Οι πορφυροί μανδύες τους ανεμίζουν στο απαλό καλοκαιρινό αεράκι που κατεβαίνει από τις πλαγιές του Πάρνωνα. Δεν είναι πολλοί, μόνον τριακόσιοι. Είναι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, γιοί φίλων. Τους γνωρίζει όλους με τα ονόματα και τα πατρώνυμά τους. Όλοι τους πατέρες άρρενων τέκνων. Μία μονάδα αυτοκτονίας. Μία δύναμη που θα μείνει και θα πεθάνει. Τους κοιτάζει με υπερηφάνεια. Είχαν ήδη νικήσει τον μεγάλο τους αντίπαλο. Τον Φόβο. Γνωρίζει ότι δεν θα δειλιάσουν ούτε μπροστά στις φάλαγγες του Άδη. «Επί εξακόσια χρόνια καμία Σπαρτιάτισσα δεν είδε καπνό από φωτιές εχθρού» συνεχίζει ο Λεωνίδας. «Ορκίζομαι στον Παντοκράτορα Δία ότι οι σύζυγοι και οι θυγατέρες μας, οι αδερφές και οι μητέρες μας δε θα δουν τώρα αυτές τις φωτιές».
Η επιμελητεία φέρνει κάρα με οπλισμό. Τους διατάζει να αντικαταστήσουν τον φθαρμένο οπλισμό τους. Ασπίδες, δόρατα, ξίφη, θώρακες, περικεφαλαίες. Εκτός από μανδύες. Αν και είναι τέλος καλοκαιριού, η εποχή που κάθε Σπαρτιάτης λαμβάνει τον καινούργιο ετήσιο μανδύα του, δεν τους το επιτρέπει. Κρίνει ότι θα ήταν άσκοπη σπατάλη για την πόλη, εφόσον θα τους φορέσουν για τόσο λίγο.
Είναι περιττό να επιχειρηματολογήσω για την Σλαβο-Αλβανική καταγωγή των Σκοπιανών. Μακεδονική Εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ, όπως ακριβώς δεν υπήρξε και Θρακική, Θεσσαλική, Αθηναϊκή, Βοιωτική, Σπαρτιατική. Όλοι ήταν Έλληνες και απλά χαρακτηρίζονταν ως Μακεδόνες, Θεσσαλοί, Βοιωτοί, κλπ από τον γεωγραφικό χώρο στον οποίο κατοικούσαν. Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να «δημιουργηθούν» στα πλαίσια του «αυτοπροσδιορισμού». Γι' αυτό ακριβώς θέλουν το όνομα, για να φτιάξουν σε μερικές γενιές ψευδο-Μακεδόνων μία ψεύτικη εθνότητα. Για να το χρησιμοποιήσουν ως όχημα αλυτρωτισμού. Χωρίς το όνομα δεν υπάρχει Μακεδονική ταυτότητα, δεν υπάρχει Μακεδονική γλώσσα, δεν υπάρχει Μακεδονικό σύνταγμα. Χωρίς τον όρο «Μακεδονία», όλα πηγαίνουν στα σκουπίδια.
Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού δεν σημαίνει ότι μπορείς να κλέβεις την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά του γείτονά σου. Έχουμε παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία όπου οι κλέφτες υποχρεώθηκαν να επιστρέψουν τα κλοπιμαία. Η «Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας» υποχρεώθηκε να αλλάξει το όνομά της σε «Δημοκρατία της Αυστρίας». Η Σλοβενία υποχρεώθηκε να αποσύρει από την κυκλοφορία ένα νόμισμα που απεικόνιζε το θρόνο της Καρινθίας, περιοχής της Αυστρίας όπου ζει Σλοβενική μειονότητα. Και αντί να επικαλεσθούμε τα παραπάνω, ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Ανεχόμαστε τον Σλάβο Ντιμιτρόφ να ζητά να αλλάξουμε εμείς το «Μακεδονία» από την Περιφέρειά μας βάζοντας κάποιον προσδιορισμό π.χ. «Ελληνική Μακεδονία» ώστε να μην συγχέεται με τη «δική τους» ενώ ο Μπουτάρης θέλει να αλλάξουμε το όνομα του αεροδρομίου μας και το όνομα των ΚΤΕΛ.
Αυτά τα φληναφήματα του Βουκουρεστίου περί "Εθνικής γραμμής" για σύνθετη ονομασία που επικαλούνται κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, ποτέ δεν εγκρίθηκαν από τον Ελληνικό λαό. Απερρίφθησαν από την συντριπτική πλειοψηφία όπως εκφράσθηκε με τα συλλαλητήρια του 1992 και τα τωρινά. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση ακόμα και το 64% όσων ψήφισαν την κυβέρνηση, είναι αρνητικοί στον όρο Μακεδονία. Κι εάν αμφιβάλλουν γι’ αυτό, ας διοργανώσουν δημοψήφισμα. Εκτός εάν σκιάζονται ότι θα πούμε ένα μεγαλοπρεπές «όχι» και θα πρέπει να το ξανακάνουν «ναι». Έχουν εμπειρία σ’ αυτό.
Σύμφωνα με το σύνταγμα, οι τριακόσιοι βουλευτές υπηρετούν το λαό και εκφράζουν τη βούληση του. Όχι τη δική τους. Δεν ενθυμούμαι να μας είπαν τίποτα για Μακεδονίες όταν ψηφίζαμε. Για ενφιάδες μας μιλούσαν και για συντάξεις. Επομένως, εάν ψηφίσουν στη βουλή ενάντια στη θέληση του λαού δεν θα είναι βουλευτές αλλά φασίστες. Όπως είπε άλλος ένας "ακραίος": το μόνο όνομα που μπορούμε να αποδεχθούμε είναι το Ψευδομακεδονία (Οδυσσέας Ελύτης).
Σε όλα επιτυχημένοι οι πρόγονοί μας. Σε ένα μόνον απέτυχαν: στους απογόνους τους. Και ειδικότερα στην πιο θλιβερή συντεχνία των απογόνων τους, τους πολιτικούς. Δεν υπάρχει ακριβέστερη περιγραφή από αυτή του George Horton: "... Είναι απίστευτο, μέχρι που μπορούν να φθάσουν οι Έλληνες πολιτικοί για να κρατήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω για λίγες εβδομάδες ..." (επιστολή του Γενικού Προξένου της Αμερικής στη Σμύρνη προς τον Αμερικανό Υπουργό εξωτερικών, 27 Σεπτεμβρίου 1922). Είναι ικανοί με μια υπογραφή, μία ψήφο, για μια καρέκλα, να διαγράψουν χιλιάδες χρόνια ιστορίας σε μια στιγμή. Ας μην το επιτρέψουμε. Πώς θα το επιτύχουμε;
Η Λάρισα έχει οκτώ βουλευτές. Όποιο κόμμα κι αν ψηφίζετε, τηλεφωνήστε τους. Τρέξτε στα γραφεία τους. Ειδικά όσοι υπερηφανεύεστε ότι κάνετε παρέα μαζί τους, διότι νομίζετε ότι δίπλα τους παίρνετε αξία. Και για μια φορά στη ζωή σας, ζητήστε τους κάτι αξιοπρεπές, πέρα από τα ρουσφέτια που ζητάτε συνήθως. Δεν χρειάζεται να τους θυμίσετε ότι κάποιος 60χρονος πήρε την ασπίδα, φόρεσε τριάντα-έξι κιλά πανοπλία και πήγε να υπερασπισθεί τις Θερμοπύλες. Ναι, εξήντα χρονών ήταν ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες -όχι συνταξιούχος από τα σαράντα-πέντε. Δεν τους νοιάζουν καθόλου αυτά τα ηρωικά.
Απαιτήστε να μην τολμήσουν να ψηφίσουν ενάντια στη Μακεδονία μας ειδάλλως θα τους «μαυρίσετε» στις επόμενες εκλογές. Πείτε τους ότι θα ψηφίσετε το «κόμμα σας» -αν είστε φανατικοί- αλλά δεν θα ψηφίσετε τους ίδιους. Για τιμωρία. Αυτοί σας έχουν ανάγκη κι όχι εσείς αυτούς. Αν ξέρατε πως τρέμει το φυλλοκάρδι τους μη τυχόν και χάσουν την ψήφο σας. Χρησιμοποιείστε τον Θεό Φόβο, όπως οι πρόγονοί μας. "Ο ίδιος ο Φόβος νικάει τους εχθρούς μας", έλεγαν οι Σπαρτιάτες στους νέους τους. "Σ' αυτόν προσευχόμαστε πριν τη μάχη". Τον φόβο του θανάτου νίκησαν οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες, τον φόβο της καρέκλας δεν θα τον νικήσουν ποτέ οι τριακόσιοι βουλευτές. Δεν είναι γενναίοι οι τωρινοί τριακόσιοι, θα σκιαχθούν.
Στους ευτυχώς λιγοστούς απλούς πολίτες που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δήθεν μας συμφέρει να εκχωρήσουμε το όνομα, απαντούμε: «ξέρω καλά γιατί τα λες αυτά κουτοπόνηρε φίλε μου. Ακολουθείς την κομματική γραμμή. Είσαι από αυτούς που διαμορφώνουν πολιτική ή εθνική «άποψη» ανάλογα με το προσωπικό σου συμφέρον. «Εδώ μου έδωσε επίδομα ή σύνταξη μαϊμού, με διόρισε ή με έκανε διευθυντή στο δημόσιο» σκέφτεται ο βολεψάκιας, για Μακεδονίες θα μιλάμε τώρα; Ε, τί να κάνει μετά και ο πολιτικός για δέκα χιλιάδες ευρώ αφορολόγητα το μήνα, που δεν ξέρει κι αν θα ξανα-εκλεγεί; Και τη μάνα του θα πουλήσει, όχι τη Μακεδονία. Σας αξίζει η μοίρα του Λυκίδη (Ηρόδοτος).
«Ακόμα και όλος ο γαλαξίας να ονομάσει την Σλαβο-αλβανία ως Μακεδονία ή με κάποια σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τη λέξη "Μακεδονία", εμείς οι Έλληνες δεν θα τους αναγνωρίσουμε ποτέ και θα ασκούμε βέτο στη είσοδό τους σε κάθε διεθνή οργανισμό εις τον αιώνα τον άπαντα».
Οποιοσδήποτε πολιτικός, οποιουδήποτε κόμματος, συναινέσει σε οτιδήποτε άλλο, θα το κάνει για το ατομικό του συμφέρον. Αυτός ο πολιτικός λοιπόν, δεν θα ξαναδεί την ψήφο μου -και όσων ανθρώπων μπορώ να επηρεάσω- ποτέ, οτιδήποτε κι να κάνει μετέπειτα. Ας μου μειώσει φόρους και χαράτσια, ας μου δώσει επιδόματα, ας με βγάλει στη σύνταξη από τα 47, ας κάνει ότι ρουσφέτι θέλει. Την ψήφο μου, δεν θα την ξαναπάρει. Ορισμένες αξίες όπως είναι η Πατρίδα μου, δεν διαπραγματεύονται, δεν ανταλλάσσονται, δεν εξαγοράζονται. Ούτε Nova-Macedonia λοιπόν, ούτε Νοvartis-Macedonia. Δεν αποπροσανατολιζόμαστε. Η Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική. Θα επιτρέψουμε 11 εκατομμύρια Έλληνες να ηττηθούμε από τριακόσιους;
Του Άγγελου Γ. Αγοραστού
διδάκτορα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
