Δίδει σε όλα τα νησιά μας ανεξαρτήτου μεγέθους αρκεί, να κατοικούνται και να έχουν οικονομική δραστηριότητα πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, καταρρίπτοντας έτσι ολοσχερώς και για πάντα οι μέχρι σήμερα ισχυρισμοί της Τουρκίας ότι, τα νησιά μας και οι βραχονησίδες μας, επικάθονται στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας δηλαδή της Τουρκίας και ως εκ τούτου στερούνται δική τους (Υφαλοκρηπίδα). Ουδαμού και σε καμία περίπτωση δεν συσχετίζεται η υφαλοκρηπίδα των νησιών μας, με τις αντικείμενες ακτές γειτονικών Χωρών. Αναγνωρίζει με νομολογίες που, έχουν προκύψει από σχετικές αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων Χάγης και του Αμβούργου, ότι, όλα τα νησιά ακόμα και οι βραχονησίδες δικαιούνται εύρος χωρικών υδάτων 12 ΝΜ, πράγμα που, η Τουρκία μας απειλεί ως γνωστόν, με casus belli (αιτία πολέμου) εάν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα πέραν των 6ΝΜ, που, είναι σήμερα.
Ενώ η ανακήρυξη της ΑΟΖ αποτελεί αναμφισβήτητα, κυριαρχικό δικαίωμα, του παράκτιου Κράτους, απαιτείται όμως παράλληλα και διαπραγμάτευση, με τα παρακείμενα όμορα Κράτη, στην περίπτωση που, η μεταξύ τους θαλάσσια απόσταση δεν υπερβαίνει τα 400 ΝΜ όπως συμβαίνει και στο Αιγαίο και στο Ιόνιο και τούτο, γιατί το εύρος, για κάθε Χώρα της ΑΟΖ είναι μέχρι 200 ΝΜ και ένεκα τούτου στην περίπτωσή μας, αναφύονται ποικίλα τοπικά προβλήματα που, μόνο με διαπραγματεύσεις επιλύονται ή με από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε εσχάτη περίπτωση με πόλεμο.
Σε ότι αφορά τώρα το Αιγαίο, λόγω των εξαιρετικά μικρών αποστάσεων και των χιλιάδων νησιών μας και βραχονησίδων, δεν τίθεται πρακτικά θέμα ΑΟΖ, καθώς η όποια εκμετάλλευση του βυθού του, καλύπτεται πλήρως από την οριοθέτηση της μεταξύ μας (Ελλάδας - Τουρκίας) υφαλοκρηπίδας, στην οποία σε αντίθεση με την ΑΟΖ τα δικαιώματα σε αυτήν (Υφαλοκρηπίδα) υπάρχουν αυτοδικαίως και εξ’ υπαρχής (ipso Facto και ab initio). Καλό θα είναι και για τις δύο Χώρες ύστερα μάλιστα από σαράντα και πλέον χρόνια συνεχών διαπραγματεύσεων να καταλήξουμε επιτέλους με την Τουρκία σε μια συμφωνία σε έναν ιστορικό συμβιβασμό θα έλεγα, χωρίς νικητές και ηττημένους. Λύση δηλαδή θετικού αθροίσματος.
Σχετικά με την ΑΟΖ της Ανατολικής Λεκάνης της Μεσογείου τα γειτονικά Κράτη (Τουρκία - Αίγυπτος), διεκδικούν ανάλογα δικαιώματα στη βάση οριοθετικών κριτηρίων που, προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών. Επ’ αυτού περισσότερο η Τουρκία και λιγότερο η Αίγυπτος δεν αναγνωρίζουν ότι, το Καστελλόριζο ως απομονωμένη νησίδα όπως την χαρακτηρίζουν που, είναι, δεν δικαιούται ΑΟΖ και επιδιώκουν έτσι, να αποκτήσουν κάτι που, δεν δικαιούνται σε βάρος μας. Η δε Τουρκία προσπαθεί να διεμβολίσει έτσι, αυθαίρετα τις ΑΟΖ Ελλάδος - Κύπρου που, ενώνονται στο σημείο αυτό (Καστελλόριζο). Το Καστελλόριζο δίδει στη Χώρα μας σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών ΑΟΖ 22.000 τετρ. χλμ. όσο είναι και η Πελοπόννησος.
Η ΑΟΖ του παράκτιου Κράτους μπορεί να φθάσει μέχρι τα 200 ΝΜ από τις γραμμές βάσης ( Ακτογραμμή), από τις οποίες μετριέται το πλάτος των χωρικών υδάτων. Δηλαδή συμπεριλαμβάνει μέσα και τα χωρικά ύδατα. Ενώ η υφαλοκρηπίδα αρχίζει μετά το πλάτος των χωρικών υδάτων και φθάνει, μέχρι το βάθος των 500 μέτρων ή μέχρι εκεί που, το ύψος των υπερκειμένων υδάτων επιτρέπει την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του βυθού. Υπάρχει πράγματι κάποια ασάφεια την οποία έρχεται να ξεκαθαρίσει πεντακάθαρα το εύρος της ΑΟΖ των 200 ΝΜ.
Αλά και στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης που, εκτιμάται ότι υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, για τους ίδιους λόγους (Θαλάσσιες αποστάσεις είναι μικρότερες των 400ΝΜ), δεν αρκεί μια απλή μονομερής ανακήρυξη της ΑΟΖ, αλλά για την οριοθέτηση αυτής απαιτούνται και εδώ, διαπραγματεύσεις με τις γειτονικές Χώρες για την οριστική διευθέτηση των μεταξύ μας ΑΟΖ. Με την Ιταλία υπάρχει σχετική διμερής συμφωνία για την οριοθέτηση της μεταξύ μας υφαλοκρηπίδας από το 1977 όχι όμως για την ΑΟΖ, για την οποία βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη σχετικές διαπραγματεύσεις για την οριοθέτησή της. Με την Αλβανία έχει υπογραφεί μεταξύ μας σχετική διμερής συμφωνία από το 2008 για την οριοθέτηση των Θαλασσίων Ζωνών «πολλαπλών χρήσεων», αλλά στη συνέχεια το Συνταγματικό Δικαστήριο της Χώρας αυτής, έκρινε αυτή άκυρη και έκτοτε παραμένει αυτή σε εκκρεμότητα, με υπαιτιότητα φυσικά της Αλβανίας. Σε ότι αφορά τώρα τη Λιβύη και την Αίγυπτο οι έως τώρα μεταξύ μας διαπραγματεύσεις, για την οριοθέτηση των μεταξύ μας ΑΟΖ, δεν απέδωσαν γιατί και οι δύο Χώρες ζητούν να εξαιρεθούν (Δάκτυλος Τουρκίας) τα νησιά (Γαύδος - Σχίζα - Στροφάδες - Σαπιέντζα - Χρυσή) Λιβύη και το Καστελλόριζο για την Αίγυπτο. Με την Κύπρο καίτοι φαίνεται εύκολη η οριοθέτηση των μεταξύ μας ΑΟΖ, εντούτοις όμως λόγω Καστελλόριζου και των γνωστών Τουρκικών διεκδικήσεων δυστυχώς παραμένει αυτό ως μια σοβαρή και δισεπίλυτη εκκρεμότητα.
Από τη μελέτη των ανωτέρω στοιχείων προκύπτει αβίαστα πιστεύω ότι, η οριοθέτηση των θαλασσίων Ζωνών ( Χωρικά ύδατα - υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ) στο Αιγαίο και στην Ανατολική Λεκάνη της Μεσογείου, είναι δυστυχώς για εμάς σήμερα, ένα σύνθετο και πολύπλοκο πρόβλημα λόγω των υπερβολικών απαιτήσεων της Τουρκίας και του εμμέσου ταυτόχρονα επηρεασμού υπέρ των απόψεων της Αλβανίας - Λιβύης - Αιγύπτου ότι τα νησιά του Αιγαίου, γενικώς και αορίστως, δεν δικαιούνται δική της υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αλλά μόνο σύμφωνα πάντοτε με την Τουρκική πατέντα, χωρικά ύδατα και μάλιστα μόνον 6ΝΜ. Μόνον εάν κατορθώσουμε να έλθουμε σε συμφωνία πάνω σε αυτό το θέμα με την Λιβύη και την Αίγυπτο, μπορούμε, έτσι έμμεσα να πιέσουμε και να απομονώσουμε την Τουρκία, μήπως και λογικευθεί. Συνεπώς το κλειδί των οριοθετήσεων των Θαλασσίων Ζωνών στο Αιγαίο το κρατά δυστυχώς στα χέρια της η Τουρκία. Οριστική και αμετάκλητη λύση, πάνω στα προβλήματα που, δημιουργεί καθημερινά η Τουρκία στο Αιγαίο, μπορεί να γίνει, μόνο με διμερείς διαπραγματεύσεις των δύο Χώρων (Ελλάδα - Τουρκία). Η από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ελλοχεύουν κίνδυνοι και πολλές παγίδες γιατί, δεν είναι βέβαιο και σίγουρο ότι, το Δικαστήριο θα κρίνει μόνο τυπικά τις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου των θαλασσών και δεν θα υπεισέλθει, η αρχή της ευθυδικίας (equity) όπως επιδιώκει η Τουρκία της δίκαιης δηλαδή και ορθής κρίσης, γιατί δεν είναι δίκαιο και ορθόν να τα παίρνει ένας όλα και τα πολλά (Ελλάδα) και ο άλλος πολύ λίγα ή και καθόλου (Τουρκία).
Η Χώρα μας επ’ αυτού και για να καταχωρήσει τις θέσεις της, στο Αιγαίο έχει καταθέσει από την 20-03-2013 στην ΟΗΕ, με τη μορφή επισήμου εγγράφου ρηματική διακοίνωση και ενημέρωσε σχετικά τον διεθνή αυτόν οργανισμό, για τις συνεχείς προκλητικές κινήσεις και τις πέραν για πέραν απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Επ’ αυτού προχώρησε και η Τουρκία αμέσως με σχετική δική της ρηματική διακοίνωση και έτσι σήμερα, ο ΟΗΕ έχει επισήμως πλέον ενημερωθεί για τις θέσεις και των δύο γειτονικών Χωρών.
Εν κατακλείδι πιστεύω ότι η Τουρκία ύστερα από το διεθνές στραπάτσο που, υπέστη πρόσφατα στην ΑΟΖ της Κύπρου και συγκεκριμένα στο οικόπεδο 11 όπου, γίνονται δοκιμαστικές έρευνες από το Γεωτρύπανο συμφερόντων της Γαλλικής TOTAL, αργά ή γρήγορα θα αντιληφθεί ότι αυτή η χρόνια εκκρεμότητα καθόλου δεν την ωφελεί. Ο χρόνος δεν φαίνεται να εργάζεται γι’ αυτήν και ότι οι διαφορές μας στο Αιγαίο, θα πρέπει να επιλυθούν με διμερείς διαπραγματεύσεις που, είναι και το καλύτερο ή με από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σύμφωνα όμως με το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών. Το νομικό μας πλαίσιο είναι αρκετά ισχυρό και η Χώρα μας στηριζόμενη και σεβόμενη τη Διεθνή νομιμότητα, δεν έχει να φοβηθεί απολύτως κανένας όσο διεκδικητικός και προκλητικός και αν είναι.
Για όσο καιρό η Τουρκία δεν υπογράφει το Διεθνές Δίκαιο των Θαλασσών, δεν πρόκειται να υπάρξει καμία λύση για το Αιγαίο, όσες συνομιλίες και διαπραγματεύσεις και εάν γίνουν μεταξύ των δύο Χωρών (Ελλάδα - Τουρκία).
Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα Σμήναρχο ε.α.
