Οι πολιτικοί μας ηγέτες διαβεβαίωσαν τον Ελληνικό λαό ότι η επαχθής Α` δανειακή σύμβαση και το περιβόητο PSI της Β` δανειακής σύμβασης των 130 δις ευρώ, που συνοδεύτηκαν από τα άκριτα μέτρα λιτότητας της κοινωνικής εξαθλίωσης, είναι αναγκαίες για τη «σωτηρία της χώρας από τη χρεωκοπία» και την παραμονή της πολύπαθης Ελλάδας στη ζώνη του Ευρώ, έστω και χρεωκοπημένη! Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε ότι η υπέρογκη δανειακή σύμβαση των 130 δις ευρώ που αφορούσε τις κολοσσιαίες ζημιές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, κυρώθηκε με νόμο του Κράτους το βράδυ της αλησμόνητης 13ης Φεβρουαρίου 2012, όταν υπερψηφίστηκε από τη Βουλή, ενώ το κέντρο της Αθήνας είχε μετατραπεί σε πραγματικό πεδίο μάχης και ορισμένα κτίρια τυλίχτηκαν στις φλόγες καθώς η οργή του κόσμου υπερέβη τα όριά της. Η ξέφρενη αυτή αντίδραση του κόσμου που επιβεβαίωσε τη ρήση του Le Bon «ο όχλος έχει τη δύναμη μόνο να καταστρέφει» υπήρξε απόρροια έντονων συναισθημάτων ότι κάτι κακό διέπραξαν οι αντιπρόσωποί του σε βάρος των παραδόσεων και της συνείδησης του Έθνους.
Η Ιστορία μας διδάσκει ότι από τη στιγμή που οι ηθικές δυνάμεις στις οποίες στηρίχτηκε ο πολιτισμός ενός λαού έχουν χάσει την επίδρασή τους, η τελική διάλυση του κράτους αναφέρει ο Le Bon, «πραγματοποιείται από τα ασυνείδητα και βίαια πλήθη». Η διαίσθηση του απλού πολίτη, που τόσο υποτίμησαν τα προηγούμενα χρόνια οι πολιτικοί ηγέτες, ότι η ένταξη της χώρας στη νομισματική ένωση του ευρώ θα αποβεί καταστροφική για τη χώρα του και θα την έθετε σε μακροχρόνια υποτέλεια στους διεθνείς δανειστές της, χωρίς προοπτικές ανάπτυξης, δεν ήταν διόλου λανθασμένη. Είναι εμφανές στα μάτια του απλού πολίτη ότι το όραμα της νομισματικής ένωσης υπήρξε μια ψευδαίσθηση ενός απατηλού ονείρου, καθώς η προσδοκία της «γενικής ευημερίας» μετετράπη σε ένα πραγματικό εφιάλτη. Ποτέ το κοινό δεν διανοήθηκε, ότι οι πολιτικοί που δημοκρατικώς εξέλεξε, θα αθετούσαν την εντολή της λαϊκής ετυμηγορίας και θα εγκατέλειπαν τη χώρα και αυτό μαζί, τόσο αδιάντροπα στο έλεος των απαιτήσεων των διεθνών δανειστών. Ποτέ δεν πίστεψε ότι μια μέρα το ίδιο θα αποτελούσε το εξιλαστήριο θύμα του εγχειρήματος του ευρώ. Η καταρράκωση της ελληνικής οικονομίας είναι πλέον πασιφανής με το ΑΕΠ να έχει συρρικνωθεί όλα αυτά τα χρόνια - ως τα σήμερα - κατά 95 δις ευρώ και οι επιχειρήσεις και τα καταστήματα να κλείνουν ολοταχώς εν μέσω μιας πρωτοφανούς σε σφοδρότητα ύφεσης και καλπάζουσας ανεργίας. Δυστυχώς, όσοι χάσανε την ελπίδα μέσα στην απόγνωση του οικονομικού αδιεξόδου που έχουν περιέλθει, οδηγούνται σε ακραίες λύσεις δίνοντας τέλος στη ζωή τους για ν` αποφύγουν τον εξευτελισμό. Η κατάληξη του τολμηρού εγχειρήματος της ένταξης της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ, υπήρξε θλιβερή και οικονομική πανωλεθρία, η μεγαλύτερη από το τέλος του Β` Παγκοσμίου πολέμου. Η αξιοπιστία της χώρας μας έχει καταρρακωθεί διεθνώς και η κατάρρευση της οικονομίας απέβη τραγική για τον Ελληνικό λαό. Τα αίτια της de Facto χρεωκοπίας της Πατρίδας μας επικεντρώνονται στην κακοδιαχείριση και δημοσιονομική κραιπάλη, αλλά κυρίως στην ολέθρια μεταβίβαση των τεράστιων ζημιών των δήθεν Ελληνικών τραπεζών στον προϋπολογισμό του κράτους, με το αίολο επιχείρημα «είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν». Είναι αδιανόητο, πως (τότε) οι πολιτικοί του Ελληνικού Κοινοβουλίου ψήφισαν και μια σελίδα λευκή στον προϋπολογισμό του 2012 για να κοινωνικοποιήσουν τις μελλοντικές ζημιές των τραπεζών και, να τις πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος με τα διαβόητα «χαράτσια» και τη λαίλαπα των περικοπών μισθών και συντάξεων και δαπανών υγειονομικής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας. Ακόμα και σήμερα - εν έτει 2017 - οι ίδιες απαράλλαχτες «πολιτικές δεινοπάθειας…» εφαρμόζονται. Με δυσμενέστερους όρους - απ` ότι φαίνεται - και στα προσεχή χρόνια. Ο λαός μας και Μνήμη έχει και Κρίση. Κάποια στιγμή θα αντιδράσει έντονα. Αυτό, ας το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους όλες οι Πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν επίμονα την διακυβέρνηση της χώρας.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
* Ο Γεώργιος Ν. Ξενόφος είναι Λογοτέχνης
