Αρχικά να ομολογήσουμε πως η κυβέρνηση που έχει (ή δεν έχει κατά άλλους) το επικοινωνιακό πλεονέκτημα, με συζητήσεις για τον σημαιοφόρο εκτρέπει τη συζήτηση σε θέματα ήσσονος σημασίας.
Η δε ΝΔ, παρότι υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη ενώ διαλαλεί ότι πρεσβεύει το νέο, επιχειρεί να «ξυπνήσει» το συντηρητικό τμήμα της κοινωνίας που λόγω και των οικονομικών αντιθέσεων που οξύνουν τα μνημόνια θα γίνεται πιο συντηρητικό έως ακραίο.
Έτσι ενεργοποιεί τέτοια αντανακλαστικά, περί αριστείας, περί σημαιοφόρου για να καταλήξει (ιδεολογικά) στα περί πατρίδος, θρησκείας και οικογένειας. Θα της φανούν χρήσιμα στις επόμενες εθνικές εκλογές. Αν μας επιτραπεί ο αστεϊσμός, μάλλον δεν είναι μακριά η επόμενη αντιπαράθεση για την επαναφορά της ποδιάς.
Επί της ουσίας ωστόσο η αντιπαράθεση (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ) για την Παιδεία, καθίσταται επικίνδυνη για την ίδια την εκπαίδευση ακριβώς επειδή δεν αφορά στην ουσία των προβλημάτων του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας.
Ενός αναξιολόγητου – από ιδρύσεως – συστήματος, νυν και «αεί» ταξικού καθότι τέτοια είναι η οικονομία μας. Αποτελεί κοροϊδία να αντιπαρατίθενται, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, για το θέμα του σημαιοφόρου όταν επί δεκαετίες, οι όποιες νομοθετικές πρωτοβουλίες επικεντρώνονταν στο σύστημα των πανελλαδικών, των δεσμών παλαιότερα κλπ. Ενίοτε ψηφιζόταν και κάποιος νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση όπου επίσης η συζήτηση, επικεντρωνόταν στο άσυλο.
Βεβαίως θα πρέπει να έχει πολιτικές αυταπάτες όποιος θεωρεί ότι η συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, με αφορμή την ψήφιση ενός νομοσχεδίου για την εκπαίδευση, θα εστίαζε στην ουσία των θεμάτων. Άλλωστε μια τέτοια συζήτηση θα αποκάλυπτε τις πολιτικές τους ευθύνες. Των μεν προηγούμενων κυβερνήσεων για τα εγκληματικά τους λάθη, των δε σημερινών, που ενώ πρεσβεύουν την Αριστερά νομοθετούν σαχλαμάρες που ενίοτε εκπίπτουν και στα δικαστήρια. Πολιτικά ωστόσο η σημερινή κυβέρνηση, πέραν του γεγονότος ότι διέψευσε τις προσδοκίες, δεν στέκεται στο ύψος των πολιτικών περιστάσεων.
Είναι αυτά νομοθετήματα για μια κυβέρνηση που συστήνεται ως αριστερή; Υπάρχει άλλη χώρα που έχει Υπουργείο Παιδείας… και Θρησκευμάτων και συντάσσει από κοινού το περιεχόμενο των βιβλίων με την Ιερά Σύνοδο, ώ αριστεροί;
***
*ΜΕΤΑ τις 20 Αυγούστου αναμένεται η ανακοίνωση των βάσεων και των εισακτέων. Μείζον θέμα. Με την ευκαιρία λοιπόν ας αναρωτηθούμε (πολλάκις) δημοσίως: Υπάρχει μεγαλύτερη απαξίωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος από το γεγονός ότι οι υποψήφιοι των πανελλαδικών, μετά το Πάσχα, διατηρώντας σκόπιμα τις απουσίες εξαφανίζονται στην κυριολεξία από τα σχολεία και κατακλύζουν τις αίθουσες των φροντιστηρίων για να προετοιμασθούν για τις εξετάσεις;
Υπάρχει μεγαλύτερη απαξίωση για το σχολείο αυτό που ομολογούν μαθητές λυκείων ότι κάποιοι καθηγητές τους ρωτάνε «πού βρισκόσαστε στην ύλη στο φροντιστήριο;» για να τους διδάξουν στην τάξη; Προτού τα χρεώσουμε όλα στους καθηγητές, να θυμηθούμε πως και το σχολείο, εικόνα της κοινωνίας μας είναι. Από τον εκπαιδευτικό – «δημόσιο υπάλληλο» έως τον γονέα που «απαιτεί» 20άρι για το παιδί ή και 10άρι στο Δημοτικό για να πάρει τη σημαία. Αυτά, όπως και τα φαινόμενα νεποτισμού που καθιέρωσαν πανεπιστημιακοί στην τριτοβάθμια, αποτελούν στρεβλώσεις και όχι την ουσία του προβλήματος.
Υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα από το γεγονός ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, από τα προγράμματα σπουδών έως το εκπαιδευτικό προσωπικό δεν έχει αξιολογηθεί ποτέ; Αξιολόγηση εννοείται επί της εκπαιδευτικής διαδικασίας, παιδαγωγική, όχι αυτή του κ. Μητσοτάκη.
•**
*ΜΠΟΡΕΙ να θεωρηθεί επιτυχία μιας κυβέρνησης το αυτονόητο; Ότι δηλαδή θα ξεκινήσει η σχολική χρονιά χωρίς ελλείψεις εκπαιδευτικών και βιβλίων;
Υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα για την κοινωνία μας από το γεγονός ότι προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί τίτλου σπουδών, αποτελούν σήμερα το διαβατήριο για φυγή νέων αποφοίτων στο εξωτερικό. Αλλά για αυτά τα θέματα φυσικά και δεν πρόκειται να συζητήσουν κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις. Τι να υποσχεθούν, αξιολόγηση; Θα την μπλοκάρουν τα δικά τους παιδιά, οι συνδικαλιστές της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ.
Να υποσχεθούν εργασία τους αποφοίτους των Πανεπιστημίων; Πώς και πού για τόσους απόφοιτους – τόσων σχολών με το ίδιο ή παρεμφερές γνωστικό αντικείμενο; Αφού σε κάθε πόλη έφτιαξαν και ένα Τμήμα Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ. Τι να συζητήσουν, αφού τα μνημόνιά τους όξυναν την ανεργία.
Κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις εξυπηρετούνται από τη σκόπιμη αντιπαράθεση περί όνου σκιάς…
Β. ΚΑΚΑΡΑΣ
