Σύμφωνα, δε με τον σχολιαστή του καναλιού χαρακτηρίζεται ως συμβάν ήσσονος σημασίας, αφού και στο παρελθόν έχουν γίνει, εκατέρωθεν, παρόμοια γεγονότα και εδίδετο άμεση λύση…
Δεν συμφωνώ με το χαρακτηρισμό και την υποβάθμιση του εν λόγω περιστατικού. Κι αυτό μου έδωσε την αφορμή να επιχειρήσω τη γραφή του παρόντος άρθρου. Και κάτι άλλο που πιστεύω απ’ την πρώτη στιγμή και από ειδικούς ακούγεται. Ότι δεν βρέθηκαν σε λάθος μέρος. Αλλά μάλλον κάτι άλλο έγινε. Που δεν μας το λένε. Και το ότι παρόμοια γεγονότα συνέβησαν και στο παρελθόν, χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις, αυτό δεν λέει τίποτα. Γιατί άλλο τότε και άλλο τώρα, όπου η χώρα μας διέρχεται μια περίοδο ψυχοπολεμικής κρίσης με την Τουρκία, οφειλόμενη στην επιθετική της Πολιτική και στο προκλητικό νταηλίκι της να γκριζάρει τα θαλάσσια και χερσαία σύνορά μας.
Κι’ αυτό ο Ερντογάν το επιχειρεί μετερχόμενος πλείστες μεθόδους και στημένα επεισόδια προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα και να ενισχύσει το χαμένο γόητρο στο εσωτερικό της χώρας του σε μια περίοδο, όπου υφίσταται τη μεγαλύτερη ταπείνωση από τη σθεναρή αντίσταση και αντίδραση των κούρδων μαχητών στο Αφρίν…
Αυτά, βέβαια, για την Τουρκία. Για μας όμως τέτοια περιστατικά, όπως και να έγιναν, προσβάλλουν το ηθικό και την ψυχολογία των ενόπλων μας δυνάμεων και του λαού μας. Όταν μάλιστα λαμβάνουν χώρα σε μια ευαίσθητη ακριτική περιοχή, όπως είναι ο Έβρος. Εκεί, όπου χτυπά δυνατά η καρδιά της Ελλάδας. Η ψυχή του Έθνους. Γιατί, ότι συμβαίνει εκεί προκαλεί ανησυχία και πόνο σ’ ολόκληρη την πατρίδα. Σ’ όλον τον Ελληνισμό. Κι αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία έτσι, ώστε οι ένοπλες δυνάμεις μας να βρίσκονται σε διαρκή έγερση και επιφυλακή για ο,τιδήποτε έχει σχέση με την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων και την εθνική μας υπερηφάνεια. Κι’ αυτό αποτελεί εθνική επιταγή.
Δυστυχώς, αυτή η υπερηφάνεια διεταράχθη κατά το προχθεσινό επεισόδιο στον Έβρο. Ιδιαίτερα δε, όταν ο ελληνικός λαός είδε, από τα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα τη μεταγωγή των στρατιωτικών μας στα δικαστήρια της χώρας αυτής. Προσωπικά, ως Έλληνας αισθάνομαι πολύ ταπεινωμένος και εκτεθειμένος απέναντι στην ένδοξη ιστορία μου και κυρίως στις επιταγές των αθάνατων προγόνων μας. Το αίμα των οποίων δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, ολιγωρίας… εναντίον όλων εκείνων, οι οποίοι επιβουλεύονται την προσβολή των δικαίων της πατρίδας.
Αυτό, πρέπει να τηρούν ανελλιπώς οι ένοπλες δυνάμεις. Και προς τα ’κει πρέπει διαρκώς να έχουν στραμμένη την προσοχή τους, διδασκόμενες από τα λάθη του παρελθόντος. Κι’ αυτό θα το πετύχουμε, όπως έχουμε γράψει κι’ άλλες φορές με την Ισραηλοποίηση των κατά ξηράν, αέρα και θάλασσα εθνικών μας φρουρών, ως προς την εκπαίδευση, τον εξοπλισμό και τη διαρκή ετοιμότητα και προσοχή σε οποιαδήποτε επιχειρησιακή τους δραστηριότητα. Για να μην συμβούν παρόμοια περιστατικά. Τα οποία ταπεινώνουν και αποδυναμώνουν την ψυχολογία του έλληνα.
Τελειώνοντας, αυτό το κείμενο θέλω να τονίσω ότι ως λαός που υπέστη και υφίσταται ακόμα τα πάνδεινα της οικονομικής κρίσης, για την πατρίδα και μόνο έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να πει στα στρατευμένα νιάτα: υπερασπιστείτε ανύσταχτα και με μεγάλη προσοχή την ακεραιότητα της Ελλάδας από οποιοδήποτε πόστο και αποστολή και αν βρίσκεσθε και να είστε σίγουροι ότι έτσι θα διατηρήσετε αλώβητη την υπερηφάνεια και την ελευθερία της πατρίδας. Της αιώνιας Ελλάδας.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
