Για τη Γυναίκα

* Της Φράντζης Σαμαρίνα

“Πυρ, γυνή και θάλασσα”. Αληθεύει άραγε η ρήση του Μενάνδρου;
Είναι η γυναίκα ισότιμη με τα πιο δυνατά στοιχεία της φύσης και υπερτερεί των ανδρών; Πολλοί προσπάθησαν μάταια να κατανοήσουν το θηλυκό φύλο, το οποίο έχει βιώσει την απόρριψη, τη δουλικότητα και τον εγκλεισμό. Ένα φύλο που τα τελευταία μόλις χρόνια άρχισε δειλά – δειλά να κάνει αισθητή την παρουσία του και να διεκδικεί το αυτονόητο. Μόλις το 1977 θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών και εν τέλει καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin.

Πέρασαν δεκάδες χρόνια από τότε κι όμως ακόμα και σήμερα η θέση της γυναίκας παραμένει υποδεέστερη καθώς οι “ανεπτυγμένες” κοινωνίες δεν κατάφεραν να υπερκεράσουν το αρχικό μοτίβο. Στη χώρα μας μόλις το 1983 άρχισε η προσπάθεια αλλαγής της νοοτροπίας με μετατροπή του νομικού και θεσμικού πλαισίου, σε μια προσπάθεια ανατροπής του κατεστημένου που επί αιώνες επισκίαζε τη γυναίκα και την εγκλώβιζε.
Παρά τις όποιες προσπάθειες για το αυτονόητο υπάρχει ακόμα και στις μέρες μας η ανισότητα των δύο φύλων η οποία είναι ορατή και πολλές φορές αποτελεί την τροχοπέδη στο γυναικείο φύλο. Είναι διακριτές οι προσπάθειες υποβιβασμού της γυναίκας σε πολλούς τομείς όπως εργασία, πολιτική, δικαιοσύνη, όπου το ανδρικό κατεστημένο δεν δέχεται εύκολα την ίση μεταχείριση. Είναι πολλές φορές η αδικαιολόγητη πίεση προς τη γυναίκα ακόμα κι εντός της οικογένειας καθώς είναι εκείνη που προσπαθεί και αγωνίζεται να προλάβει και να συνδυάσει το τρίπτυχο γυναίκα-νοικοκυρά-μητέρα. Είναι εκείνη που θα ξενυχτήσει σε ασθένεια, είναι εκείνη που θα φροντίσει τα μέλη της οικογένειάς της, είναι εκείνη που θα εργαστεί, είναι εκείνη που θα θυσιάσει τον εαυτό της και θα προτάξει τις ανάγκες των δικών της ανθρώπων.
Είναι η γυναίκα η χαμογελαστή, η δυνατή, το σύμβολο της κοινωνίας που έχει εμπνεύσει διάσημους φιλοσόφους, ποιητές και συγγραφείς, είναι εκείνη που διατηρεί το πάθος για ζωή χαρίζοντας απλόχερα την ελπίδα. Η γυναίκα η ρομαντική, η ιδεαλίστρια, η επαναστάτρια με πολύπλευρους ρόλους και ακούραστες προσπάθειες τόσο για τη διεκδίκηση της θέσης που της αναλογεί στην κοινωνία όσο και για την ίδια την κοινωνία. Γι’ αυτή τη γυναίκα οφείλουμε να παλέψουμε. Σ’ αυτή τη γυναίκα οφείλουμε να υποκλιθούμε. Γιατί δεν αρκεί να θυμόμαστε μόνο τον τιμητικό εορτασμό της 8 Μάρτη, αλλά είναι χρέος μας να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε νοοτροπία για να είναι εφικτή η αλλαγή προοπτικής. Η γυναίκα είναι ο μοχλός της κοινωνίας και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε τόσα περισσότερα θα κερδίσουμε.
Γιατί είμαστε γυναίκες. Γιατί είμαστε σύμβολα. Γιατί το οφείλουμε στον εαυτό μας. Γιατί δεν είναι μόνο η 8η Μάρτη!*

Η Φράντζη Σαμαρίνα είναι υπεύθυνη Τομέα Γυναικών Λάρισας της Ν.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λάρισας