Η κυβέρνηση βρίσκει πρόσχημα, μοναδικό σε όλο τον βίο της διακυβέρνησής της, να πανηγυρίσει για πρώτη φορά, θεωρώντας πως, επιτέλους θα είμαστε απόλυτοι κυρίαρχοι του εαυτού μας. Ότι θα διαφεντεύουμε τον τόπο μας, όπως διεκδικούσαν κάποτε να κάνουν οι κολίγοι για τα χωράφια τους. Ότι θα αποτινάξουμε και θα στείλουμε στο ανάθεμα τον ζυγό των δανειστών, αφού θα μπορούμε από μόνοι μας, χωρίς την εξωτερική "βοήθεια" να αποδίδουμε τις δόσεις τους. Ότι θα επανακτήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια και θα τους πούμε, ελάτε εδω ωρέ μπαγάσηδες, ο Έλληνας όταν χρωστάει πληρώνει, στο κάτω κάτω της γραφής, για ένα όνομα στην κοινωνία ζούμε...
ΕΙΝΑΙ όμως έτσι τα πράγματα; Κι αν βγούμε από τα μνημόνια τι; Οπότε σημαίνει...τέρμα τα δίφραγκα, έτσι; Να το πιάσουμε όμως από την αρχή; Σημαίνει δηλαδή, τώρα Έλληνα φορολογούμενε, τα βγάζεις πέρα μόνος σου. Δουλεύεις, κερδίζεις, πληρώνεις τους φόρους σου, ρίχνεις τον ιδρώτα σου στον εθνικό κουμπαρά (στο βαρέλι δίχως πάτο που λέμε) και ... τους τα ακουμπάς των δανειστών - καθότι οφειλέτης είσαι από τα γεννοφάσκια σου και θα είσαι ως φαίνεται, για πολλά χρόνια ακόμα. Κι εσύ και τα εγγόνια σου, μοιραίε, δανειζόμενε, κατά συρροή οφειλέτη εις το διηνεκές...
ΝΑ εξηγούμαστε όμως. Από τα μνημόνια είπαμε βγαίνουμε. Όχι και από τα μέτρα που μας φόρτωσαν τα ίδια τα μνημόνια. Τα ψηφισμένα σκληρά μέτρα, θα εφαρμοστούν πλήρως. Δεν βγαίνουμε από την υποχρέωση αυτή. Ή καλύτερα, τα μέτρα δεν βγαίνουν από πάνω μας. Δηλαδή, κι ακόμα καλύτερα ...μας πήραν τα μέτρα για μια ζωή! Υπολογίζουν δε, ότι το 2029 θα επανέλθουμε στο 2009! Που σημαίνει ότι, μετά από 20 χρόνια σκληρής λιτότητας, θα βρεθούμε στην αρχή της κρίσης! Βεβαίως εντελώς "ξεβράκωτοι" τότε, αφού θα έχουμε απολέσει μισθούς, συντάξεις, εργασία, περιουσία, πολλοί δε από τους ηλικιωμένους μας, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή!
• "ΒΓΑΖΟΥΜΕ τη χώρα στο ξέφωτο της ανάπτυξης" - βαυκαλίζονται οι της κυβέρνησης, με έναν λαό όμως "ξεπουπουλιασμένο" από εκατοντάδες καινούργιους και παλιούς φόρους, αρκετούς πρώην νοικοκυραίους δίχως σπίτι, κατασχεμένο από τον τραπεζίτη, με συντάξεις και μισθούς πείνας και τα παραγωγικά χέρια της νεολαίας μας στην ξενιτιά. Έτσι και χειρότερα ίσως θα βγούμε στο ξέφωτο της ανάπτυξης. Και θα μπορούμε, φτωχαδάκια αλλά με αξιοπρέπεια, να αποδίδουμε μόνοι μας τα οφειλούμενα χωρίς να χρειάζεται να δανειζόμαστε κάθε τόσο για να είμαστε συνεπείς στην πληρωμή των δόσεων! Ο Αλέξης κι αυτό μας το είπε καθαρά: Θέλω 2 δισ. από νέους φόρους το 2018! Νέος κόφτης στις συντάξεις, 600 ευρώ οι μισθοί από δω και μπρος και πάει λέγοντας.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ όλα αυτά τα δεινά ψηφίστηκαν. Και θα τα βρούμε μπροστά μας, στον δρόμο της ... ανάπτυξης! Βγούμε δεν βγούμε από τα μνημόνια. Στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή με την προαναγγελθείσα έξοδο από τα μνημόνια, δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν πως δύσκολα θα τα καταφέρουμε χωρίς τη συνέχιση του δανεισμού. Και διατυπώνουν σοβαρή ανησυχία για την απρόσκοπτη απόδοση των μισθών του δημοσίου και των συντάξεων. Και σε ένα κράτος που (εξαιτίας της ληστείας που υπέστη), ό,τι λειτουργούσε ως τώρα ήταν με χρήματα δανεισμών, έμαθε δηλαδή να καλύπτει τις ανάγκες του δανειζόμενο, δεν μπορεί να μιλά κανείς με βεβαιότητα για γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης.
• Η οικονομική ανάπτυξη του τόπου και η ευημερία του πληθυσμού, εξαρτάται από τον βαθμό αντίστασής του, απέναντι σε καταστάσεις υποδούλωσης και υποβάθμισης του βιοτικού του επιπέδου που επιβλήθηκαν από ξένους παράγοντες. Κι εμείς μάλλον τις έχουμε κάψει προ πολλού τις αντιστάσεις...
* Του Χρήστου Τσαντήλα
