Αν για τις προηγούμενες δεκαετίες μπορούμε να μιλήσουμε για δυσλειτουργία του ελληνικού κοινοβουλίου, σήμερα πρέπει να δεχθούμε την κακή πορεία τούτου. Η λειτουργία του, τούτη την ώρα και στιγμή, είναι τελείως αποδιοργανωμένη και ποτέ δεν θυμίζει τις καλές της μέρες.
Έχει χάσει τον προσανατολισμό της, τους σκοπούς και το έργο που πρέπει να υπηρετεί. Δεν υπάρχει αγαστή και εποικοδομητική συνεργασία μεταξύ των κομμάτων του κοινοβουλίου που θα συνθέτει, ως πρώτιστο χρέος και ως πληρότητα βιωμάτων για όλα τα μέλη του, τη σταθερή ανάδειξή του, ως πυλώνα σταθερότητας και προστασίας της δημοκρατίας μας. Ιδιότυπες συμπεριφορές των αρχηγών των κομμάτων και των βουλευτών τους, σε συνδυασμό με απροσδόκητα «δρώμενα» αιφνιδιάζουν και αναστατώνουν τα υπόλοιπα μέλη του, με συνέπεια να γεννούν αλυσίδα ερωτηματικών που ερεθίζουν και εξωθούν αυτά σε πράξεις και ενέργειες πέραν της κοινοβουλευτικής δεοντολογίας, ευπρέπειας και ηθικής. Έτσι γινόμαστε μάρτυρες θλιβερών επεισοδίων που λαμβάνουν χώρα στους κόλπους του από μονάδες ή ομάδες της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης που ανατρέπουν και καταλύουν την αλληλεγγύη, την αγάπη και την ομόνοια που πρέπει να επικρατεί σ΄αυτό.
Τα μηνύματα που εκπορεύονται από το ελληνικό κοινοβούλιο προς τα έξω είναι μηνύματα πικρίας, διχόνοιας και μίσους . Με την αγάπη να έχει παγώσει και την αδελφοσύνη να έχει εκλείψει. Τα κόμματα δυστυχώς δεν κατενόησαν την αποστολή τους και το χρέος τους, απέναντι στον λαό. Η συμπεριφορά τους και ο τρόπος λειτουργίας τους έχει ως προτεραιότητα την ταπείνωση και την εξόντωση του κηρυγμένου αντιπάλου ή εχθρού και όχι την μεταξύ τους ειρηνική συνύπαρξη και την κοινή συνεργασία για την αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων του λαού και της ευημερίας του.
Μολονότι είμαι φορτισμένος και προβληματισμένος με την ορθή λειτουργία και αποστολή των κομμάτων στη χώρα, δεν έχω καμία πρόθεση ούτε πρόκειται να αποτολμήσω ισοπεδωτική αποτίμηση του έργου τους, ούτε να παραχωρήσω στον λογισμό και τη γραφίδα μου, στη συνείδησή μου, την άρνησή τους και το ρόλο που διαδραματίζουν στη σωστή λειτουργία της δημοκρατίας . Πάντα θα στέκομαι με σεβασμό μπροστά τους, χωρίς όμως να παραιτηθώ από το δικαίωμα να τα κρίνω ή και να τα επικρίνω για τις αγαθές ή άνομες πράξεις τους. Θεωρώ ότι αυτά, όποια και αν είναι, το καθένα με το δικό του τρόπο εργάζεται αδιαπραγμάτευτα για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας στη χώρα μας. Και δεν αφήνω ανοιχτή διάβαση, ούτε καν στο ενδεχόμενο , κάποιο απ΄ αυτά να απεμπολήσει οριστικά, την καθαρότητα, την εντιμότητα και την υπευθυνότητα που έχει απέναντι στο δημοκρατικό μας πολίτευμα και τον λαό.
Αφήνω το ερώτημα, για την ευθύνη που κάθε κόμμα χωριστά έχει απέναντι στον λαό και τον ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει για την ευημερία και ευτυχία του και μεταφέρω τον προβληματισμό μου σ΄ ένα άλλο θέμα. Εξίσου σπουδαίο, αλλά συγχρόνως και επικίνδυνο για την ομαλή λειτουργά του κοινοβουλίου και κατ΄ επέκταση της χώρας. Και θέτω ευθύς εξαρχής τα παρακάτω ερωτήματα: Υπάρχει ή δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή θέμα ήθους στο ελληνικό κοινοβούλιο; Υπάρχει πνευματική φτώχεια; Καλλιεργείται σ΄ αυτό με εντιμότητα και υπευθυνότητα ο λόγος της αλήθειας και της δικαιοσύνης; Τα μέλη του στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και των αναγκών της χώρας; Υπάρχουν ανεπίτρεπτες εκτροπές που επεκτείνονται μέχρι του σημείου των συμπλοκών, των ύβρεων και της χυδαιολογίας, που αμαυρώνουν τη λειτουργία του και την αποστολή του και αναστατώνουν και πληγώνουν τις καρδιές των ανθρώπων ; Ερωτήματα που δεν μπορούν να απαντηθούν με ένα ναι ή ένα όχι. Βασανίζουν όμως τον λαό που θα ήθελε μία ξεκάθαρη απάντηση γ΄αυτά..
Αυτός ο όμιλος των 300 εθνοπατέρων που παρεδρεύει στη Βουλή των Ελλήνων και είναι επιφορτισμένος να μερινά και να φροντίζει για τη δική μας ιστορία και ευτυχία και να αποφαίνεται υπεύθυνα για τη λύση των προβλημάτων μας, βρίσκεται ως σώμα κοντά στα προβλήματα μας; ενδιαφέρεται πραγματικά για την επίλυσή των ή διακινείται στην ευτέλεια των παθών, του μίσους, των συγκρούσεων, με πράξεις απρεπείς και εξόντωσης του αντιπάλου; Το ελληνικό κοινοβούλιο είναι αποδεδειγμένα άρρωστο. Η ηθική του αντοχή έχει καταρρεύσει και κατολισθήσει σε τέτοιο κατήφορο που πολύ φοβούμαι ότι δεν υπάρχει ελπίδα να ξαναβρεί τη θέση του και τη χαμένη αξιοπρέπειά του. Είναι καιρός να αλλάξει πλεύση. Να επιχειρήσει το ιστορικό τόλμημα της «εξόδου». Να σπάσει τα δεσμά από τα οποία τώρα κυριαρχείται και να χαράξει μία νέα πορεία που θα έχει ως σημαία, τον σεβασμό και την πίστη του στη δημοκρατία, την εντιμότητα, την υπευθυνότητα, την αγαστή συνεργασία των μελών του και τη φροντίδα του λαού. Να αναπνεύσει τον αέρα της ελευθερίας. Να κινηθεί χωρίς κανέναν στιγματισμό και χωρίς καμία ενοχοποίηση των μελών του για έλλειμμα ήθους που δυστυχώς τούτες τις μέρες υπερκαλύπτει τη μεγάλη μάζα του λαού. Ο λαός θέλει το κοινοβούλιο να γίνει συνειδητός υπηρέτης του. Θέλει να δει τους βουλευτές να ασχολούνται με τα ουσιαστικά προβλήματα του, που θέτουν οι καιροί και όχι να τους αντικρίζει να αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους, με απρεπή λεκτική και με πράξεις βίας μεταξύ τους. Η πολεμική σύρραξη που επικρατεί σήμερα στους κόλπους του πρέπει άμεσα να σταματήσει. Να υπάρξει ειρήνη. Αυτό θέλει ο λαός. Δεν είναι δύσκολο να το κατανοήσουν και να το πράξουν αυτό. Για να σταματήσει πια μια για πάντα και το ερώτημα που βασανίζει τον λαό, αν υπάρχει έλλειμμα ήθους στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
* Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
