Εκεί να ιδείς… Λε λε πόνουουουους θα λες και θα κλαις. Θα σι κάνουν τη μάπα εμπριμέ να μην κοτάς να εμφανιστείς καν στ’ Μύκουνο μορφονιέ μ’. Κι τι θα είν’ η Μύκουνος χωρίς εσένα, χωρίς τουν Ρέμο κι τουν Πηλαδάκη; Ένα χαζονήσι κι μισό θα ‘νι, που σιρβίρουν στα κορόιδα ένα εικοσάρκου τουν φρέντου, γιατί λέει, πίνεις καφέ κι έχεις τα ποδάρια να πλατσανάν μέσα στη θάλασσα. Ρε ουστ… Ναι, ρε… Ουστ είπα και στην κυρά Σταυρούλα που μι ζάλτσι του κεφάλι να πάμε φέτο το καλοκαίρι Μύκουνο – μαρή χάζιψις ντιπ την λέου, ένα εικοσάρκο του φρέντο; Είχες κι στου χωριό σου;
Εγώ Πετράν, άμα θες να ξέρ’ς –που δεν θες, αλλά λέμε τώρα- πάω ζντ καφετέρια στου χωριό- τσακώνω μια εσπρεσσιά φρέντο (μέτρια, μαύρη ζάχαρη) κι μετά καβαλάω το 4Χ4 και πάω χωράφι να κόψω τριφύλλι, να ταΐσω τα πρόβατα. Τριφύλλι, τ’ άκουσες; Όχι... τρίφυλλα, τετράφυλλα τι διάλο παίρνετε τέλος πάντων εσείς όλοι που κάθεστε εκεί στο Κολωνάκι στς καφετέριες, που χαζολογάτε όλη μέρα μι τσ’ μισότριβες και κανονίζετε τις μεγάλες δ’ λιές – «αέρα – πατέρα». Που μασάτε όλο το «κασέρι» και μας μάς αφήνετε στη στέγνα. Και μας λέτε και «βλάχους» από πάν. Χα ! Αλλά τι να σε κάνω που μπήκε στο κόλπο κι ο ΣΥΡΙΖΑ, «βρακί στον κώλο δεν είχαν», έμαθαν κι αυτοί τώρα το Κολωνάκι! Αλλά εμείς φταίμε. Που ήρθε τσ’ προάλλες στη Λάρσα ου Μητσοτάκ’ς κι μείς πήγαμε σαν τα ζωντόβολα να τον ακούσουμε κι μας βάλαν να κάτσουμε πάνω σε κάτι μπάλες από σανό, γιατί έτσι βόλευαν τα τηλεοπτικά πλάνα, σάματις ήμασταν τίποτε μαϊντανοί!
Εμένα ορέ είπες «βλάχο», χωρικό; Εμένα «ξεβλάχεψες» μωρή ψαροκασέλα βολιώτικη, που μετρούσες τα δίφραγκα ίσα – ίσα για μια πάστα φούρνου στη «Μινέρβα», στην παραλία, και κάνα ποδοσφαιράκι στα σφαιριστήρια; Που άμα δεν σ’ είχε μαζέψει ο Λαλιώτης και ο Κουτσόγιωργας να σε κάνουν ΠΑΣΟΚάρα κείνα τα χρόνια τα καλά που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, το πολύ – πολύ να ήσουνα σήμερα δημοτικός σύμβουλος του Μπέου- μέχρι εκεί σ’ είχα. ‘Έχεις ορέ πάει Σαμαρίνα Δεκαπενταύγουστο, Αβδέλλα, Σμίξη Περιβόλι; Να δεις πώς είναι η βλαχιά πώς ειν’ οι βλαχοπούλες; Που ’χουν τα λούσα τα πολλά, τα «Βουιτόν», τα «Γκούτσι»; Να δεις τους Βλάχους τσ’ Λαρσινούς, με «Μερσεντέ» και «Πόρσε»; Να δεις και τα βλαχόπουλα με «IPhone 8» στα χέρια; Να κατεβάζουν «εφαρμογές», να κατεβάζουν games; Να φας κεμπάπ λαχταριστό, τι γκουρμεδιές και τρίχες;
«Ίσα ορέ ζαγάρ», να στο πω α λα «Μπάρμπα- Γιώργος» μπας και το καταλάβς. Εσένα περιμέναμε για να «ξεβλαχέψουμε»; Εσένα περιμέναμε να μας πεις «5 τρόπους για να την κάνεις να σε καψουρευτεί» όπως έγραφες στα «Κλικ» και τα «Νίτρα»; Αυτά ορέ Πετράν είναι για κάτι Λάκηδες Αθηναίους», Θεσσαλός είσαι κι συ, θκος μας, κι τα ξέρς καλύτερα. Να την καψουρέψς θελτ’ς; Για τράβα στην πλατεία, στα όργανα, βγάλ’ το μασούρι με τα κατοστάευρα κι σκάσε μια πενηντάδα στο μέτωπο του κλαριτζή! Εκεί να δεις καψούρα μάνα μ, θ’ αλληθωρίσει το μάτι της! Αμ δεν σε καψουρεύονται σήμερα επειδή έχεις «σιξπακ» κοιλιακούς, καπνίζεις πούρα και κατεβάζεις τα «μοχίτα» σαν νερομπάκακας. Το μασούρ’ μετράει Πέτρο, το μασούρ ! Με το μασούρ θα την ταΐσεις κάνα καλό κεμπάπ, με δαύτο θα την πας για ψάρ’ στη θάλασσα κι μιτά, ξερς εσύ, ωραία πράματα ρομαντικά, σι κάνα ξενοδοχείο.
Κι εκεί δεν χρειάζονται... «7 τρόποι για να τη φέρεις σε οργασμό» που έγραφες μια άλλη φορά στου «Κλικ». Άκου, Κωστόπουλε: Αν εσάς εκεί στο Κολωνάκι σας έχει φάει το άγχος κι του ξιχάσατε ντιπ για ντιπ του σπορ, εμείς ιδώ το λέει ακόμη η περδικούλα μας. Όχι 7, αλλά 107 τρόποι να σι δείξω εγώ, κι ας είναι και με τη Σταυρούλα, σα να λέμε κάθε μέρα φασουλάδα.
Και τι να λέει δηλαδή εκείνο που έγραφες «δέκα λόγοι για να διαλέξεις μπαρ για τη νύχτα». Υπάρχουν πολλοί λόγοι; Άμα έχεις τα φιλαράκια, καμιά καλή γκαρσόνα, πρόθυμη, άμα έχει τηλεόραση μεγάλη, «πενηντάρα», να βλέπ’ς πώς τα χώνει η Σπανούλτς, θκος μας απ’ τη Γλαύκη κι αυτός, μια χαρά είναι του μπαρ, τι έχει; Και του «ουσκάκι» - θες «Πέρδικα», θες «Τζώνη»- μοναχά τέσσερα ευρώ, όχι δεκατέσσερα, κορόιδο, ε κορόιδο.
Αλλά τι να πεις εσύ μωρή «χρεοκοπημένη εκδότρια» όπως θα σε φώναζε κι ο Λιάκος ου Ψινάκης που έγινε δήμαρχος και σοβαρεύκε; Εσύ νομίζεις ακόμη ότι εμείς οι Βλάχοι, οι γνήσιοι, περιμέναμε εσένα να ανακαλύψουμε τα όμορφα της ζωής…Αι, καλά, ζήσε τον μύθο σου.
Που είναι να σε λυπάται η μανούλα σ’ και η Τζενάρα μαζί, που παιρν’ς τώρα σβάρνα τα κανάλια κι αμουλάς ό,τι χαζαμάρα σι κατέβει στου κεφάλι για να κάν’ς κι συ λίγου ντόρο, σαν ντινεκές που είσαι, και να μην σε ξεχάσουν τώρα που είσαι ντιπ στα κάτω σου! Τίπτα ντιπ δεν κατάλαβες. Ότι εμείς εδώ κάτ’ στον κάμπο, τα «βλαχάκια» είχαμε του χρήμα και τη βγάζαμε κοτσάνι - ακόμα και σήμερις κάτι γίνεται. Διότι, -κατά το κλασικόν- «εμείς οι Βλάχοι όπως λάχει». Εσείς να δούμε τι θα κάνετε πέρα από τα να διηγούσαστε «περασμένα μεγαλεία». Και να κλαίτε…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
