Αν και γνώριζε τον κίνδυνο, όχι μόνο δεν λιποψύχησε στις αμέτρητες αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών, αλλά φρόντιζε να «πατάει φτερό» στον εχθρό, ελάχιστοι πιλότοι το κάνουν αυτό. Με την φράση αυτή οι αεροπόροι εννοούν ότι
Μπαλταδώρος «ακουμπούσε» επάνω στο τουρκικό αεροσκάφος και αν γινόταν η
λάθος κίνηση από τον αντίπαλο, θα έπεφταν και οι δύο.
Ψυχωμένο παλικάρι ο Γιώργος, «πατούσε φτερό» διότι ήθελε με τον δικό του τρόπο του να
στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα νίκης. Ήθελε να βλέπουν στα τουρκικά ραντάρ τον ατρόμητο Έλληνα, να γνωρίζουν ότι όχι μόνο δεν φοβούνται οι Έλληνες πιλότοι την αναμέτρηση, αλλά είναι ήδη οι νικητές. Ο Γιώργος έπεσε πιστός στο Καθήκον. Συνεπής στην Ευθύνη που ανέλαβε. Υπηρέτησε την Πατρίδα με τρόπο μοναδικό προστατεύοντας το Αιγαίο με υποδειγματικό τρόπο. Έβαζε πάντοτε το στήθος του μπροστά, δεν είναι της ώρας τα
κατορθώματά του, ούτε η διεθνής του αναγνώριση.
Άξιο τέκνο του λαού, συνεχιστής μιας αγωνιστικής παράδοσης που διατρέχει τους αιώνες από τις Θερμοπύλες και τον Μαραθώνα ως την κλεφτουριά και τον Καραϊσκάκη. Κι από εκεί στους Ευζώνους του Πλαστήρα μέχρι το έπος του 40 και τη γενιά της Εθνικής Αντίστασης. Ύστερα από τους υπερασπιστές της Κύπρου το 1974 μέχρι σήμερα στον ακήρυχτο πόλεμο επάνω από το Αιγαίο, με πολλούς νεκρούς, τελευταίοι ο Ηλιάκης, ο Σαλμάς, ο Μπαλταδώρος. Ο δικός μας Γιώργος. Ο σταυραετός των Αγράφων, ιδεολογικό εγγόνι του Νικολάου Πλαστήρα, ο οποίος πέρασε στο πάνθεο των ηρώων του Έθνους. Εκείνος έπραξε το Χρέος του. Εμείς να δούμε τώρα…
Όμως τώρα ήλθε η ώρα να σημάνει σιωπητήριο. Όχι για ενός λεπτού σιωπή για τον ήρωα. Σιωπή πρώτα για εμάς, ουσιαστική σαν αυτή που το κήδος επιβάλλει. Είναι η ώρα έλλογης σιωπής, αυτής που οδηγεί σε αποφάσεις.
Η απώλεια του Γιώργου ας γίνει το ξυπνητήρι της εθνικής συνείδησης. Ας γίνει συναγερμός για να αρχίσουμε, έστω και τώρα, να τρέχουμε όπως έτρεχε ο ίδιος για τις αναχαιτίσεις. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του, πρώτα ως πολίτες και έπειτα ανάλογα με την ιδιότητα και το ρόλο που έχει ο καθένας. Οι πολιτικοί της χώρας οφείλουν να αρθούν στο
ύψος των περιστάσεων. Όσοι λειτουργούν με γνώμονα τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, όσοι εκφέρουν λόγο αρρωστημένων οπαδών γηπέδων, όσοι έχουν διαβεί τον «Ρουβικώνα» της λογικής, ας αξιολογηθούν κατά πως αρμόζει από τους πολίτες.
Δεν είναι δυνατόν να καθεύδουμε μακάριοι, ακούγοντας τον νεοσουλτάνο να οριοθετεί «τα σύνορα της καρδιάς του» εντός και σε βάρος των εθνικών μας συνόρων, κι εμείς να ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο ή να διαδηλώνουμε για την παγκόσμια ειρήνη. Δεν μπορεί να επιδεικνύουμε αλληλεγγύη σε κάθε πικραμένο όταν εμείς οι ίδιοι κινδυνεύουμε, το ποτάμι των προσφύγων από τον Έβρο ήδη ξεχειλίζει.
Ο εμβολισμός του πολεμικού μας σκάφους στα Ίμια, η απαγωγή των στρατιωτών στον Έβρο, οι καθημερινές παραβιάσεις, η πολεμική ρητορική του καθεστώτος, δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται στην προετοιμασία της κοινής γνώμης των δύο χωρών. Στην Τουρκία καλλιεργούν προσδοκίες για το Αιγαίο, στην Ελλάδα ηττοπάθεια και αρνητική ψυχολογία στο λαό μας για να περάσουν πιο εύκολα τα σχέδιά τους, ας μην πέφτουν στην παγίδα τα
εγχώρια ΜΜΕ.
Επιτέλους, τι δεν καταλαβαίνουμε πια; Τον (γκρίζο) λύκο τον βλέπουμε τον τορό του αραδίζουμε; όπως λέει η θεσσαλική παροιμία…
Με την κλιμακούμενη ένταση στο Αιγαίο επιχειρείται η μετατροπή της περιοχής σε ζώνη μειωμένης εθνικής κυριαρχίας. Γκριζάρουν συστηματικά το καταγάλανο του Αιγαίου, όπως έκαναν πριν χρόνια με τα Ίμια, τα οποία σήμερα εμφανίζουν τουρκικά.
Όταν οι Τούρκοι θεωρήσουν ότι είναι η ευκαιρία, θα επιχειρήσουν κατάληψη των ακατοίκητων νησιών. Αλήθεια τότε ποιος θα μας υπερασπιστεί; Το ΝΑΤΟ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου ήδη «νίπτει τας χείρας του», αυτό είναι διμερής υπόθεση λέει δύο μελών. Η Ε.Ε. δεν είναι σίγουρο ότι θα μετατρέψει την ρητορική Μακρόν (μήπως λόγω Μιράζ;) σε έμπρακτη στρατιωτική υποστήριξη, ή θα μας προτρέπουν «βρείτε τα». Η όποια στρατιωτική εμπλοκή θα γίνει, είναι για να μας σύρουν σε διαπραγματεύσεις. Η τουρκική πολιτική έχει επενδύσει από δεκαετίες στην «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου», το βλέπουν ως μία ζώνη οικονομικών συμφερόντων με δύο συνιδιοκτήτες. Θέλουν τα κατοικημένα νησιά μας χωρίς αιγιαλό και υφαλοκρηπίδα, δίχως εθνικό εναέριο χώρο, όσο για τα 18 ακατοίκητα νησιά οι τούρκοι ακροδεξιοί κάνουν σκληρή κριτική ότι αργεί να κάνει απόβαση ο Ερντογάν…
Η μόνη απάντηση στην τακτική αυτή είναι η αποτρεπτική ισχύς της χώρας μας. Είναι το σθένος και η αποφασιστικότητα του Μπαλταδώρου. Οι πυροβολισμοί που έριξαν οι Έλληνες φαντάρους στο ελικόπτερο που κινούνταν με σβηστά τα φώτα στο νησί της Ρω, είναι η απάντηση. Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ είναι το υπερόπλο στην τουρκική προκλητικότητα. Η απώλεια του σμηναγού συντόνισε τις καρδιές όσων
αισθάνονται Έλληνες, τις έκαμε να πάλλονται στον ίδιο ρυθμό. Όταν το καλυμμένο με την γαλανόλευκη φέρετρο κατέβαινε για πάντα στην ανυπότακτη Αγραφιώτικη γη, στιγμιαία το Μορφοβούνι αποκτούσε εκατομμύρια κατοίκους με κοινή γλώσσα, σκέψη και συναισθήματα για τον αετό που φύλαξε Θερμοπύλες στο Αιγαίο. Ας κρατήσουμε αυτήν την στιγμή ως σπίθα για την αφύπνιση της εθνικής αξιοπρέπειας και ομοψυχίας, αυτό είναι η τελευταία συμβολική προσφορά του σμηναγού.
Το δεύτερο είναι η θωράκιση της χώρας, πέρα από στρατιωτικά μέσα. Επιβάλλεται ένα Εθνικό Σχέδιο Αανάπτυξης της χώρας, παράλληλα από την ισχυρή στρατιωτική ετοιμότητα. Επιβάλλεται αλλαγή πολιτικής, μεταρρυθμίσεις, με στόχο την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Δεν έχει νόημα το κράτος να πληρώνει με δανεικά χρήματα τους ανέργους, επιδοτώντας ουσιαστικά την απραξία. Αντίθετα έχει νόημα να
επιδοτηθούν οι ίδιοι άνεργοι για να κάνουν κάτι παραγωγικό. Να ενθαρρυνθούν οι επιχειρήσεις για νέες θέσεις εργασίας. Να ενισχυθούν οι νέοι για να δημιουργήσουν στον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό, όπου οι ίδιοι αγαπούν και έχουν μεράκι. Είναι έγκλημα η χώρα να χάνει το πολυτιμότερο κεφάλαιο που έχει, το ανθρώπινο δυναμικό και ειδικότερα
τους επιστήμονες. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η άμεση επανακατοίκηση της υπαίθρου, αρχής γενομένης από τα αποψιλωμένα πληθυσμιακώς νησιά της ακριτικής μεθορίου. Η αρχή πρέπει να γίνει σε όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα από το Καστελόριζο, το Αγαθονήσι, τις Οινούσσες μέχρι την Σαμοθράκη, σε όλα εκείνα τα νησιά που ορέγονται οι νεοοθωμανοί.
Υπάρχουν ενέργειες και δράσεις, που για να γίνουν πράξη χρειάζονται χρήματα. Υπάρχουν όμως προϋποθέσεις για έξοδο από την κρίση και για την Ανάπτυξη, που δεν αγοράζονται με χρήματα, όπως: πολιτική βούληση, εθνική ομοψυχία, ευσυνειδησία, συνεργατικότητα, συλλογική αντίληψη. Αξίες και έννοιες που οδηγούν στην συλλογική αυτογνωσία, στην ανάληψη της ευθύνης, και την εκτέλεση του καθήκοντος, αξίες που μας διδάσκουν με την στάση ζωής απλοί άνθρωποι του λαού, όπως ο Βουνεσιώτης Μπαλταδώρος.
Αντί επιλόγου: Η γενιά της Εθνικής Αντίστασης πολέμησε τους κατακτητές προτάσσοντας το επίθετο εθνικός – ή – ό, ως προσδιοριστικό των αγώνων για την Λευτεριά. Στις μέρες ορισμένοι πάσχοντες από πολιτικό δαλτωνισμό και υποφέροντες από αριστερές ιδεοληψίες, ταύτισαν το σπουδαίο αυτό επίθετο (εθνικός) με περιθωριακούς που χρησιμοποιούν φασιστικά σύμβολα και νοοτροπίες. Ως εδώ! Δεν πρέπει να επιτρέψουμε άλλη χρήση αρχαιοελληνικών συμβόλων και ταύτιση αξιών και εννοιών του Ελληνικού
Πολιτισμού από τα κατακάθια της Ιστορίας. Όσοι μετέχουν της Ελληνικής Παιδείας πρέπει να αναλάβουν την έμπρακτη υπεράσπιση αυτών των συμβόλων, των λέξεων και εννοιών. Ειδικότερα οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να σηκώσουν το ανάστημα και να δηλώσουν έμπρακτα παρόντες.
Αντί επιλόγου, στην λήξη της έλλογης σιωπής, ας αναρωτηθούμε: καλό το παρελθόν, στον ακήρυχτο πόλεμο του Αιγαίου η προσωπική μας Εθνική Αντίσταση, ποια είναι;
Από τον Παναγιώτη Νάνο
* Ο Παναγιώτης Νάνος είναι διοικητής των Νοσοκομείων Λάρισας.
