Η διπλωματία που ασκεί θυμίζει τα αγγλικά του στην πολυσυζητημένη δημόσια συζήτηση με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, όπου ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να εκφράσει στα αγγλικά τις θέσεις του για την ελληνική οικονομία χωρίς να γνωρίζει επαρκώς την ξένη γλώσσα. Έτσι και στα εθνικά θέματα, επιδίδεται σε διάφορους χειρισμούς χωρίς να έχει επαρκή γνώση του αντικειμένου και στρατηγική στόχευση.
ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΑΛΙ
Το κόκκινο χαλί που έβγαλε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στον πρόεδρο της Τουρκίας κ. Ερντογάν κατά την επίσημη επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, ήταν ένα λάθος στρατηγικής σημασίας.
Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε να ενδίδει στις πιέσεις του Τούρκου προέδρου για το θέμα των 8 Τούρκων στρατιωτικών που έχουν καταφύγει στην Ελλάδα και σε ό,τι αφορά την ενίσχυση της επιρροής της Άγκυρας στη Θράκη. Μπορεί να νόμιζε ότι δίνοντας εξετάσεις καλής συμπεριφοράς θα εξασφάλιζε την κατανόηση του συνομιλητή του, ενώ απ’ ό,τι φαίνεται ο τελευταίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Τσίπρας βρίσκεται σε θέση αδυναμίας και αποθρασύνθηκε.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας προσπάθησε να εμφανιστεί σαν μεσολαβητής της Τουρκίας στις σχέσεις της με την Ε.Ε., οι οποίες περνούν κρίση εξαιτίας των αντιδημοκρατικών χαρακτηριστικών του καθεστώτος Ερντογάν και επιλογών, ιδιαίτερα σε βάρος των Κούρδων, που κάνει η Άγκυρα στην ευρύτερη περιοχή μας. Αντί να συμβάλει στην αύξηση της ευρωπαϊκής πίεσης στην Τουρκία και να υιοθετήσει μια λιγότερο αντιδημοκρατική συμπεριφορά και μια λιγότερο επεκτατική εξωτερική πολιτική, ο άπειρος κ. Τσίπρας εμφανίστηκε να «ξεπλένει», πολιτικά και διπλωματικά, το καθεστώς Ερντογάν.
ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΜΑΓΟΙ
Σαν να μην έφτανε το πρόωρο και χωρίς σχεδιασμό διπλωματικό άνοιγμα στην Τουρκία, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας προσπάθησε, στα πλαίσια του διαρκούς αποπροσανατολισμού της ελληνικής κοινής γνώμης, να προωθήσει λύση-εξπρές στο «Μακεδονικό».
Η ελληνική πλευρά εμφανίστηκε να βιάζεται, ενώ η ΠΓΔΜ είναι εκείνη που επείγεται να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. Τσίπρας και Κοτζιάς, αντί να μπουν στην ουσία του σκοπιανού αλυτρωτισμού, να ζητήσουν αναθεώρηση του αλυτρωτικού Συντάγματος και να ανοίξουν τη συζήτηση για το θέμα της «μακεδονικής» εθνότητας, περιορίστηκαν σε μία ονοματολογία, η οποία είναι στα μέτρα της άλλης πλευράς.
Η κυβέρνηση, σε μία προσπάθεια να δικαιολογηθεί, άρχισε να περιγράφει το στρατηγικό πλεονέκτημα που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζε το κλείσιμο του «Μακεδονικού» με τους όρους των Σκοπίων στην Ελλάδα σε σχέση με την τουρκική παρουσία στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία που προβάλλει το Μαξίμου η συμφωνία Αθήνας-Σκοπίων θα μας εξασφάλιζε ένα νέο σύμμαχο φέρνοντας σε αρκετά δύσκολη θέση την Άγκυρα σε ό,τι αφορά τη στρατηγική της στα Βαλκάνια. Η πρόσφατη επίσκεψη Ζάεφ στην Άγκυρα, οι συνομιλίες που είχε με τον πρόεδρο κ. Ερντογάν και οι δηλώσεις του τελευταίου για την αναγκαιότητα εξεύρεσης «λύσης» στο «Μακεδονικό» και υπέρ της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. φανέρωσαν τη χαμηλή ποιότητα της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας. Η συμβουλή που δίνω στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και στους συνεργάτες του είναι να «παγώσουν» τις πρωτοβουλίες που ανέπτυξαν γιατί ο συνδυασμός προχειρότητας και προσπάθειας εντυπωσιασμού, αποπροσανατολισμού της ελληνικής κοινής γνώμης οδηγεί σε εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα για τα καλώς εννοούμενα εθνικά μας συμφέροντα.
Από τον Γιώργο Κύρτσο
* Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής της ΝΔ
