Πραγματικά είναι λυπηρό να κλείνουν σχολεία και ιδιαίτερα να κλείνουν σχολεία με τόση λαμπρή παράδοση. Η Εβραϊκή κοινότητα στη Λάρισα είναι μια κοινότητα με σπουδαία ιστορία και βαριά κληρονομιά προς τις νέες γενιές των Εβραίων αλλά και των μη Εβραίων. Είναι γεγονός πως από την κοινότητα της Λάρισας βγήκαν σπουδαίοι μελετητές της Τορά αλλά και μεγάλοι Ραβίνοι. Η ιστορία όμως έχει δύο χαρακτηριστικά που άλλες φορές μας κάνει να χαιρόμαστε και άλλη να θρηνούμε. Είναι η ακμή και η παρακμή. Δυστυχώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου η κοινότητα της Λάρισας να βιώσει και την παρακμή της.
Περίλυπος λοιπόν διάβασα τον επίτιμο κ. πρόεδρο της κοινότητας να καταγράφει τους λόγους για το θλιβερό αυτό συμβάν. Θα συμφωνήσω σε πολλά μαζί του αλλά την ίδια στιγμή ενός τόσου σημαντικού γεγονότος δεν ημπορώ να μην σκεφτώ άλλους τόσους λόγους για την αποφράδα αυτή ημέρα που ανακοινώθηκε το κλείσιμο του σχολείου.
Το σχολείο ήταν με μαθηματική ακρίβεια δεδομένο ότι θα κλείσει. Η υπογεννητικότητα είναι ένα θέμα σίγουρα. Όμως δεν μπορούμε να λησμονούμε την αφομοίωση των Ελλήνων Εβραίων καθώς και την αύξηση των μεικτών γάμων. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πως δεν μάθαμε στα παιδιά να αγαπούν τον εβραϊσμό και να μην αισθάνονται υπερήφανοι που είναι Εβραίοι.
Όσοι λοιπόν δεν έκαναν μεικτούς γάμους γιατί απομακρύνθηκαν από τη Συναγωγή και από τον εβραϊσμό και κατά συνέπεια και τα τέκνα αυτών; Ο Εβραϊσμός αγαπητοί μου δεν είναι ένα πανέρι με ρούχα για να διαλέγουμε ό,τι μας ταιριάζει και να το φοράμε και ό,τι όχι να το πετάμε. Εύχομαι λοιπόν αυτό το συμβάν να είναι το τελευταίο και να μην αφανιστεί και πάλι ο εβραϊσμός, αυτή τη φορά από απρόσεκτες ενέργειες Εβραίων.
Μη δώσουμε στους αντισημίτες τη χαρά να βλέπουν ότι το έργο που δεν ολοκλήρωσε ο καταραμένος Χίτλερ το κάνουν οι ίδιοι οι Εβραίοι.
Ας μην γίνουμε αυτόχειρες.
Με εκτίμηση,
Αριέλ Λεκαδίτης, ιστορικός, Πανεπιστήμιο Χάιφας
