Θεωρώ την ενέργειά της αυτή άστοχη και άτυχη. Δικαιολογημένη την αντίδραση και την αγανάκτηση του λαού απέναντί της. Αυτός ο τυφώνας των ατομικών και των μαζικών αντιδράσεων δείχνει την επιθυμία του κόσμου, όπως ο πολιτικός φορέας της εξουσίας αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στους θεσμούς και το λαό Την κυβέρνηση την ενοχλούν η δικαιοσύνη, η εκκλησία, οι επιχειρηματίες, το επιστημονικό συμβούλιο της βουλής, ο κεντρικός τραπεζίτης, οι καναλάρχες, οι υπάλληλοι του υπουργείου υγείας, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και γενικά όσοι δεν συντάσσονται μαζί της. Επιτίθεται εναντίον τους με όλα τα μέσα που διαθέτει η σύγχρονη επιστήμη και τεχνολογία. Απειλεί με το λόγο της. Σκορπάει προκλήσεις και γεμίζει με εντυπώσεις τους αφελείς και ανήμπορους να κατανοήσουν την προπαγάνδα και την αρνητική της συνθηματολογία. Καταστάσεις που δεν έγιναν αποδεκτές από το λαό. Αλλά αντιμετωπίστηκαν πάντοτε ως προκλήσεις εναντίον του. Η κυβέρνηση έχει ως πρωταρχικό της στόχο τη δικαιοσύνη. Είναι αλήθεια, ότι υπάρχει μία διαχρονική ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον της, η οποία δεν βρήκε όμως την ανταπόκριση του κοινού. Συνάντησε την άρνησή του. Την αδιαφορία του. Αλλά και την έχθρα του, απέναντι στην κυβέρνηση. Ο λαός ουδέποτε αποδέχθηκε την κακόπιστη αυτοοχύρωση της κυβέρνησης, αλλά και την ανοιχτή αντιπαράθεσή της με την δικαιοσύνη. Οι λόγοι αυτής της διαμάχης είναι γνωστοί. Η κυβέρνηση θέλει την υποταγή της δικαστικής λειτουργίας στην εκτελεστική. Θέλει την χειραγώγηση της δικαιοσύνης. Την θέλει τυφλή θεραπαινίδα των δικών της σκοπών και επιδιώξεων. Υποχείριο όργανό της, ακόμα και στις έκνομες ενέργειές της, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει την πρέζα της εξουσίας. Το παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι, ότι επικεφαλής αυτής της εκστρατείας είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας και οι πρωτοκλασάτοι άμεσοι υπουργοί του. Η ανοικτή σύγκρουση του υπουργού δικαιοσύνης με τον πρόεδρο του Σ.τ.Ε, μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες, δείχνει πόσο βαθύ είναι το χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές και πόσος μεγάλος κίνδυνος υπάρχει για τη χώρα, αν αυτή η αντιδικία δεν λάβει τέλος εδώ και τώρα.
Μια τέτοια όμως εξέλιξη υποταγής της δικαστικής εξουσίας στην εκτελεστική , σημαίνει ξερίζωμα και ανακοπή από το έργο που επιτελεί η πρώτη στη δημοκρατική λειτουργία της χώρας και ανάδειξη της δεύτερης σε απόλυτο ρυθμιστή της προσωπικής μας ζωής και ελευθερίας. Μπροστά σ΄αυτή την επίθεση, η δικαιοσύνη οφείλει να αντισταθεί στις απειλές, στους εκβιασμούς, στις ύβρεις και στις συκοφαντίες που δέχεται. Να σταθεί όρθια. Να μη φοβηθεί από κανένα. Ούτε από τις βόμβες του Εφετείου Αθηνών, ούτε από άλλες επιδρομές εναντίον της, απ’ όπου και αν προέρχονται. Να μη κάμψει γόνυ υποτέλειας σε καμία άλλη εξουσία και αρχή. Να εξακολουθήσει να είναι ο φύλακας και ο φρουρός των ατομικών δικαιωμάτων και των προσωπικών ελευθεριών του λαού. Το απόρθητο φρούριο των πολιτών. Το ανάχωμα και το στήριγμα των φτωχών, των αδικουμένων, των κατατρεγμένων, όσων προσφεύγουν σ΄αυτή και έχουν δίκαιο, από τις αυθαιρεσίες και τις ανομίες των ισχυρών, που κατακλύζουν την κοινωνία μας και πνίγουν την ανάσα μας.
Θέτω μία τελεία στις νότες αυτής της αντιπαλότητας και στις πληγές που δημιουργήθηκαν απ΄αυτή τη σύγκρουση. Θεωρώ όμως χρέος τιμής να σταθώ με σεβασμό απέναντι στη δικαιοσύνη και να κάνω άνοιγμα προς αυτή. Βάζω μπροστά μου σε πρώτο πλάνο το κυρίαρχο όραμα της, που δεν είναι άλλο, από το να είναι άσπιλη, αμόλυντη, άφθαρτη, αγνή από κάθε ρύπο και ρυτίδα . Καθαρή και άμωμος. Στόχος της η αδιάκοπη βελτίωση και αναβάθμιση της, μπροστά από τους άλλους θεσμούς της πολιτείας. Αψεγάδιαστη, φεγγοβολούσα. Μακριά από κάθε διαπλοκή και άνομη πράξη που να δίνει τροφή στους εχθρούς της να την πυροβολούν.
Επί πλέον την κυβέρνηση την ενοχλεί η εκκλησία, γιατί αντιστέκεται σθεναρά στο άθεο κατεστημένο του κυβερνώντος κόμματος που θέλει την αλλοίωση, την αλλοτρίωση και την εξαφάνισή της. Της φταίει η αντιπολίτευση γιατί δεν συνταυτίζεται μαζί της, αλλά ασκεί δριμεία κριτική στο έργο της και τις επιλογές της. Της φταίνε οι επιχειρηματίες, γιατί μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στις γειτονικές χώρες και δεν επενδύουν τα χρήματα τους στην πατρίδα μας. Της φταίει το Επιστημονικό συμβούλιο της βουλής και ο κεντρικός τραπεζίτης που έχουν διαφορετική γνώμη για την πορεία της οικονομίας μας, από εκείνη της κυβέρνησης. Ενοχλείται από τους καναλάρχες που την αντιπολιτεύονται και δεν συμφωνούν, ούτε προβάλλουν το έργο της, όπως εκείνη επιθυμεί. Την εξοργίζουν οι δημοσιογράφοι που γραφούν εναντίον της. Όχι, όμως και τα «καλά παιδιά» της ΕΡΤ που αγωνίζονται κάθε φορά που βαδίζει προς το γκρεμό να την υπερυψώσουν στο βάθρο της πιο ικανής και αποφασιστικής κυβέρνησης του τόπου. Τέλος την ενοχλούν οι υπάλληλοι του υπουργείου υγείας, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι που κατέρχονται στους δρόμους και διεκδικούν τα δίκαια δικαιώματά τους. Δεν προτίθεμαι να κουράσω την εμπιστοσύνη των φίλων μου αναγνωστών, αραδιάζοντας και άλλα παραδείγματα. Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό και να μη αναφερθώ στις πράξεις και ενέργειες του «Ρουβίκωνα» που κατά τον κ. Τόσκα, ενεργούνται μέσα στα όρια του «ακτιβισμού» και ως εκ τούτου είναι σύννομες! Ούτε να αποφύγω και τα «επαναστατικά παιδιά» των Εξαρχείων του Μενιδίου, του Ζαφείρη κ.τ.λ που καίνε, καταστρέφουν περιουσίες και κατατρομάζουν την Αθήνα στο πέρασμα τους. Με την κυβέρνηση να υποβαθμίζει τις πράξεις των και να κάνει λόγο , ότι αυτές κινούνται μέσα στα επιτρεπτά όρια του νόμου, όπως και στο παρελθόν. Τέλος δεν αποσιωπώ τους ναρκομανείς που στεγάζονται στους προαύλιους χώρους των πανεπιστημίων, τον ξυλοδαρμό καθηγητών και τις στοχευσμένες επιθέσεις ορισμένων κατά των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας τους οποίους η πολιτεία αρνείται να αγγίξει. Το κοινωνικό σώμα οφείλει για να ζει αρμονικά , ήσυχα, ήρεμα, γαλήνια, ως σύνολο, να είναι ιεραρχημένο, προσηλωμένο στις ιδέες και τις αρχές της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Στους δύσκολους καιρούς που περνούμε η αρμονική συνάντηση όλων μας για μια αξιοβίωτη και υψηλόφρονη ζωή, είναι ιερό καθήκον όλων μας. Προς την κατεύθυνση αυτή οφείλει η κυβέρνηση να ενώσει το λαό. Κάθε διχασμός είναι καταστροφή για τον τόπο. Να τον συνθέσει σε ένα σώμα . Να αμβλύνει τις διαφορές μεταξύ του, να εναρμονίσει τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του, ώστε να γεννηθεί μέσα του το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας και του σεβασμού της προσωπικότητάς του. Και να ξεχάσει κάθε σύγκρουση και κάθε εχθρική πράξη μαζί του.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
* Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
