Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών έχουμε δει να μεταλλάσσεται σταδιακά ολόκληρη η κοινωνία. Τα εισοδήματα των Ελλήνων έχουν υποστεί καθίζηση, πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, η ανεργία έφτασε σε ποσοστά ρεκόρ, η αγορά υποφέρει και κανείς ακόμα δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα προς τα πού πάμε. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι και το χειρότερο. Η παντελής απουσία δηλαδή ενός "οδικού χάρτη" για την επόμενη μέρα. Υποτίθεται ότι όλη αυτή η περιπέτεια θα μας έχει κάνει σοφότερους και περισσότερο προνοητικούς. Δυστυχώς αυτό δεν έχει συμβεί. Το σύνολο των συναδέλφων μικρομεσαίων και ελεύθερων επαγγελματιών αλλά και γενικότερα επιχειρήσεις και νοικοκυριά, πορεύονται μέρα με την ημέρα. Προσπαθούν καθημερινά να ανταποκριθούν στις ολοένα αυξημένες υποχρεώσεις τους, τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς και δεν είναι σε θέση να σχεδιάσουν κάτι για το μέλλον.
Οι ευθύνες βαραίνουν όλους μας, αλλά κυρίως τις πολιτικές δυνάμεις που συνεχίζουν να αντιμάχονται για δευτερεύοντα θέματα, αφήνοντας στο περιθώριο την όποια πιθανότητα συναίνεσης και άρα πιθανότερης συνεργασίας για τη χάραξη μίας εθνικής στρατηγικής που θα μπορούσε να οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε πιο ήρεμα νερά. Εννοείται ότι οι δανειστές και οι εταίροι έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, όμως θα ήταν υποκρισία και μεγάλη προσπάθεια υπεκφυγής αν υποστήριζε κάποιος ότι περίμενε κάτι διαφορετικό από κέντρα εξουσίας που στοχεύουν αποκλειστικά στο κέρδος και στην ικανοποίηση μεγάλων συμφερόντων.
Το πρόβλημα ήταν και παραμένει δικό μας και εμείς καλούμαστε να βρούμε τη λύση για την επόμενη μέρα. Ειδικά στο επιχειρηματικό πεδίο, εκεί που υποτίθεται ότι πρέπει να επενδύσουμε ως χώρα για να ξεπεράσουμε την κρίση, δεν έχουμε δει καθόλου όλα αυτά τα χρόνια καμία οργανωμένη προσπάθεια στήριξης των ελληνικών επιχειρήσεων. Μόνο αποσπασματικά μέτρα που με το ζόρι θα έλεγε κανείς «βαφτίζονται» φιλοεπενδυτικά, ενώ συνεχίζεται ακάθεκτη η φορολογική επιδρομή που απειλεί με καταστροφή όσες επιχειρήσεις έχουν αντέξει έως σήμερα. Γενικότερα θα έλεγα ότι απουσιάζει το «όραμα», ο μεγάλος στόχος, η ξεκάθαρη πορεία που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική οικονομία για να γίνει ανταγωνιστική. Και όσο δεν αυξάνεται αυτή η ανταγωνιστικότητα, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες ανάκαμψης.
Μοναδικός σύμμαχος των ελληνικών επιχειρήσεων όλο αυτό τον καιρό, παραμένουν τα επιμελητήρια της χώρας. Αν δεν υπήρχε η δράση τους, τότε να είστε βέβαιοι ότι η κατάσταση θα ήταν ακόμα πιο ζοφερή και σίγουρα θα μετρούσαμε περισσότερες απώλειες επιχειρήσεων, ειδικά των μικρών και μεσαίων, ενώ θα ήταν και περισσότερα τα βάρη με τα οποία θα είχαν φορτωθεί. Σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι υπερήφανος που το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών αυτά τα χρόνια της κρίσης έχει στηρίξει με κάθε τρόπο τον μικρομεσαίο και τον ελεύθερο επαγγελματία και έχει καταθέσει σωρεία προτάσεων που εφόσον εφαρμόζονταν θα βοηθούσαν αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτή ακριβώς η εμπειρία μου, σε συνδυασμό με την ολιγωρία όλων των κυβερνήσεων σε θέματα ενίσχυσης των ελληνικών επιχειρήσεων, μου δείχνει ξεκάθαρα την σημαντικότητα της σημασίας του επιμελητηριακού θεσμού. Και η Πολιτεία, από την στιγμή που δεν δείχνει τη διάθεση να λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την στήριξη της επιχειρηματικότητας, οφείλει να προστατεύσει αυτόν τον θεσμό.
Είναι αδιανόητο να σκεφτόμαστε την επόμενη μέρα χωρίς υγιείς και κυρίως περισσότερες επιχειρηματικές προσπάθειες. Πως άραγε θα στηριχθεί η οικονομία μας; Πως θα αυξηθούν οι θέσεις απασχόλησης; Οι εισφορές για τα ασφαλιστικά ταμεία; Τα δημόσια έσοδα; Σίγουρα όχι με κάποιον μαγικό τρόπο. Με ισχυρά και αναβαθμισμένα Επιμελητήρια επιτυγχάνεται η αναγκαία στήριξη στις ελληνικές επιχειρήσεις. Και μαζί της αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανιστεί επιτέλους το φως στην άκρη του τούνελ. Ας το σκεφθούν καλά οι κυβερνώντες και ας δώσουν τη απαραίτητη βαρύτητα στη δράση των Επιμελητηρίων. Γιατί μαζί με αυτά είναι σίγουρο ότι ενισχύεται η προσπάθεια ανάκαμψης».
Του Γιάννη Χατζηθεοδοσίου
*Ο κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου είναι πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών
