Για αυτό, οι Εσκιμώοι έχουν πλέον 49 διαφορετικές λέξεις για να περιγράψουν με ακρίβεια το χιόνι/πάγο. Διαφορετικές λέξεις χρησιμοποιούν όταν μιλούν για το χιόνι που πέφτει, το χιόνι στο έδαφος, το χιόνι που ο αέρας φέρνει μέσα στο σπίτι, τον όγκο του πάγου που αποκολλήθηκε από παγόβουνο, τον λεπτό και άσχημο πάγο ή τον πάγο που λιώνει σχηματίζοντας ρυάκια (λόγοι συχνότητας και καθημερινότητας).
Αντιστοίχως οι Κουβανοί, έχουν 15 λέξεις για να περιγράψουν τα γυμνά οπίσθια (λόγοι κουλτούρας). Και πριν προλάβετε να πείτε πως αυτά αποτελούν πλεονασμό, σας θυμίζω πως και εμείς έχουμε λέξεις όπως χιονόνερο, νερόχιονο, χιονιάς, χιόνισμα, χιονοβροχή, χιονόπτωση, χιονονιφάδα, χιονοστιβάδα, χιονοθύελλα για διάφορες παραλλαγές του χιονιού.
Οι μετεωρολόγοι επίσης, χρειάζονται πολλές λέξεις για να περιγράψουν το γνωστό μας σύννεφο (θύσανος, μελανία, στρώμα, σωρείτης, θυσανόστρωμα, μελανόστρωμα, υψίστρωμα, θυσανοσωρείτης, μελανοσωρείτης, υψισωρείτης) (λόγοι εξειδίκευσης).
Γενικότερα, για οτιδήποτε (ζώο, έννοια, αντικείμενο) είναι εκτός του περιβάλλοντος μας η δεν το συναντάμε συχνά, τείνουμε να δανειζόμαστε μία λέξη από τους δημιουργούς της. Εάν π.χ. στα ελληνικά δάση συναντούσαμε Κοάλα, τότε δεν θα είχαμε δανειστεί το όνομα από τους Αυστραλούς.
Ας περάσουμε όμως στις ελληνικές έννοιες περί επιχειρηματικότητας, οι οποίες πιστεύω πως είναι ανεπαρκείς και καθρεπτίζουν πλήρως την ελληνική στάσιμη πραγματικότητα και την άρνηση προς το επιχειρείν και την ανάπτυξη. Η λέξη mentor προέρχεται από την ελληνική ιστορία, αφού ο Μέντορας ήταν ο δάσκαλος του Τηλέμαχου.
Ελληνικής προέλευσης επίσης είναι και ο «σπόνσορας», αφού κάθε χορηγία είναι μία σπονδή. Παρ’όλα αυτά, η ελλιπής επιχειρηματική κουλτούρα μας, συμβαδίζει με μία ανεπαρκή επιχειρηματική ορολογία, και φαίνεται πως όπως δεν μπορούμε να δημιουργούμε νέες λέξεις, έτσι αδυνατούμε να δημιουργούμε νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες.
Υπό περιπτώσεις μεν, γίνεται κακή χρήση λέξεων για χάριν συντομίας (π.χ. «ανεπτυγμένης» αντί «χώρας αργού ρυθμού ανάπτυξης»). Από την άλλη προτιμούμε ξενόφερτες λέξεις για λόγους τεμπελιάς (κανείς δεν χρησιμοποιεί τη λέξη ‘αγοραλογία’ αντί του «marketing»). Είναι οι λόγοι ανεπάρκειας ωστόσο, για τους οποίους οι λέξεις «businessman», «entrepreneur», «intrapreneur», «startupper» αντισοιχούν σε μόνο μία ελληνική (επιχειρηματίας), μάλλον επειδή η δημοσιουπαλληλική νοοτροπία επιβάλλει τον αφανισμό τους, υποτιμώντας την σημασία της επιχειρηματικότητας.
Μία κουλτούρα που υποστηρίζει πληθώρα ανθρώπων που πληρώνονται ενώ είναι άεργοι, ενώ αν κάποιος δηλώσει στο εξωτερικό «επάγγελμα εισοδηματίας», θα προκαλέσει γέλια. Πως εξηγείται πως οι νέοι επαγγελματίες να αγνοούν την λέξη “intrapreneur”, αλλά όλοι γνωρίζουν μοδάτες λέξεις όπως «σελφοκόνταρο»;
Αυτή η φτωχή χρήση της γλώσσας, αντικατοπτρίζει την κακή αξιοποίηση του εργατικού /επιστημονικού δυναμικού μας, και παρ’ ολες τις δοκιμασίες στον χώρο των επιχειρήσεων, δεν πήραμε τα μαθήματα μας. Εργαζόμενοι στον τομέα της συμβουλευτικής επιχειρήσεων, δυστυχώς επαληθεύουν τη προλεγόμενη υποτίμηση και προχειρότητα, αφού τα νέα ενισχυτικά προγράμματα ΕΣΠΑ, είναι μη οραματικά, με σκοπό την έγκαιρη απορροφητικότητα και όχι την δημιουργία αξίας και μακροχρόνιων επιχειρήσεων (ένα μόνο παράδειγμα αποτελεί η μη επιχορήγηση σε αδέρφια που επιθυμούν να ιδρύσουν επιχείρηση από κοινού). Απέχουμε δυστυχώς, πολύ από το να εμπεδώσουμε την υγιή επιχειρηματικότητα και να την συναντούμε όπως οι εσκιμώοι συναντούν το χιόνι τριγύρω τους.
Του Γιάννη Γιαλαμά
