Η συσσώρευση των σκουπιδιών σε όλα τα σημεία των πόλεων σε συνδυασμό με τις υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες δημιουργούν αφόρητες συνθήκες για τους πολίτες, οι οποίοι ωστόσο δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τους σωρούς σκουπιδιών που γεμίζουν ανεξέλικτα την πόλη. Λίγοι είναι εκείνοι δυστυχώς οι πολίτες που προσπαθούν να βοηθήσουν να αντιμετωπισθεί κάπως το πρόβλημα, κρατώντας κατά το δυνατόν τα σκουπίδια στις αυλές και τα μπαλκόνια τους. Το είπαμε πολλές φορές ας το επαναλάβουμε ακόμα μία. Όταν κάποιοι συμπολίτες μας απεργούν (δικαίως ή αδίκως δεν θα το κρίνουμε εμείς), καλό είναι να αλλάζουμε λίγο τις καθημερινές μας συνήθειες. Ξέρω πως δεν είναι ό,τι καλύτερο να κρατάμε τα σκουπίδια στη βεράντα ή την αυλή μας, αλλά σίγουρα τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα όταν αυτά είναι εκτεθειμένα στους δρόμους και στις πλατείες.
Η άθλια ωστόσο από κάθε άποψη κατάσταση που δημιουργείται κατά τη διάρκεια των απεργιακών κινητοποιήσεων των υπαλλήλων καθαριότητας, αποτελεί τη μία μόνο όψη του νομίσματος! Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψη, αυτή που αφορά τους εργαζομένους και την εργασιακή σχέση τους με την εργοδοσία και κατ’ επέκταση την πολιτεία. Οι εργαζόμενοι από την μια διεκδικούν να εξασφαλίσουν τη θέση εργασίας τους και η εργοδοσία (στην προκειμένη περίπτωση οι Δήμοι) προσπαθεί να βρει λύσεις, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνουν, αφού οι αποφάσεις για το μέλλον των εργαζομένων ανήκουν στην κεντρική εξουσία. Δεν ξέρω αν έχουν δίκαιο ή όχι οι εργαζόμενοι. Δεν είμαι ο αρμόδιος για να το πω. Καλό είναι όμως η πολιτεία να δώσει ένα τέλος σε αυτό το επαναλαμβανόμενο θέατρο του παραλόγου, όπου χειμώνα καλοκαίρι πνιγόμαστε στο σκουπίδι εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων απεργιών των ανθρώπων της καθαριότητας.
Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι μόνη δυνατή λύση, είναι να εκχωρηθούν όλες οι αρμοδιότητες καθαρισμού σε ιδιώτες. Διαφωνώ απολύτως και εξηγώ αμέσως γιατί. Διότι, δεν είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι η λύση όλων των προβλημάτων στη χώρα μας θα δοθεί ως δια μαγείας με την εκχώρηση όλων των αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες. Το δημόσιο δεν χρειάζεται παντού, ωστόσο σε κάποιους τομείς είναι απαραίτητο. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται να γίνει είναι να δούμε σοβαρά όλες τις στρεβλώσεις που υπάρχουν, που σίγουρα είναι πολλές, και να τις διορθώσουμε. Η ιδιωτικοποίηση του τομέα της καθαριότητας στους δήμους δεν θα δώσει λύση. Το βέβαιο ασφαλώς είναι ότι δεν θα γίνουμε ξανά μάρτυρες απεργιακών κινητοποιήσεων. Γιατί όμως; Για τον απλούστατο λόγο ότι οι ιδιώτες θα προσλάβουν φθηνό εργατικό δυναμικό (που αφθονεί μιας και η ανεργία κτυπά κόκκινο) και η καθαριότητα θα βρει το δρόμο της. Διερωτώμαι όμως: Αυτό είναι που θέλουμε να γίνει; Να θυσιασθούν δηλαδή ακόμα μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι στο βωμό της ιδιωτικοποίησης; Εργαζόμενοι που θα αμείβονται με μισθούς πείνας πάντα με την απειλή της απόλυσης;
Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι παραθέτω ένα απτό παράδειγμα. Ρώτησα τις προάλλες μια καθαριστήρια που εργάζεται στο Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας (όχι μόνιμη αλλά στο ιδιωτικό συνεργείο που ανέλαβε την καθαριότητα στο Ίδρυμα), ποιος είναι ο μισθός της. 350 ευρώ/μήνα ήταν η απάντηση, με κανονικό ωράριο παρακαλώ (άλλο τι φαίνεται στη σύμβαση)! Αντιλαμβάνεστε ότι κάπως έτσι θα αμείβονται και οι εργάτες καθαριότητας στους δήμους, σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης! Θα λιώνουν στη βρώμα δηλαδή για ένα ξεροκόμματο! Ε, λοιπόν να τη βράσω φίλοι μου, τέτοια ιδιωτικοποίηση!
Και κάτι ακόμα! Αν νομίζετε πως η συγκομιδή σκουπιδιών με την εκχώρηση αυτής της αρμοδιότητας σε ιδιώτες θα είναι μια φθηνή λύση για τους δήμους, και κατ’ επέκταση για τους δημότες, πλανάστε πλάνην οικτράν! Άκουσα τον Δήμαρχο Λαρισαίων κ. Απόστολο Καλογιάννη να λέει σε τηλεοπτική εκπομπή τοπικού τηλεσκοπικού σταθμού, ότι στην προσπάθεια του κατά τη διάρκεια της απεργίας να δώσει λύση στην καθαριότητα της πόλης, αποτάθηκε και σε ιδιώτες προκειμένου να υποβάλουν σχετικές προσφορές. Η καλύτερη προσφορά κατά τον Δήμαρχο, ήταν 100 ευρώ/τόνο, όταν στο Δήμο σήμερα η συλλογή των σκουπιδιών στοιχίζει μόνο 70 ευρώ/τόνο!
Εν κατακλείδι και για να είμαστε ουσιαστικοί, φρόνιμο είναι να κοιτάμε το πρόβλημα από όλες τις παραμέτρους του και να μην βιαζόμαστε να συμφωνήσουμε με όλους εκείνους που θέλουν να εκχωρήσουν τα πάντα στους ιδιώτες. Η λύση των πολλών προβλημάτων που μας ταλανίζουν, κυρίως στο δημόσιο τομέα, δεν είναι η κατάργηση του, αλλά ο εξορθολογισμός του και ο έλεγχος στη σωστή λειτουργία του. Κι όποιος δημόσιος υπάλληλος δεν ανταποκρίνεται στα παραπάνω να υπόκειται τις συνέπειες του νόμου. Όσο αφορά την πρόσληψη μονίμων υπαλλήλων στον ευαίσθητο τομέα της καθαριότητας, αυτή πρέπει να γίνει με απολύτως διαφανείς διαδικασίες και σύμφωνα πάντα με τα προσόντα όσων καταθέσουν ενδιαφέρον για πρόσληψη. Αυτό πρέπει να ισχύει πάντα σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία ….
Κατά συνέπεια: Η ιδιωτικοποίηση των πάντων, δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά την ολοκληρωτική παράδοση στο κεφάλαιο!
Από το Ντίνο Αυγουστή
Ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή είναι Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
