“...every breath you take’’

(Σε κάθε αναπνοή που παίρνεις, θα σε παρακολουθώ)

O,τι δεν πάρει κάποιος ως παιδί ,
σπάνια μπορεί να δώσει ως ενήλικος.
P.D.James

Προ 2μήνου σε συνέντευξη με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, η ΕΥΠ (και ΚΥΠ να την πω δεν πέφτω έξω) μας κόβει στη μέση.

Κόβει τον συνομιλητή κι αντ΄αυτού βγάζει στον αέρα το “ ...every breath you take ’’. (Σε κάθε αναπνοή που παίρνεις, θα σε παρακολουθώ) Ταιριαστό μήνυμα από την υπηρεσία που σκοπός της είναι ο γενικός συντονισμός των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, η παρακολούθηση, μη φίλιων δυνάμεων. Τελικά τους πληρώνουμε για να παρακολουθούν εμάς. Ωραίος κι ο Τσίπρας κι ο Γιάννης Ρουμπάτης και τα περήφανα γηρατιά που τους ψηφίζουν, να τους χαίρονται. Κατά τ΄ άλλα έχουμε δημοκρατία...
Προ βδομάδας θα τα λέγαμε εν όψει του ταξιδιού του στη Λάρισα. Αμ δε! Σ΄ ένα 5λεπτο δις μας κόψαν και ματαίωσαν τη συνομιλία. Στο κέντρο των Αθηνών, προφανώς και δεν φταίνε οι κεραίες.
Για να ΄μαστε όμως αντικειμενικοί δεν μας φταίνε πάντα οι άλλοι. Είναι και θέμα δικής μας ποιότητας ή μετριότητας. Τι κι αν πίεσα στη συνάντηση της Δευτέρας μπροστά στον Π. Λαφαζάνη να ’ναι προτεραιότητα οι πλειστηριασμοί, ως υποχρέωση, η απάντηση ήταν υποχρέωση σε εθελοντική βάση... βγάλε απουσιολόγιο.
Ημέρα Τετάρτη 20/9 του σωτηρίου έτους 2017. Το χρέος μάς καλεί. Παρόντες όπως πάντα αρκετοί πλην Λακεδαιμονίων. Λαμπρή εξαίρεση ο Γ. Παπαϊωάνου ιδέα του οποίου ήταν και η πρωτοβουλία κατά των πλειστηριασμών.
Τυχερά άτυχα τα θύματα των τραπεζών και των κακών συναδέλφων (ακάλυπτες επιταγές 1,2 εκατομ. παρακαλώ). Το λέω γιατί η αστυνομία ήταν αυτή τη φορά άψογη, μια όμως συμβολαιογράφος διέλαθε της προσοχής μας μπήκε στην αίθουσα και έτρεχε τη διαδικασία. Είναι λάθος η διατύπωση της «Ε» για προπηλακισμούς, σκέψη έγινε αλλά κάποια μέλη, αρνήθηκαν. Την πλησίασε μόνο ο παθών για να βεβαιωθεί ότι έγραφε για τη δική του υπόθεση και δις ο ίδιος. Τη δεύτερη φορά της τονίζω, ότι αυτό που κάνει, δημιουργεί πρόβλημα.-Τι θέλετε να κάνω; απαντά.
-Ν΄ αποχωρήσεις ανταπαντώ κι ενώ εκείνη συνέχιζε να συμπληρώνει χαρτιά, παίρνω τα χαρτιά απ΄ το έδρανο και τα εκφενδονίζω αφού ήδη με συγκρατούσε ο επικεφαλής της αστυνομίας. Άλλα τα πήρε ο Α.Γ. τον αφορούσαν άλλωστε κι άλλα επεστράφησαν... κι από μέλος μας παρακαλώ. Στην έξοδο διαβεβαιώνουμε τους άρτι αφιχθέντες συμβολαιογράφους για την αρνητική για τη διαδικασία - αρπαγή θέση μας κι εκείνοι ευγενικά αποχωρούν. Όπως μόνη της απήλθε και η συνάδελφός τους. Τέλος καλό όλα καλά. Αυτή τη φορά η σύνθεση της αστυνομίας ήταν εξαίρετη. Από τη γόνιμη κουβέντα που είχαμε μαζί τους ομολογώ πως βγήκα σοφότερος. Χαρακτηριστική ήταν η φράση ένστολου: κι εγώ ζορίζομαι πληρώνοντας δάνεια με απολυμένη σύζυγο.
Είναι σαφές το λούκι για όλους, αξίζει όμως να το περνάμε παθητικά, βουβοί, κι ανήμποροι; Ήμουν 8 - 9 χρονών αλλά ακόμη το θυμάμαι, να γυρίζει - η μακαρίτισα πλέον μάνα μου- απ’ το άκαρπο νυχτερινό της ραντεβού με τον νομάρχη της χούντας στην άκρη του χωριού.
Τον καρτερούσε στην άκρη του χωριού για να του πει: ως πότε αυτή η οικογένεια θα ζει σ’ αυτή την καλύβα; για να εισπράξει:... και γιατί δεν της το κάνεις εσύ;
Ο πρώτος άθλος της (από κει βγαίνουν και τα γενέθλια) ήταν όταν γεννήθηκε στον δρόμο σε χάνι στα χειμαδιά. Ο δεύτερος, όταν επέζησε στα 15 από φονικό ξυλοδαρμό ληστρικής σουρλικής ομάδας (δεν γλύτωσε ο 23χρονος αδερφός της). Ως τρίτο θεωρώ αυτή την πρωτοβουλία με τον χουντικό νομάρχη κι ας μην έγινε τίποτα.
Αυτά τα καταγράφω για να γίνει σαφές ότι τα πρότυπα έχουν ένα διακριτικό μα και δραστικό ρόλο στη ζωή μας.
Δίκαια ο Καβάφης έγραψε στο, Όσο μπορείς: Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θες, τούτο μόνον προσπάθησε, μην την εξευτελίζεις...
Αντίο αμίγκος

Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής,
υποψ. βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Mέτωπο
νυν δε ραδ.παραγωγός