«Σας παρακαλώ να μου αναθέσετε κάποια εργασία, γιατί γνωρίζετε προφανώς ότι τους τελευταίους μήνες προσέρχομαι καθημερινά στη θέση μου , αλλά δεν έχω απολύτως αντικείμενο»
Κραυγή αγωνίας, ήθους τιμιότητας και υπευθυνότητας, από ένα εργαζόμενο του δημοσίου. Φαινόμενο σπάνιο στην εποχή μας, που ακυρώνει τον κανόνα και οριοθετεί το δικό του χρέος και βηματισμό.
Η ευχέρεια να ανακαλύπτεις και να καταγράφεις τέτοιες περιπτώσεις στο προσωπικό σου ημερολόγιο που να υπηρετούν με τέτοιο ζήλο και αγάπη το δημόσιο είναι ελάχιστες. Είναι δώρο θεού. Γι΄ αυτό και η καταγραφή τους ως πέρασμα από τον κόσμο της ανεμελιάς και της ραστώνης, της ανευθυνότητας και του ραχατισμού, στον κόσμο του ήθους, της υπευθυνότητας, της εργασίας και του καθήκοντος είναι πράξη που πρέπει να καταχωρηθεί σαν καταστάλαγμα προόδου μέσα στο γενικό κλίμα της εποχής που ζούμε. Και άλλοτε στο παρελθόν, από της στήλες αυτής εδώ της εφημερίδας είχα εκφραστεί για το μεγάλο και αδηφάγο κράτος. Το σπάταλο. Το νουχελικό, το τεμπέλικο. Το κράτος που σερβίρει γλέντια και μεθύσια και όνειρα και δολοφονεί την χαρά, την αγάπη και την ευτυχία των ανθρώπων. Το κράτος που λειτούργησε ανάποδα, αντίθετα προς τους κανόνες της ορθότητας και του συμφέροντος του και συγκέντρωσε και γαλούχησε στους κόλπους του στελέχη ανάξια και ανίκανα για τη δουλειά, με όλες τις γνωστές συνέπειες. Λεν πήρε τους αρίστους γιατί δεν ήταν του χεριού του. Ανέδειξε τους κάκιστους γιατί ήταν βολικοί, δικοί του. Δεν φρόντισε να πάρει στους κόλπους του, τους ικανούς τους ενάρετους, τους εργατικούς και έντιμους, αλλά αυτούς που ήταν κολλημένοι σαν στρείδια στην ατολμία και στην καθυστέρηση Έτσι βρέθηκαν επτακόσιες περίπου χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι του ευρύτερου δημοσίου τομέα να βυζαίνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αριθμός πρωτάκουστος και πρωτόγνωρος για ένα μικρό κράτος, όπως είναι το δικό μας. Δεν έχει κτήρια να τους στεγάσει και προς το σκοπό αυτό μισθώνει ξένα και δαπανά σημαντικά κονδύλια. Και όταν κάποτε θέλησε να μετακινήσει ορισμένους απ'αυτούς σε δικό του οίκημα, βρέθηκε μπροστά στην καθολική άρνηση των υπαλλήλων του, επειδή ενδεχομένως ορισμένοι να θίγονταν από την μετακίνηση αυτί). Βλέπετε το δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο αναδείχθηκε ισχυρότερο από το κράτος. Το σύστημα που τους γέννησε και τους ανέθρεψε δεν τόλμησε να βρεθεί αντιμέτωπο μαζί τους. Οι τελευταίοι απεδείχθησαν ισχυρότεροι του κράτους.
Η απορία μου απλή, αλλά καίρια. Μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και μέχρι πότε, Θα βρεθεί ο άνθρωπος που θα κόψει τον ομφάλιο λώρο και θα δώσει νέα κατεύθυνση στο κράτος; Μικρότερο κράτος φωνάζουν οι επιστήμονες του εξωτερικοί. Το ίδιο και οι δικοί μας οικονομολόγοι. Στην ίδια ευθεία και η κοινωνία μας. Αν κάποιος αγνοεί ή σκόπιμα παραβλέπει αυτό το λογικό αξίωμα βρίσκεται έξω από τν ορθή λύση του προβλήματος. Η χώρα έχει υπαλλήλους πολλούς περισσότερους από αυτούς που χρειάζεται. Αυτή η αλήθεια όχι μόνο αποκρύπτεται από το λαό, αλλά καλλιεργείται έντεχνα η ιδέα ότι χρειάζεται και άλλους Για δείτε, στην «υπηρεσία κτιριακών υποδομών», όπως πληροφορούμαστε από τον τύπον, υπηρετούν 400 υπάλληλοι, ενώ για τις ανάγκες της απαιτούνται μόνο 80 Οι τριακόσιοι είκοσι από αυτούς κάθονται άπρακτοι. Δεν δουλεύουν. Δεν κάνουν τίποτε γιατί δεν τους έδωσε κάποιος μια συγκεκριμένη εργασία. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και σε πολλές άλλες κρατικές υπηρεσίες με συνέπεια χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι να είναι περιττοί, να μη χρειάζονται. Να σιτίζονται όμως από το κράτος και να δημιουργούν πλείστα όσα προβλήματα. Εικόνα χάους. Απογοήτευσης και αποσύνθεσης. Με προβληματίζει και με συνθλίβει το φαινόμενο αυτό. Πραγματική γάγγραινα για την πολιτεία. Κάποτε πρέπει να δοθεί ένα τέλος στην κατάσταση αυτή, για να μπορέσει το κράτος να ανασάνει. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σ'αυτό το άθλιο καθεστώς.
Όσοι δεν εργάζονται και δεν είναι χρήσιμοι να ανοίξει η πύλη της εξόδου Το ίδιο να συμβεί στους οκνηρούς, τους αεροκοπανατζήδες, τους λουφαδόρους, τους τσανακογλύφτες Δεν μπορεί ο μόχθος και η αρετή των ολίγων να ταΐζει πάντα τους κηφήνες και τους τεμπέληδες. Αυτούς που το σύστημα μας επέβαλε και εξακολουθεί να διατηρεί και να συντηρεί. Να μείνουν οι ικανοί. Αυτοί που μπορούν να πράξουν έργο ικανό και ποιητικό. Αυτοί που θα κινήσουν τη σκουριασμένη μηχανή του κράτους Αυτοί που θα παράγουν και θα δημιουργούν. Οι δημόσιες υπηρεσίες σήμερα κατάντησαν ένα «μπάχαλο». Υποθέσεις πολιτών που έπρεπε να περατώνονται σε μικρά χρονικά διαστήματα , λιμνάζουν σε κάποια συρτάρια , επειδή οι υπάλληλοι που τις διαχειρίζονται είναι ανίκανοι και τεμπέληδες. Σήμερα υπάρχουν υπάλληλοι που δεν χαράσσουν ούτε μία μολυβιά την ημέρα Ασχολούνται με αλλότρια. Με το προπρό, το κίνο, το τζόκερ, το λόττο, με την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, και όχι με θέματα της υπηρεσίας.
Το κράτος είναι ο θεμέλιος λίθος, το λαμπρό οικοδόμημα που εμείς χτίσαμε για να μας φρουρεί και να μας σκέπει. Είναι η ανάσα και ο αγώνας μας για την περαιτέρω πορείας της ζωής μας. Οι παράγοντες που διαχειρίζονται την ομαλή πορεία και λειτουργία του πρέπει να ακολουθούν με πιστότητα τις συμπεριφορές εκείνες που οδηγούν στην πληρότητα της χαράς και τα ευτυχίας του λαού, χωρίς να επηρεάζονται από τις ποικίλες ανώριμες πολιτικές διδαχές και απαιτήσεις
Θέλω να δηλώσω προς τους αναγνώστες της αγαπημένης μας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» με απλότητα και εξομολογητική ειλικρίνεια, ότι οι γραμμές μου αυτές εδώ δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιας έχθρας, μίσους, κακίας, προς κανένα. Είναι το ψυχικό καταστάλαγμα και η αγωνία που έχει κυριέψει την ψυχή μου , με το καυτό ερώτημα. Πότε αυτός ο τόπος θα ξεφύγει από την κατάσταση αυτή και θα βαδίσει μπροστά; Πότε θα σταματήσουν αυτές οι κρατικές παρενέργειες, που εμποδίζουν την ανάπτυξη και την προκοπή της χώρας; Πότε οι άνθρωποι της προόδου θα αφυπνιστούν για να αναλάβουν τα ηνία του κράτους; Πότε η αναξιοκρατία θα τεθεί στο περιθώριο και θα παραδώσει τη θέση της στην αξιοκρατία για να σωθεί ο τόπος; Το θέμα μεγάλο. Και με προεκτάσεις ποικίλες. Ευελπιστώ όμως ότι η χώρα θα εξαλείψει τις παραπάνω παρενέργειες και θα οδηγηθεί στη σωτηρία της.
* Από τον Αθανάσιο Φώτο
Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
