Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι, με τις περικοπές που κλιμακώνονται σε υγεία, παιδεία, πρόνοια (350 εκατομμύρια λιγότερα η χρηματοδότηση για τα νοσοκομεία), την ένταση της φοροληστείας, την αφαίμαξη του εισοδήματός τους, διαμορφώνουν αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «κουμπαρά» για την ανάπτυξη. Μία προς μία, όλες οι προβλέψεις του προϋπολογισμού δίνουν απάντηση στο τι σημαίνει «επιστροφή στην κανονικότητα» για το λαό. Από τη μία, επισφραγίζεται η μονιμοποίηση όλων των μέτρων που μάτωσαν το λαό τα τελευταία χρόνια και από την άλλη, εμπλουτίζονται με νέα. Τα «ματωμένα πλεονάσματα» πχ. τα οποία πληρώνουν οι εργαζόμενοι με την καταλήστευσή τους, όχι απλά διατηρούνται, αλλά διογκώνονται κατά 65,2% σε σχέση με φέτος. Αυτό σημαίνει νέες περικοπές σε συντάξεις, προνοιακά επιδόματα κ.λπ.
Μαζί με όλα τα άλλα, ο προϋπολογισμός αποδεικνύει και την κοροϊδία του «κοινωνικού μερίσματος», με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να αποσπάσει την ανοχή του λαού στα μέτρα που περνάει με καταιγιστικό ρυθμό. Ένα «κοινωνικό μέρισμα» που όσο περνάει ο καιρός αποκαλύπτεται η απάτη της κυβέρνησης και που το κάνουν θρύψαλα οι νέες επιβαρύνσεις του 2018 για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Από τη μια η περαιτέρω αφαίμαξη είναι σχεδόν όση 4 «κοινωνικά μερίσματα», ενώ τα 7 δισ. ευρώ που κατευθύνονται ως ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο για τη «διευκόλυνση των επενδύσεων», είναι όσο 5 «κοινωνικά μερίσματα» των εξαθλιωμένων.
Απ’ την άλλη εδώ θα είναι για το λαό και μετά τον Αύγουστο του 2018, όλο το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο που επιβάλλει τους μισθούς πείνας των 200- 300 και 400 ευρώ, τη δουλειά – λάστιχο (το 62% των νέων προσλήψεων το 2017 είναι με ελαστικές μορφές εργασίας), την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, αλλά και τις μειώσεις των συντάξεων, το μειωμένο αφορολόγητο, τις αυξήσεις στον ΦΠΑ για να εξασφαλίζονται πόροι για το κεφάλαιο. Κι αυτά μαζί με όλες τις «ασφαλιστικές δικλίδες», όπως τα ευρωπαϊκά εξάμηνα, τους «αυτόματους κόφτες» κ.λπ.
Το «μέρισμα» αυταρχισμού που μοίρασε η κυβέρνηση «γενναιόδωρα» από κοινού με την εργοδοσία στα Γιάννενα την προηγούμενη βδομάδα, συλλαμβάνοντας εργαζόμενους, ανάμεσά τους και τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, που υπερασπίζονταν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα και διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, αλλά και σε όσους διαμαρτύρονταν ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών και στους φοιτητές και εργαζόμενους στις εστίες που απαιτούσαν σίτιση, ζεστό νερό και θέρμανση, στους διαδηλωτές ενάντια στην τροπολογία για την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, επιβεβαιώνει ότι είναι αποφασισμένη να τελειώσει την «ειδική αποστολή» για λογαριασμό του κεφαλαίου.
Όλα τα παραπάνω δεν δείχνουν την «ασυνέπεια» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη στοχοπροσήλωσή του στη βρώμικη δουλειά που του ανατέθηκε: Να εξασφαλίσει τους όρους για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, να καθηλώσει το εργατικό κίνημα και να εδραιώσει τις χαμηλές απαιτήσεις των εργαζομένων.
Τα συμπεράσματα που μπορούν να βγάλουν οι εργαζόμενοι από αυτήν την ταξική πολιτική είναι πολύτιμα και πρέπει να τροφοδοτήσουν την πάλη τους, την αναμέτρηση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Τώρα είναι ανάγκη ακόμα περισσότεροι να συνειδητοποιήσουν σε βάθος αυτό που επίμονα λέει το ΚΚΕ: Ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή καπιταλιστική ανάπτυξη. Πουθενά και ποτέ στον κόσμο δεν έγινε πραγματικότητα αυτός ο μύθος και προφανώς δεν θα γίνει ούτε στην Ελλάδα, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει «τα ρέστα του» στην κοροϊδία για να βαφτίσει το κρέας ψάρι.
Η καταστολή, το εμπόριο κάλπικων ελπίδων και η στάση αναμονής που προσπαθούν να καλλιεργήσουν κυβέρνηση και κεφάλαιο, πρέπει να πάρουν την απάντησή τους στις 14 Δεκέμβρη, μέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας. Η επιτυχία της χρειάζεται να γίνει υπόθεση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης και συνολικά όλων των εργαζομένων. Για να ανοίξει η συζήτηση για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, για το μόνο ρεαλιστικό δρόμο που συμφέρει το λαό να βαδίσει, εκείνο που θα ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες του.
* Του Πέτρου Κρίκη
*Ο Πέτρος Κρίκης είναι μέλος Ε.Π. Θεσσαλίας ΚΚΕ
