Μιλάνε για τα περασμένα, μια γελάνε και μια κλαίνε, για τα νιάτα τα χαμένα κι όλο για αρρώστιες λένε. Άλλος έχει ίλιγγο πολύ, άλλος έχει διαβήτη και άλλος ουρικό οξύ και άλλος του βουλώνει η μύτη. Άλλος έχει την καρδιά του, ο ένας έχει σκοτοδίνη και άλλος πέτρα στα νεφρά του, και άλλος τη χοληστερίνη. Άλλος έχει αρθριτικά ο ένας έχει ζάλη στο κεφάλι και άλλος στα νευρολογικά, και ο άλλος πολύ μεγάλη πίεση. Ο ένας έχει στα πλευρά του σφάχτη, άλλος έχει τη χολή του, και ο άλλος καταρράκτη και προστάτη. Οι γέροι όλοι κάτι έχουν και στο νοσοκομείο τα φάρμακα όλοι τρέχουν για να τους δώσουν να γλυτώσουν από τις αρρώστιες. Ο ένας έχει τον θυρεοειδή κι ο άλλος τον φλεβίτη, ο ένας έχει τη βαρηκοΐα και ο άλλος αμνησία. Οι γέροι λένε όλοι μεταξύ τους ότι δεν φτάνει η σύνταξή τους λίγο καλύτερα να ζήσουν πριν τον άλλο κόσμο αυτό αφήσουν. Ουδείς τους γέρους λογαριάζει, δεν πειράζει κι αν πεθάνουν, από νέοι ήταν τιμημένοι αλλά και δοξασμένοι, τώρα πλέον είναι ξεχασμένοι και παραμελημένοι. Κουράγιο κάντε γεροντάκια, ο γέροντας πολλά αντέχει, διώξτε πέρα τα φαρμάκια όσα βάσανα κι αν έχει. Και όταν πεθάνει ο γέροντας μπροστά από την κυρά του και με όλα τα καλά του, τότε φύγει με αρχοντιά, γιατί αφήνει πίσω του κάποιον να τον κλάψει και καθημερινώς στο μνήμα του το καντήλι να του ανάψει.
Αντιγραφή του Νικολάου Σισκόπουλου
Α' ΚΑΠΗ
