Η γριά η κότα…

ΤΟ καινούργιο διατροφικό σκάνδαλο, με τα μολυσμένα αυγά, με εξαίρεση ελάχιστες φωνές και αρθρογραφία, μερίδας ΜΜΕ, δεν έχει προσλάβει τις απαιτούμενες διαστάσεις.

Προς το παρόν δηλαδή δεν συζητάται όσο θα έπρεπε αφού στη διεθνή ειδησεογραφία, ειδικά στον ευρωπαϊκό χώρο, κυριαρχούν άλλα θέματα.
Η συζήτηση λοιπόν δεν έχει επικεντρωθεί επί της ουσίας γύρω από τις πραγματικές διαστάσεις του νέου διατροφικού σκανδάλου. Νέο γιατί ως γνωστόν έχουν προηγηθεί αρκετά. Μια πρόχειρη αναζήτηση θα σας παραπέμψει, στις τρελές αγελάδες (1996), στα κοτόπουλα και αυγά με διοξίνες (1999), στο ηλιέλαιο - ορυκτέλαιο (2008), στα χοιρινά πλούσια με διοξίνες (2008), στη διοξίνη σε ζωοτροφές (2010), στο κρέας αλόγου σε μπιφτέκια (2013) και φέτος, στα μολυσμένα αυγά με το επικίνδυνο εντομοκτόνο Fipronil.
Εντομοκτόνο που, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας χαρακτηρίζεται ως «μέτρια τοξικό» για τον άνθρωπο και η χρήση του απαγορεύεται στα ζώα που προορίζονται για τη διατροφική αλυσίδα στην Ε.Ε..
Μέχρι σήμερα, 17 χώρες - μέλη και μη - της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν διαθέσει μολυσμένα αυγά, αλλά και κότες που ως κρέας στέλνονταν προς κατανάλωση ακόμη και στο Κονγκό, πρώην αποικία του Βελγίου. Το σκάνδαλο ξεκίνησε από την Ολλανδία, χώρα από την οποία η Ελλάδα δεν εισάγει αυγά (σ.σ. εισάγει ωστόσο από άλλες ευρωπαϊκές χώρες) σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του αντιπροέδρου του ΕΦΕΤ. Μια εξίσου ενδιαφέρουσα διάσταση, του ίδιου σκανδάλου, δίνει ο υπουργός Γεωργίας και Τροφίμων της Γαλλίας, Στεφάν Τραβέρ, που ανακοίνωσε ότι «τις επόμενες ημέρες, αφότου ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες αναλύσεις» θα δώσει στη δημοσιότητα τον κατάλογο με τα προϊόντα που ενδέχεται να παρασκευάστηκαν με τα μολυσμένα αυγά και ενδέχεται επίσης, να περιέχουν ίχνη του παρασιτοκτόνου.
Αυτά ως προς το ιστορικό. Επί της ουσίας τα διατροφικά σκάνδαλα, είναι τόσα πλέον, που δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαία. Είναι σαφές ότι στο όνομα του κέρδους των βιομηχανιών, στο πιάτο των καταναλωτών καταλήγουν επικίνδυνα προϊόντα, άντε ύποπτα.
Ο προβληματισμός γύρω από το θέμα της ασφάλειας των τροφίμων γίνεται εντονότερος όπως και των δικλείδων ασφαλείας, υπαρκτών ή μη, για την προστασία του καταναλωτή. Οι επιπτώσεις των σκανδάλων αυτών αφορούν φυσικά και στην ανοχύρωτη Ελλάδα που έχει γίνει μέρος του δυτικού κόσμου, του τρόπου ζωής άρα και της διατροφής.
Για τις μικρές αγορές χωρών όπως η Ελλάδα, η παγκόσμια βιομηχανία μέσω της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, με το πρόσχημα της προστασίας της δημόσιας υγείας μπορεί να απαγορεύσει το… κοτέτσι σε κατοικημένες περιοχές την ώρα που ανοίγει διάπλατα τις αγορές για προϊόντα χωρίς ταυτότητα, χωρίς σήμανση, χωρίς προέλευση.
Το μεγαλωμένο με ορμόνες και φάρμακα κρέας αντί τους κρέατος από ζώα και πτηνά ελευθέρας βοσκής. Πέρα από τα συμφέροντα των διεθνών αγορών η Ελλάδα είναι από χρόνια ανοχύρωτη καθώς ουδέποτε ανέπτυξε ουσιαστική πολιτική προστασίας, της εγχώριας γεωργίας και κτηνοτροφίας που μέσω χαμηλών τιμών, υψηλού κόστους παραγωγής κλπ, οι παραδοσιακές μονάδες εγκαταλείπονται. Το ίδιο ανοχύρωτο είναι και το καταναλωτικό κοινό της χώρας όπου δεν αναπτύχθηκε ποτέ ισχυρό καταναλωτικό κίνημα. Όταν είναι γνωστό πως, αγορές και κυβερνήσεις, τρέμουν στην κυριολεξία τα μποϊκοτάζ τροφίμων που κηρύσσουν καταναλωτικές οργανώσεις.
Στην Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να απαγορευθεί, ως επικίνδυνη, η κατανάλωση σπληνάντερου για παράδειγμα αλλά οι αγορές, «επιτρέπεται» να σερβίρουν αλογίσιο κρέας σε υποτιθέμενα μοσχαρίσια μπιφτέκια. Μπορεί να απαγορεύσουν, με τον τρόπο τους πάντα, την παραγωγή ντόπιου καλαμποκιού και να προτρέψουν υβριδικές καλλιέργειες που προσφέρουν καλύτερες παραγωγές, δεν σαπίζουν, αντέχουν για ημέρες στη διάθεση κλπ.
Στο όνομα του κέρδους, οι αγορές ξεφεύγουν ακόμη περισσότερο καθώς επιχειρούν να καθιερώσουν τις διατλαντικές συμφωνίες. Εμπορικές συμφωνίες όπως η CETA (μεταξύ EE και Kαναδά), η TTIP (EE-HΠΑ) και η TISA, στις οποίες αντιδρούν εκπρόσωποι φορέων κοινωνικής αλληλεγγύης, περιβάλλοντος, αγροτών, εργαζομένων και αυτοδιοίκησης (σ.σ. μεταξύ των οποίων και το Πανελλαδικό Δίκτυο) από τις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι εν κρυπτώ συμφωνίες ΗΠΑ και Ε.Ε. – που αργά ή γρήγορα θα ψηφισθούν (;) από τα εθνικά κοινοβούλια – εκτιμάται ότι στοχεύουν επίσης και στην αναχαίτιση της «εισβολής» της Κίνας στις διεθνείς αγορές. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια και η ασφάλεια του καταναλωτή, μπαίνει προκλητικά σε δεύτερη μοίρα.
Με αυτές τις εμπορικές συμφωνίες, είναι γνωστό πως – μεταξύ άλλων - αίρεται η προστασία τοπικού γενετικού υλικού για τους σπόρους, τις αυτόχθονες φυλές ζώων. Εμποδίζεται η προώθηση της καλλιέργειας των φυτικών πρωτεϊνούχων ζωοτροφών – κτηνοτροφικών φυτών, για αντικατάσταση της μεταλλαγμένης σόγιας. Προωθούνται πολιτικές εισαγωγών και καλλιέργειας μεταλλαγμένων στην Ε.Ε. με απαίτηση να καταργηθεί η υποχρεωτική σήμανση που ισχύει σήμερα.
Καταργείται η προστασία των ποιοτικών (ΠΟΠ) και των παραδοσιακών προϊόντων ιδιοτυπίας (φέτας, δενδροκομικών, κηπευτικών κλπ) και προϊόντων βιολογικής γεωργίας, κλπ, κλπ.
Είναι προκλητική η πρόβλεψη ότι, ο πολίτης θα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει το επικίνδυνο του προϊόντος που κατανάλωσε για να βρεθεί δηλαδή αντιμέτωπος με τη βιομηχανία η οποία σήμερα, έχει υποχρέωση να προστατεύσει τον καταναλωτή. Ακατόρθωτο.
Οι επίμαχες εμπορικές συμφωνίες αφορούν στα εργασιακά δικαιώματα, στην υγιεινή και ασφάλεια τροφίμων, στους περιβαλλοντικούς κανόνες και στα δημόσια αγαθά και οι επιπτώσεις τους δεν αφορούν απλά σε επαγγελματικούς κλάδους αλλά σε εθνικές οικονομίες.
Εφόσον δεν διασφαλιστεί όντως η προστασία του καταναλωτή, τότε είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως αυτό το τελευταίο διατροφικό σκάνδαλο («η γριά η κότα έχει το fipronil» όπως εύστοχα γράφτηκε) αποτελεί τον προπομπό του επόμενου που θα το πληροφορηθούμε, μετά τη χώνεψη…
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ