Το 2017 παρά την τραγική υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου, ήταν μια απογοητευτική χρονιά για την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη της οικονομίας. Ο ρυθμός ανάπτυξης δεν ξεπέρασε το 50% του προβλεπόμενου από το πρόγραμμα. Ουσιαστικά δηλαδή η οικονομία ανακάμπτει δειλά στους δείκτες, εξ αιτίας της φορολογικής αφαίμαξης η οποία έχει φθάσει ταβάνι, αλλά χωρίς σημαντικό αντίκτυπο στην πραγματική οικονομία αφού καμία προσπάθεια για την αναγκαία στροφή στο παραγωγικό μοντέλο της ανάπτυξης δεν έχει γίνει. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία πχ, κατάφεραν να ανοίξουν δρόμο στις αγορές με ικανοποιητικές προϋποθέσεις και προοπτικές, ένα χρόνο πριν την λήξη των μνημονίων τους, με σχέδιο ανάπτυξης και ενότητα.
Το 2018 λοιπόν αποκαλύπτεται μια κρίσιμη χρονιά, αλλά δεν φαίνεται ότι θα είναι διαφορετική, εκτός αν υπάρξει κάποια έκπληξη! Η κυβέρνηση όμως δεν είχε ούτε κατάφερε να αποκτήσει ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης με στόχους, προτεραιότητες χρονοδιάγραμμα και ξεκάθαρη πολιτική βούληση να αντιμετωπίσει σοβαρά χωρίς ιδεοληψίες και αγκυλώσεις την κατάσταση, να δρομολογήσει την ανατροπή των νοσηρών φαινομένων που κατατρώγουν την πεμπτουσία της πολιτικής και να οδηγήσει ασφαλώς την χώρα έξω από την εποπτεία.
Πέρασαν δέκα χρόνια πολύπλευρης κρίσης αλλά τα πολιτικά κόμματα πιστεύουν ακόμη ότι μπορεί να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας ουρανοκατέβατη, χωρίς να τολμήσουν τις πραγματικές βαθιές τομές που θα κτυπούν στην καρδιά τις πελατειακές σχέσεις, τη διαφθορά και την διαπλοκή. Το 2018 δεν είναι 1988. Σήμερα ο διεθνής ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος και δεν αντιμετωπίζεται επιδερμικά με ασπιρίνες. Κάθε μέρα που περνάει βρισκόμαστε ολοένα και περισσότερο εκτός του διεθνούς καταμερισμού αγορών και εργασίας, και αν δεν αφυπνισθούμε ως λαός η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Στην φύση και στην κοινωνία ότι δεν αναπτύσσεται χάνεται!
Δυστυχώς όμως ακόμη και σ’ αυτές τις συνθήκες οι πολιτικοί μας, αναζητούν εύκολες λύσεις, εισαγόμενες, αντί να ανασκουμπωθούν και να δρομολογήσουν άμεσα τις αλλαγές που έπρεπε ήδη να έχουν γίνει στην παραγωγή, το κράτος, την οικονομία, το πολιτικό σύστημα, στην παιδεία, τους θεσμούς κλπ. Οι νέες τεχνολογίες, οι οποίες δημιουργούν τεράστιες δυνατότητες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (ακόμα και Εσθονία, Λιθουανία κλπ), εφαρμόζονται περιστασιακά και όχι ενιαία και καθολικά στη Δημόσια Διοίκηση και στην οικονομία. Ακατάλυτο εργαλείο είναι η εφαρμογή της ενιαίας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης στον δημόσιο τομέα, η οποία μαζί με τη δραστική μείωση των υπαλλήλων των κεντρικών υπουργείων, την ενίσχυση των περιφερειακών παραγωγικών υπηρεσιών και της αυτοδιοίκησης και το καθηκοντολόγιο, θα συμβάλλει αποφασιστικά στην διαφάνεια και αποτελεσματικότητα ενός επιτελικού κράτους, την στήριξη της ενδογενούς ανάπτυξης και της κοινωνία των πολιτών.
Επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη
Η πραγματικότητα είναι πολύ ζοφερή, η κοινωνία βρίσκεται στα πρόθυρα κατάθλιψης. Η κρίση έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής μας, αφού η δεκαετής διάρκειά της κρατάει το παγκόσμιο ρεκόρ. Ωστόσο τα βάσανα μας δεν τελειώνουν αφού πολλά είναι ακόμη τα φαντάσματα και οι νοσηρότητες που μας κατατρέχουν και μας καταδιώκουν. Για να πάρουμε επιτέλους τις ορθές αποφάσεις και να μην υφιστάμεθα ψεύτικες υποσχέσεις που προσβάλλουν την νοημοσύνη μας, πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματα που διογκώνονται επικίνδυνα.
• Το συνολικό χρέος μας είναι 600 δις € (350 δημόσιο και 250 ιδιωτικό)
• Οι άνεργοι είναι επίσημα 1.200.000 άτομα και εξ αυτών 360.000 είναι μόνιμοι άνεργοι
• 500.000 επιστήμονες, τα καλύτερα μυαλά έχουν μεταναστεύσει
• Η ληστρική φορολογία και οι ασφαλιστικές εισφορές κατατάσσουν την χώρα μας πρωταθλήτρια. Ποιος θα επενδύσει στη χώρα μας όταν πρέπει να καταβάλλει τουλάχιστον το 50% των κερδών του και όχι μόνο;
• 670.000 επιχειρήσεις βρίσκονται στα όρια της επιβίωσης, την ίδια ώρα που 500 μεγάλες επιχειρήσεις έχουν κέρδη 12,2 δις € το 2016 έναντι 2,4 δις € το 2015 (ακραία αναδιανομή πλούτου)
• Οι Έλληνες αισθάνονται οι πιο δυστυχισμένοι στον κόσμο σύμφωνα με έρευνα του Economist 2018
• Το δημογραφικό πρόβλημα είναι βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας, αφού οι νέοι μας δεν κάνουνοικογένεια.
Ο Johanes Haan, επίτροπος περιφερειακής πολιτικής, σε μια εμβριθή ομιλία του το 2014 στη Λάρισα κατέληξε στη διαπίστωση ότι αν η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, θα δημιουργηθούν 22 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας. Αυτό στην Ελλάδα μεταφράζεται σε 700.000 θέσεις, αν συγκροτημένα στηρίξουμε ένα εθνικό σχέδιο ενδογενούς ανάπτυξης της οικονομίας με τις εξής παραμέτρους:
Α) Εφαρμογή ενός φορολογικού νόμου με χαμηλό φορολογικό συντελεστή και δεκαετή σταθερότητα, αντί των δεκάδων καταστροφικών εισπρακτικών νόμων.
Β) Στήριξη των επιχειρήσεων, των νέων επιχειρηματιών της καινοτομίας των συμπράξεων, συνεταιρισμών και κλάστερς.
Γ) Αξιοποίηση της έρευνας για δημιουργία σταθερών παραγωγικών θέσεων και επαναπατρισμό των επιστημόνων.
Δ) Οριστική επίλυση των «κόκκινων δανείων» προς όφελος των τίμιων δανειοληπτών (ενδιάμεσος φορέας)
Ε) Εξασφάλιση αξιόπιστης πιστοληπτικής γραμμής για τις υγιείς επιχειρήσεις και τους εξαγωγικούς φορείς.
Στ) Την αποκέντρωση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, την ενίσχυση των γραφείωναγροτικήςανάπτυξης της αιρετής περιφέρειας για την στήριξη των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, συνεταιρισμών και της αγροτικής πολιτικής.
Κουραστήκαμε με τις επικοινωνιακές κορώνες, τις ανούσιες διακηρύξεις και τις ψεύτικες υποσχέσεις, την κομματική πόλωση και τον διχασμό, χωρίς σαφείς προτάσεις. Η δεκαετής βαθιά και πολύπλευρη κρίση δείχνει περίτρανα ότι το πολιτικό μας σύστημα αδυνατεί να δώσει βιώσιμη λύση και δεν μπορούμε να το εμπιστευόμαστε. Είναι η ώρα για μια υπεύθυνη εθνική συνεννόηση και επανεκκίνηση και στην προσπάθεια αυτή ξεχωριστό ρόλο έχουν οι ενεργοί πολίτες, οι οποίοι πρέπει να απαιτήσουν τις αναγκαίες αλλαγές, να δρομολογηθούν οι αυτονόητες μεταρρυθμίσεις στο κράτος το πολιτικό σύστημα την οικονομία, να δημιουργηθεί επιτέλους αναπτυξιακό κλίμα έμπνευση και αισιοδοξία.
* Του Πάρι Μουτσινά, πρ. βουλευτή Μαγνησίας
