Το δράμα ενός πρώην μικρομεσαίου και νυν ανέργου περιγράφει ο Αγης Βερούτης στο Capital κι αξίζει να το αφουγκρασθούμε και ‘μεις, μήπως βγάλουμε κάποια «συμπεράσματα» κι αλλάξουμε τη ζωή και τη περπατησιά μας, μήπως…
Η μικρή του επιχείρηση στο κέντρο της Αθήνας έζησε 20 χρόνια! Ένα περίπτερο ήταν μα μ΄ αυτό έζησε την οικογένειά του.
Θυμάται πως στο τσαφ γλύτωσε, στα επεισόδια του 2008 όταν κύκλωσαν το περίπτερό του περί τα 100 άτομα και ήθελαν να τον κάψουν. Κι αυτός κεφαλαιοκράτης ήταν;
Γλίτωσε τότε απ΄ τους μπαχαλάκηδες όχι όμως απ΄ την νόμιμη υποτίθεται κυβέρνηση. Είδε τον τζίρο του να γκρεμίζεται, με την υπερφορολόγηση Μετατράπηκε ξαφνικά από εμποράκος σε εισπράκτορα φόρων για το κράτος και τους δανειστές.
Κατέληξε να προσδοκά λίγα σεντς κέρδος απ΄ τα τσιγάρα και ακόμη λιγότερα από τις κάρτες τηλεφωνίας, που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου.
Πήγαινε στο Δήμο και τους έλεγε: μειώστε μου το νοίκι, απ΄ τα 800 ευρώ να πάμε σε κάτι πιο βατό να κρατηθώ, και του ‘λέγαν περίμενε… το συμβούλιο και την επιτροπή και θα δούμε! Έβλεπε τους υπαλλήλους κι αναρωτιόταν γιατί να δουλεύω εγώ 16 ώρες τη μέρα και να μη μου μένει τελικά τίποτα; Για να πληρώνει αυτούς; Μετά ήρθαν και οι εισφορές του ΤΕΒΕ και τον αποτελείωσαν.
Όσο περισσότερο δούλευε, τόσο περισσότερο έμπαινε μέσα. Το έκλεισε τελικά γιατί πνίγηκε στα χρέη! Δούλευε για να χρωστάει. Όσο δούλευε τόσο χειρότερα ήταν στο τέλος του μήνα. Τελευταία του κλείδωσαν το λογαριασμό και δεν μπορούσε να πουλά πια κάρτες για τηλεφωνία.
Του έκλεβαν τις σοκολάτες και τα πατατάκια αλλά έπρεπε να πληρώσει κανονικά τον ΦΠΑ σαν να το είχε εισπράξει.
Προχθές τα είδε όλα! Σήκωσαν το περίπτερο, και έβαλαν πλάκες πεζοδρομίου εκεί που αυτός έβγαζε το ψωμί του και τάιζε τα παιδιά του για 20 χρόνια. Ήταν η ταφόπλακα των ονείρων του.
Σήμερα ο άνθρωπος αυτός είν΄ άνεργος. Θέλει να δουλέψει και ξέρει να δουλεύει, αλλά δεν ξέρει πως να ξεπεράσει τα εμπόδια που βάζει μπροστά του το ελληνικό κράτος.
Απ΄ τη μια το σθένος αυτού του πολίτη κι απ΄ την άλλη το θράσος αυτών που καμώνονται ότι νοιάζονται γι αυτόν. Τι κι αν τον οδήγησαν στην ανεργία και την απόγνωση;
Συνεχίζουν να λειτουργούν μ΄ έπαρση, αλαζονεία κι αδιαφορία, που ξεπερνούν την κοινή λογική.
Φταίει άραγε το άρρωστο σύστημα κι ΄ναι αργά να προσπαθήσουμε να αντιστρέψουμε κείνα που μας κάναν καρπαζοεισπράκτορες των Βαλκανίων, όπως καταλήγει ο δημοσιογράφος; Δεν νομίζω.
Ίσα-ίσα τώρα είναι καιρός ν΄ αντιδράσουμε κατά πάντων και δια πάντα.
Γιατί θα του πει ποτέ μια παρόμοια κυβέρνηση Ν.Δ. : φίλε, μπορείς να ανοίξεις πάλι το περίπτερο σου."
Μήπως πρέπει εδώ να δούμε και τον θάνατο των υπαλλήλων;
Ύστερα από 3 χρόνια συριζαϊκής διακυβέρνησης στην αγορά εργασίας επικρατούν για τους μερικώς απασχολούμενους μισθοί - βοηθήματα των 326 ευρώ, χαμηλότεροι ακόμη και απ΄ τα 360 ευρώ του επιδόματος ανεργίας!, παραπονιέται ο πρώην υπουργός της Ν.Δ. Γιάννης Βρούτσης. Προς τι τα δάκρυα; Σαν να μην εγκαινίασαν οι ίδιοι τον κατήφορο;
Το μισθό αυτό τον παίρνουν 636.424 εργαζόμενοι ή σχεδόν το 30% του συνόλου των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Ούκ ολίγοι.
Μπροστά σ΄ αυτό το αλαλούμ στην αγορά εργασίας και με την πλάτη των συριζαίων στον τοίχο, από Σκοπιανούς, Τούρκους, Αλβανούς, το κομφούζιο στο σκάνδαλο Novartiς και τα βλήματα Καμμένου, τι θα επιλέξει ο πρώην εχθρός του καπιταλισμού και νυν χρησιμότατος συνεργάτης του κ. Τσίπρας;
Ο Τσώρτσιλ είπε, πως ένας λαός που θα αντισταθεί ακόμη και αν νικηθεί, μπορεί να ανακάμψει. Αντίθετα ένας λαός που θα συμβιβαστεί και θα υποταχθεί για να αποφύγει τα χειρότερα, δεν θα ανακάμψει ποτέ.
Πρόσφατα ξήλωσαν οι Τούρκοι το κατάστρωμα απ το τρεχαντήρι του Λιμενικού στα Ιμια και η κυβέρνηση …θα δείξει τα δόντια της την επόμενη φορά!
Δίπλα μας στη Συρία κατέβασαν σε λίγες μέρες 3 αεροσκάφη (Ρωσίας, Τουρκίας, Ισραήλ) .Μήπως το παιγνίδι με τα σπίρτα έρθει και στην πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων;
Μήπως όλ΄ αυτά συνθέτουν ένα περιβάλλον εύφλεκτο... και εμείς ως χώρα - αν και τα ρούχα είναι βρεγμένα με βενζίνη - παίζουμε αμέριμνοι με τα σπίρτα;
Πόσο μάλλον όταν η κοινή γνώμη έχει επιλέξει για κυβέρνηση, ένα συνασπισμό ανερμάτιστων εθνοκάπηλων φαφλατάδων από την μία και εθνομηδενιστών, οπορτουνιστών δημαγωγών από την άλλη;
Μήπως πρέπει τώρα να τερματίσουμε, αυτό το έγκλημα διαρκείας ,τους μασκαράδες και τον βασιλιά καρνάβαλο; Λέω μήπως…
Ξέρω από μέσα σας βρίζετε: βρε τους μπαγλαμάδες, τους κερατάδες… αλλά κάτι μου λέει ο παπαγάλος μου απ΄το Κονγκό: μη μασάς… τους ίδιους ή παρόμοιους θα ψηφίσουνε και πάλι!
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψ. βουλευτής με το Ε.Πα.Μ. τώρα δε ραδ. παραγωγός
