μέλλοντος, έπραξαν ή τουλάχιστο σχετίσθηκαν με τη διαδικασία της προδοσίας.
Πιστεύω ότι, με την, όπως και αν διατυπώθηκε, έκφραση, η λέξη θα αναφέρεται σε προδοσία απέναντι στην Ελλάδας, απέναντι στο Έθνος. Ψάχνοντας στο λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών βλέπουμε ότι, προδοσία είναι: «Παράβαση αρχών και ηθικών δεσμεύσεων, διάψευση προσδοκιών, αθέτηση υποσχέσεων και από απόψεως νομικής είναι μια αξιόποινη πράξη κατά της εθνικής ασφαλείας, ή κατά του πολιτεύματος και της ζωής φορέα πολιτειακού αξιώματος».
Η απλή ερώτηση που μπορεί κανείς να θέσει στον κατά τα άλλα διαπρέψαντα ηθοποιό, είναι: Ποια από τα προηγούμενα αναφερόμενα από το λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών, έπραξαν οι ξενιτεμένοι νέοι μας για να χαρακτηρισθεί η νόμιμη (μη λάθρα) μετανάστευσή τους ως προδοσία;
Μια δεύτερη πολύ απλούστερη ερώτηση στον αγαπητό μας ηθοποιό και πρώην βουλευτή: Γιατί ποτέ, τόσο εσείς ο ίδιος όσο και η πολιτική παράταξή σας, δεν αποκαλέσατε με τη φράση αυτή τα στην πατρίδα μας επιδραμόντα σμήνη μεταναστών, που κυριολεκτικά διέπραξαν, για τον τόπο τους, το αδίκημα της προδοσίας (εγκαταλείψαν την πατρίδα τους εν μέσω πολεμικών συρράξεων) και δεν τους αποδώσατε χαρακτηρισμούς, τους οποίους με ελαφρά καρδία εκσφενδονίσατε στους νεαρούς έλληνες επιστήμονες.
Αυτούς, που αναζήτησαν, σε απόλυτα ειρηνική περίοδο, την τύχη τους μακριά από τη μιζέρια στην οποία οι ταγοί μας οδήγησαν την πατρίδα μας; Αυτούς που κατηγορήσατε, κύριε Βουλευτά, οι ξενιτεμένοι υψηλής ακαδημαϊκής κατάρτισης, ούτε ριψάσπιδες υπήρξαν, ούτε πολέμησαν την πατρίδα τους και ηττηθέντες κατέφυγαν αλλαχού.
Να μη ξεχνούμε ότι, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της Ελληνικής φυλής, οι Έλληνες μέσα τους είχαν έμφυτο το στοιχείο της κατάκτησης και εξάπλωσης σε νέους ορίζοντες δημιουργώντας τις περίφημες αποικίες, όπου διέθεταν το καινούργιο. (Μεγάλη Ελλάδα, Κυανή Ακτή, Νότια Γαλλία, Νότια Ιταλία, Ισπανία, Σκωτία…).
Είναι αυτοί, που λειτουργούν και στις μέρες μας ως πρεσβευτές αυτού που είναι και εκφράζει Ελλάδα. Η πληθώρα των σημερινών Ελλήνων που κοσμούν ονομαστά πανεπιστήμια της Ευρώπης και Αμερικής, αλλά και αυτοί που με την ακαδημαϊκή τους κατάρτιση, προάγουν τη ζωή των κατοίκων των φιλόξενων χωρών, σε καμιά περίπτωση δεν είναι επιτρεπτό να χαρακτηρισθούν ως διαπράττοντες προδοσία.
Το μόνο ίσως, που θα είχαμε δικαίωμα να πούμε –όχι να τους κατηγορήσουμε- είναι ότι οι νέοι αυτοί απέκτησαν τις όποιες δεξιότητες με δαπάνες των γηγενών ελλήνων και παρά ταύτα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε κράτη και αλλοεθνείς, που προφανώς δεν ξόδεψαν ούτε δραχμή (συγγνώμη ευρώ) για την απόκτηση αυτών των δεξιοτήτων.
Και όπως οι ιδέες είναι ελεύθερες να διαπερνούν σύνορα και να διαχέονται στα πέρατα της οικουμένης, η Ελλάδα είναι μια ιδέα, ελεύθερη, που διαχέεται, γαλουχεί και ανδρώνει πολιτισμούς εκεί που φτάνει. Γιατί ο Έλλην «πλέων ἐπὶ οἴνοπαπόντον ἐπ᾽ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους»(στ.183 Οδύσσειας) (δηλ. «πλέοντας μέσα στο μελανό πέλαγος με αλλόγλωσσους ανθρώπους», ομηρική φράση, αναρτημένη στη γέφυρα της Φρανκφούρτης) δικαιολογεί τη δεύτερη φύση μας. Η Ελλάδα υπάρχει παντού: στην επιστήμη, στην τεχνική, στη φιλοσοφία.
Δυστυχώς όμως οι Έλληνες εύπιστοι στα ψέματα των σειρηνών γίνονται εύκολα θύματα της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Ήρωες αλλά και αφελείς. Δυναμικοί, αλλά και ευάλωτοι. Θύματα Λαιστρυγόνων! Που συχνά δυσκολεύουν τον δρόμο της επιστροφής στην Ιθάκη.
Του κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδη (*)
(*) Ο κ. Αλέξ. Ν. Λαζαρίδης είναι τ. καθηγητής ΤΕΙ,
a.lazaridi@yahoo.fr
