Μετά από ένα δεκάχρονο βίωμα πρωτόγνωρης σκληρότητας για το λαό που ένοιωσε στο πετσί του την αφαίρεση της εθνικής κυριαρχίας σε υπέρτατο βαθμό,που είδε το υβριστικά υψωμένο δάκτυλο Γερμανικού εντύπου, που άκουσε το περιπαικτικό «καλό κουράγιο Έλληνες» από Ευρωπαίο αξιωματούχο, βίωσε τις ανάλγητες περικοπές τόσο στο ατομικό του εισόδημα όσο και στο κράτος πρόνοιας, στην κοινωνική ασφάλεια, στο σύστημα υγείας, το σύστημα εκπαίδευσης, διαφαίνεται πως ήρθε επιτέλους η ώρα εξόδου από τα μνημόνια. Σαν γεγονός θεωρείται εξαιρετικής σπουδαιότητας για κάθε πολίτη, για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας, των υπηρεσιών και του εμπορίου, αλλά και στρατηγικής σημασίας για την από εδώ και πέρα γενική πορεία της χώρας.
Αυτή ακριβώς η πορεία πρέπει να καθορισθεί αφού πρώτα ηγεσία, θεσμοί και πολίτες κάνουμε την παραδοχή ότι οι πρακτικές του χθες έχουν ανεπιστρεπτί τελειώσει. Ότι το ατομικό συμφέρον παραμερίζεται και προτάσσεται το κοινό καλό. Ότι επιστροφή στην πρότερη κατάσταση μόνο εγκληματική μπορεί να θεωρηθεί. Ότι η αλυσίδα των χαμένων ευκαιριών για την χώρα επιτέλους σπάει και η παρούσα στιγμή αποτελεί σημείο καμπής.
Είναι σημείο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσει η μεγάλη προσπάθεια της ανασύνταξης του κράτους, της ανάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς, η άμεση παύση της μεταξύ τους αντιδικίας, η εποικοδομητική συνεργασία τους, η ορθολογιστική λειτουργία της νομοθετικής εξουσίας με αποφυγή αιφνιδιασμών των βουλευτών, άμεση παύση της επίκλησης της κομματικής πειθαρχίας και εφαρμογή της κατά συνείδηση ψήφου των και γενικά παραγωγή νόμων που χαίρουν την γενική επιδοκιμασία. Σημείο από το οποίο πρέπει να αναδιαμορφωθεί το παραγωγικό μοντέλο, να αναδομηθεί ένα υγειές σύστημα δανεισμού, να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα που υφίστανται στο χώρο των Πανεπιστημίων,και γενικά στην όλη λειτουργία του κράτους να ικανοποιείται το κοινό περί δικαίου αίσθημα του πολίτη. Να διαμορφωθούν οι αντικειμενικές συνθήκες ώστε η αμοιβή της εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να επιτρέπει τους νέους στην ηλικία συμπολίτες μας να δημιουργούν οικογένεια. Τέλος η χάραξη Εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση εκκρεμών εθνικών θεμάτων πρέπει να αντιμετωπιστείως πρώτης προτεραιότητας ζήτημα.
Όλα όμως τα μόλις αναφερθέντα θέματα είναι αντικειμενικά αδύνατο να τα διαχειρισθεί μία κυβέρνηση έστω και αν αυτή δεν είναι μονοκομματική αλλά συνεργασίας. Ο σχεδιασμός και η εκτέλεση όσο σωστά και να είναι, θα αντιμετωπίσουν την αμφισβήτηση, την καχυποψία και την απόρριψη των λοιπών πολιτικών σχηματισμών και ασφαλώς μεγάλης μερίδας των πολιτών. Κατά συνέπεια, επειδή το διακύβευμα είναι τεράστιας σημασίας και προκειμένου να αποφευχθούν τα παραπάνω δεν μένει παρά μόνο ο δρόμος της συνεργασίας. Ο δρόμος της μεγάλης υπέρβασης. Αυτή η υπέρβαση δεν μπορεί παρά να είναι η αποστασιοποίηση των πολιτικών από την υπηρέτηση του στενού κομματικού και μόνο συμφέροντος, η αποδοχή της ορθότητας της άλλης άποψης, η αναστολή της αντιπαλότητας, και η πρόταξη μόνο του γενικού συμφέροντος. Επειδή όμως πρέπει να αντιμετωπισθεί η γενική αμφισβήτηση των πολιτικών από τους πολίτες, θα πρέπει ίσως να διερευνηθεί η συγκρότηση ενός διευρυμένου οργάνου, το οποίο θα αναλάβει τον γενικό σχεδιασμό και στο οποίο θα συμμετέχουν στελέχη και από άλλους φορείς, όπως η Δικαιοσύνη, τα Επιμελητήρια, τα Πανεπιστήμια, η τοπική αυτοδιοίκηση, τριτοβάθμιες εργοδοτικές οργανώσεις και οργανώσεις εργαζομένων. Αυτός ο σχεδιασμός που θα προκύψει ίσως να πρέπει να επικυρωθεί από ένα δημοψήφισμα, η απόφαση του οποίου θα είναι δεσμευτική για τις επόμενες κυβερνήσεις μέχρι την τελική υλοποίησή του. Όπως ακριβώς μέχρι σήμερα θεωρούνται δεσμευτικές και οι αποφάσεις του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών.
Ας γίνει λοιπόν ο Αύγουστος ο μήνας έναρξης της δεύτερης μεταπολίτευσης. Μαζί με την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση ας σχεδιαστεί ένα κράτος σύγχρονο και λειτουργικό στο οποίο δεν θα έχουν θέση ο παραγοντισμός, η ρεμούλα, η εξυπηρέτηση των ημετέρων και ο κομματισμός. Κράτος στο οποίο θα κυριαρχούν οι αξίες της Δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας, της φρόνησης και του ορθολογισμού. Κράτος αυστηρό στην τήρηση των νόμων,κράτος που θα εμπνέει το σεβασμό στον πολίτη και του χαρίζει σιγουριά και ασφάλεια. Κράτος αρωγό στα προβλήματά του και όχι αντίπαλό του. Αυτό το κράτος προσμένουμε.
Θανάσης Μπρισίμης
σμήναρχος ε.α
