την ώρα που η Ελλάδα και ο ελληνισμός τελειώνει και τα αφεντικά της χώρας σαν ύαινες περιμένουν να ξεσκίσουν τα πτώματα των Ελλήνων, να πάρουν και άλλα και να επενδύσουν με όρους εκποίησης και δουλείας.
ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ, ΝΑΜΚΟ (παρήγαγε αυτοκίνητα) και τόσες άλλες οι οποίες «χρεοκόπησαν» ή ξεπουλήθηκαν στους ξένους όπως ο ΟΤΕ και άλλες, είναι μερικά από τα ονόματα που με την παραγωγή τους κρατούσαν την πατρίδα σε περίοπτη θέση.
Αυτή τελικά είναι η κατάντια μας και για την οποία έχουμε κι εμείς μερίδιο ευθύνης!
Από τον Ντίνο Ζήσου
