Του Χρήστου Τσαντήλα
ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ συμβαίνει κάθε φορά και ως λαός ανεχόμαστε, από τους μεγαλοσχήμονες "ειδικούς" και τους "σπουδαίους" επιστήμονες, να μπερδεύουν λίγο τα πράγματα, ιδιαίτερα όταν αυτά είναι πολύ απλά...
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ λοιπόν στην τηλεόραση, τις διάφορες απόψεις και αναλύσεις των ψυχολόγων και ψυχιάτρων γύρω από το πρωτοφανές φοβερό αεροπορικό δυστύχημα με τους 149 αθώους επιβάτες που ακολούθησαν στον άλλο κόσμο, δίχως να το θέλουν, τον "πειραγμένο" συγκυβερνήτη, βρίσκοντας ακαριαίο, φρικτό θάνατο, εκνευρίστηκα με κάποιους που έχουν μπερδέψει τη χρήση του όρου "ιατρικό απόρρητο"!
ΚΑΙ βρέθηκα σε κουβέντα, με κάποιον του ιατρικού χώρου, που υπηρετεί τον όρκο του Ιπποκράτη, ο οποίος είχε επιμόνως διαφορετική άποψη, ισχυριζόμενος ότι ο ψυχολόγος που γνωμάτευσε την αρρώστια του πιλότου, δεν μπορούσε, από τον όρκο του, να αποκαλύψει σε κανέναν το απόρρητο της διάγνωσης του ασθενούς του. Και επειδή απέναντι σε τέτοιες παράλογες εμμονές, "τα παίρνω εύκολα", τον ρώτησα αν θα εξακολουθούσε να έχει την ίδια άποψη εφόσον το παιδί του ήταν ένα από τα θύματα, που διαμελίσθηκαν από τη σφοδρότατη πρόσκρουση του αεροπλάνου πάνω στο βουνό. Αν δηλαδή, δεν ήθελε, κυριολεκτικά... δημόσιο κρέμασμα, ο ψυχολόγος που δεν φρόντισε να ειδοποιήσει πρώτα την αεροπορική εταιρία και ύστερα τον ασθενή του για την επικινδυνότητα της ασθένειας που διέγνωσε, ώστε ο συγκεκριμένος πιλότος όχι μόνο να μην ξαναπετάξει, αλλά ούτε να πλησιάσει κοντά σε αεροδρόμια!
ΑΥΤΟ το απλό σκεπτικό, ότι δηλαδή, από τον ψυχολόγο πρώτιστα πρέπει να αρχίσουν να μοιράζονται οι ευθύνες, πώς γίνεται τόσο πολύπλοκο όταν μπερδεύεται στις αναλύσεις των επιστημόνων, ποτέ δεν το κατάλαβα. Το "απόρρητο" για διάφορους λόγους, και σε διάφορα επαγγέλματα, χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Όπως και το "δημοσιογραφικό" που χρειάστηκε να επικαλεστώ κι εγώ και αρκετοί συνάδελφοί μου κατά την άσκηση του επαγγέλματος, κάποιες φορές. Όμως αυτό, το δικό μας απόρρητο, δεν σκοτώνει μαζικά κόσμο, δεν οδηγεί στον τάφο ανθρώπινες ζωές. Εδω, στην περίπτωση της συντριβής του αεροπλάνου, έχεις να κάνεις με πιλότο που κρατά στα χέρια του τη μοίρα εκατοντάδων ψυχών. Αθώους ανθρώπους κάθε ηλικίας, τους οποίους η διαγνωσμένη τρέλα του, τους παρέσυρε στον θάνατο. Ποιος λοιπόν αναρωτιέμαι, έχει μεγαλύτερη ευθύνη για την τραγωδία που συγκλόνισε τον κόσμο; Ο ασθενής συγκυβερνήτης, ή ο "νορμάλ" ψυχαναλυτής του;
Υ.Γ: Αναρωτηθείτε, εάν ας πούμε έπρεπε να εξετάζονταν από ψυχολόγους οι τελευταίοι κυβερνήτες της χώρας, ποιος θα είχε την κύρια ευθύνη για την απόκρυψη απ' τον λαό της όποιας αλήθειας, στην περίπτωση της πρόσκρουσης της χώρας στα... βράχια;
