Μια Κυριακίτσα το πρωί
καημένη Αρμένισσα,
και ένα Σαββάτο βράδυ
μας κλέψαν την Αρμένισσα
μαζί με τον ιγιο της
παίρνουν και σφάζουν τον ιγιο
και στο σουβλί τον βάζουν
καημένη Αρμένισσα
βάνουν την μάνα τογυρνε
ποια μάνα ψεν’το γιο της
καημένη Αρμένισσα….
Το παραπάνω τραγούδι υποδηλώνει ένα μέρος της φρίκης που βίωσε ο αρμένικος πληθυσμός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στην Αβδέλλα τραγουδιώνταν στην αρχή μόνο επιτραπέζια (νουμπέτι) και αργότερα με συνοδεία οργάνων. Το τραγούδι αυτό από αναφορές ηλικιωμένων ήρθε στο χωριό μας την Αβδέλλα από Αβδελλιώτες κυρατζήδες ( αγωγιάτες) που όργωναν εκείνη την περίοδο με τα ζώα τους όλη της Βαλκανική χερσόνησο. Κάποιοι λοιπόν αγωγιάτες είδαν αυτές τις φρικαλεότητες και τις αποτύπωσαν σε στίχους – τραγούδι,
Αναφέρω τα παραπάνω ως ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα αυτού του κατατρεγμένου λαού, των Αρμενίων.
Νικόλαος Π. Σιασιαμούτης, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Αβδελλιωτών «Η Βασιλίτσα»