Εμπιστεύομαι τα ερωτήματα αυτά, στις ευαίσθητες και ανήσυχες κρίσεις των αναγνωστών που με το αλάθητο κριτήριό τους θα πάρουν τη σωστή θέση πάνω στο θέμα αυτό.
Κάθε φορά που αναφέρομαι σε θέματα παιδείας, το πράττω με πολύ προσοχή, σεβασμό και με μεγάλη αγάπη. Τα παιδιά είναι ότι το καλύτερο έχουμε, για τον τόπο, την κοινωνία και την πατρίδα μας.. Όσοι από εμάς πιστεύουμε, ότι η παιδεία είναι η ελπίδα και το στήριγμα του έθνους, και πως αυτή μπορεί να μεταλαμπαδεύσει πνοή και ζωή στην κουρασμένη και ταλαιπωρημένη κοινωνία μας και γενικά στον κόσμο όλο, οφείλουμε να σταθούμε προστάτες και αρωγοί στην κάθε αγαθή προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά. Λιτανεύουμε ένα σύνθημα. Η παιδεία να βρει το δρόμο που θα ανοίξει καινούργιους ορίζοντες για εκείνη, ώστε να μπορεί όχι να αντιστέκεται και να αντιμάχεται κάθε εχθρική επιβολή εναντίον της, αλλά και να χαράσσει τις προοπτικές εκείνες που θα την επιτρέψουν να αναμορφώνει το φθαρμένο και σάπιο κοινωνικό ιστό μας. Είναι καιρός πλέον να αντιληφθούμε όλοι μας, ότι ήλθε η ώρα και η στιγμή να πάψουμε να εκμεταλλευόμαστε την παιδεία, προκείμενου να εξυπηρετήσουμε τους δικούς μας σκοπούς και επιδιώξεις. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θέλουν την παιδεία θεραπαινίδα επίλυσης των δικών τους προβλημάτων. Την χρησιμοποιούν σαν ασπίδα προστασίας και μοχλό πίεσης και επικράτησης των απόψεών τους. Δεν της επιτρέπουν να λειτουργήσει αυτόνομα μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα ούτε στην κοινωνία για την πλήρη ανάπτυξή της και την οντότητα και καταξίωσή της. Την παιδεία την αποδεχόμαστε ως παράδοση και τη βιώνουμε. Την έχουμε μέσα στα σπλάχνα μας και τη χαιρόμαστε. Απ΄αυτή αναμένουμε την προκοπή και την αναγέννηση του έθνους. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να πληγώνει τα παιδιά χωρίς λόγο και αιτία. Να τα εμποδίζει να αναπτύξουν αυτόνομα την προσωπικότητά και την αυθεντικότητά τους, ώστε να μπορούν να αντέξουν μόνα τους όλες τις δοκιμασίες που θα συναντήσουν στο διάβα της ζωής τους. Δυστυχώς σήμερα η παιδεία δεν είναι ανεξάρτητη, ελεύθερη και ακηδεμόνευτη. Είναι έρμαια, εγκλωβισμένη από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας που πάντα θέλουν να την έχουν στην πρώτη γραμμή, ως έμβλημα αφοσίωσης και προσέλκυσης των λαϊκών μαζών, για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Κεφάλαιο και δύναμη ακαταμάχητη για το κόμμα και επικράτησης των διακηρύξεών του. Η εσωτερική φυσιογνωμία των παιδιών εύκολα μεταλλάσσεται και παραμορφώνεται στα χέρια των κομμάτων, εξ αιτίας της χειραγώγησης που αυτά ασκούν επάνω τους. Η ευπιστία, η απειρία, η αγνότητα των νέων, ο ενθουσιασμός, η άγνοια πολλών πραγμάτων και κυρίως η δυσπιστία στην πείρα των άλλων, γίνεται σπουδαίο υλικό πολιτικής εκμετάλλευσης των. Δύναμη κρούσης. Όπλο ακαταμάχητο στα χέρι α τους.
Η παιδεία δεν είναι Βιλαέτι ούτε τσιφλίκι κανενός. Ανήκει στο έθνος. Είναι υπόθεση εθνική. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Οι πολιτικέ δυνάμεις πρέπει κάποτε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με ψυχραιμία και αντικειμενικότατα, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και όλες μαζί να αφήσουν κατά μέρους τις πολιτικές τους διαφορές και από κοινού να αποφασίσουν σε μία κοινή συνισταμένη, σε ένα κοινό πρόγραμμα που θα το παραδώσουν στην εκπαιδευτική κοινότητα να το υλοποιήσει. Αυτά είναι τα κείμενα. Τα άριστα. Αυτά θα διδάξετε. Και ό,τι άλλο σύγχρονο, θετικό και απαραίτητο της σύγχρονης ζωής. Πράγματα απλά. Αλλά αναγκαία. Έτσι μόνο μπορεί να προχωρήσει μπροστά η παιδεία και να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον της. Η παιδεία σήμερα διέρχεται κρίση. Και η κρίση δεν είναι τωρινή. Είναι παλαιά και συνεχίζεται με περισσότερη ένταση στις ημέρες μας. Είναι θλιβερό το φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Η παιδεία έχει μετατραπεί σε «πειραματόζωο» του κάθε υπουργού παιδείας. Για χρόνια τώρα παρατηρείται το φαινόμενο, ότι κτίζει ο ένας υπουργός, έρχεται και το ξηλώνει, το κατεδαφίζει ο επόμενος. Με θύματα τα παιδιά, τους μαθητές. Αυτή η κοροϊδία πρέπει κάποτε να σταματήσει. Να μπορούν τα παιδιά να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι έχουν να αντιμετωπίσουν και να προετοιμάζονται καταλλήλως.. Η παιδεία δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Η παιδεία είναι χώρος άσκησης και καλλιέργειας του πνεύματος. Χώρος γνώσεων και εκμάθησης Χώρος διάπλασης χρηστών χαρακτήρων. Είναι τραγικό το φαινόμενο τα 4/5 του Κοινοβουλίου να ψηφίζουν νόμο για την παιδεία και το 1/5 να μη τον εφαρμόζει. Έτσι παιδεία σωστή δεν μπορεί να υπάρξει. Η σωστή παιδεία θέλει τόλμη και αρετή. Ας το αποφασίσουν κάποιο, για να τους γράψει η ιστορία.
Μπροστά στο άθλιο αυτό φαινόμενο, είναι δικαιολογημένη η οργή και η αγανάκτηση που νοιώθουν οι νέοι. Το σύστημα τους πρόδωσε. Δεν τους προστάτεψε. Δεν στάθηκε δίπλα τους. Δεν τους συμπαραστάθηκε. Τους εκμεταλλεύτηκε, Γι΄αυτό και οι τελευταίοι με δυναμισμό εκφράζουν την αντίθεσή τους. Οι καταλήψεις σχολείων, οι πορείες, οι απεργίες στους δρόμους, οι απρεπείς συμπεριφορές τους είναι πράξεις που αντικατοπτρίζουν την οργή και την αγανάκτησή τους, στη κοροϊδία που υφίστανται από το παλιό κατεστημένο.
Αυτές τις μύχιες βλέψεις πρέπει να ερμηνεύσουν με ακρίβεια και δυναμισμό οι πολιτικοί για να μπορέσουν να ξαναβρούν τη χαμένη φερεγγυότητά τους και αξιοπιστία. Για τη σημερινή κατάσταση της παιδείας δεν είναι άμοιροι ευθυνών και οι εκπαιδευτικοί μας. Ενώ το λειτούργημα τους απαιτεί αφοσίωση ολοκληρωτική και ακαταπόνητη αποστολικότητα, αυτοί ασχολούνται περισσότερο με τα συντεχνιακά τους αιτήματα, τη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξή τους, τις μεταθέσεις και το συνδικαλισμό τους και λιγότερο με την επιμόρφωση τους και την διαπαιδαγώγηση των μαθητών τους.
Με τους γονείς να γνωρίζουν την αναξιότητα των παιδιών τους, παρ΄όλα όμως αυτά να πιέζουν να πάρει το παιδί τους το χαρτί του και να τελειώνουμε.
Σε ένα τέτοιο κλίμα ανυποληψίας και περιφρόνησης, η καλλιέργεια και η αναβάθμιση της παιδείας, χαρακτηρίζονται οράματα ξεπερασμένα. Ο τόπος πλήρωσε και θα πληρώσει ακριβά αυτή την τακτική, αν στο μέλλον δεν αλλάξει τακτική και στροφή στο σωστό δρόμο. ΄Όλοι πρέπει να σταθούν με υπευθυνότητα μπροστά στο πρόβλημα της παιδείας και να το αντιμετωπίσουν με σεβασμό και αγάπη. Να βάλουν στόχους. Να εγκαταλείψουν τους αυτοσχεδιασμούς. Να προσδιορίσουν με ακρίβεια τη δυναμική της παιδείας και τον τρόπο που θα επέλθει η σωτηρία της. Να αφουγκραστούν τις επιθυμίες τω ν παιδιών. Να αποφασίσουν τι είδους ανθρώπους επιθυμούμε να διαπλάθει η παιδεία μας. Για να οικοδομηθεί μία νέα παιδεία. Χρειάζεται ένα σχέδιο, ένα όραμα, μία πίστη. Ας το αποφασίσουν κάποτε αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις τύχες του έθνους.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
