Ακούμε στα Ιερά Ευαγγέλια τους εμπτυσμούς, τους κολαφισμούς, τους χλευασμούς, τα κτυπήματα. Βλέπουμε το ακάνθινο στεφάνι στην κεφαλή του Νυμφίου της Εκκλησίας μας, την εγκατάλειψη των φίλων και των οικείων, το μίσος των Φαρισαίων, την οργή των Αρχιερέων, την κακία του διαβόλου και τόσα άλλα. Και το σημαντικότερο, ο Χριστός επί του Σταυρού, μόνος επάνω στον Σταυρό.
Και κλίνας την κεφαλήν, παρέδωκεν το πνεύμα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Καίτοι ου μετά το κλίναι την κεφαλήν το εκπνεύσαι, ενταύθα δε τουναντίον· ουδέ γαρ επειδή εξέπνευσεν, έκλινεν την κεφαλήν, όπερ εφ’ ημών γίνεται, αλλ’ επειδή έκλινε την κεφαλήν, τότε εξέπνευσεν». Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν κάποιος πεθαίνει, πρώτα ξεψυχάει και μετά γέρνει το κεφάλι. Εδώ βλέπουμε να συμβαίνει το αντίθετο. Ο Χριστός μας πρώτα έγειρε το κεφάλι Του και μετά εξέπνευσε. «Και κλίνας την κεφαλήν, παρέδωκε το πνεύμα». Ήταν σαν να μάς είπε «εξουσία έχω θείναι» (Ιω. 10,18) την ψυχήν μου, δηλαδή εγώ έχω την δύναμη να χρησιμοποιήσω την ψυχήν μου, δηλαδή εγώ έχω την δύναμη να χρησιμοποιήσω την ψυχή μου όπως θέλω. Από τον Ευαγγελιστή Μάρκο πληροφορούμαστε ότι ο Χριστός προτού να ξεψυχήσει φώναξε δυνατά. «Ο δε Ιησούς αφείς φωνήν μεγάλην εξέπνευσεν» Μαρκ.15,37). Ήταν σαν να προσκαλούσε ο Ίδιος τον θάνατο, έχοντας την μεγάλη αυτή εξουσία. Καταλαβαίνουμε δηλαδή εδώ ότι ο Χριστός μας πέθανε επάνω στον Σταυρό όχι επειδή Τον σταύρωσαν, αλλά εκουσίως, επειδή το θέλησε. Γι’ αυτό και προσκαλεί με τον τρόπο αυτό τον θάνατο, ο οποίος δεν τολμούσε να πλησιάσει τον Χριστό. «Παρέδωκε το πνεύμα». Ήλθε η ώρα να παραδώσει το πνεύμα, την ψυχή Του δηλαδή, στα χέρια του Θεού.«Πάτερ, εις χείρας Σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου» (Λουκά 23΄46), είπε ο Κύριος, για να μάς τονίσει ότι των δικαίων τις ψυχές τις παραλαμβάνει ο Ίδιος ο Θεός, όταν αναχωρούν από τον κόσμο αυτό. Έτσι και ο Χριστός παρέδωσε την ψυχή Του στον Πατέρα Του, για να ανοίξει σε όλους εμάς τον δρόμο για την Βασιλεία των Ουρανών. Και το έκανε αυτό, ευρισκόμενος στην συγκλονιστικώτερη ώρα, από τον Σταυρό επάνω, τότε ήταν που εξεφώνησε το «Τετέλεσται». Ολοκληρώθηκε την ώρα αυτή το έργο της οδυνομένης αγάπης, φάνηκε ξεκάθαρα η νίκη της αγάπης πάνω στο μίσος. Ο Ιησούς μάς αγάπησε ως το έσχατο σημείο. Από αγάπη προσέφερε τον εαυτό του θυσία. Ήταν εκούσια αγάπη αυτό πού έφερε τον Ιησού στον θάνατό Του. Η αγάπη Του δοκιμάζεται ως το έσχατο σημείο, αλλά δεν καταπνίγεται. «Το φως εν τη σκοτία φαίνει και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν. (Ιω.1,5). Η αγάπη λοιπόν σταυρώνεται και η αγάπη μαζί με την θυσία είναι τα δύο κυρίαρχα στοιχεία που εκπηγάζουν δύο χιλιάδες χρόνια τώρα από τον φριχτό βράχο του Γολγοθά. Από κεί επάνω ηχηρή και πάλι θα ακουσθεί και αυτές τις ημέρες η φωνή του Ιησού, μια φωνή γεμάτη αγωνία, ενδιαφέρον και αγάπη για τον άνθρωπο για τον οποίο και σταυρώθηκε. «Και κλίνας την κεφαλήν, παρέδωκε το πνεύμα». Παρέδωκε την ψυχή Του στον Πατέρα Του για να μάς ανοίξει και σ’ εμάς τον δρόμο προς την ητοιμασμένη Πατρίδα. Έγινε υπογραμμός, ώστε να ακολουθώντας και μεις τα ίχνη Του να πορευθούμε στα αιώνια καταλύματά μας. Παραδίδοντας και μεις κατά την κρίσιμη ώρα την ψυχή μας, αυτό επιποθούμε, να βρεθεί «εις χείρας Θεού ζώντος». Αυτό ελπίζουμε και αυτό προσδοκούμε οι πιστοί Χριστιανοί. Αυτός είναι και ο πόθος μας. Να αξιωθούμε να συνδοξασθούμε με τον Άγιο Θεό και να ευρεθύμε στα Ουράνια σκηνώματά Του. Αφού και ο Κύριος προσμένει εμάς. Όλα τα φρικτά παθήματα, τα βάσανα και τις πληγές τα διήλθε μόνος Του, ενώ την χαρά της Αναστάσεως την μοιράζει σε όλους τους ανθρώπους. Και το οξύμωρο;
Ο Ιησούς θανατώνεται για πράξεις που δεν έκανε και λογίζεται μετά των κακούργων για εγκλήματα που δεν διέπραξε, ενώ εμείς γιατρευόμαστε από τους πόνους των αμαρτημάτων που δεν μπορέσαμε να βαστάξουμε. Όλο το βάρος των αμαρτιών μας το σήκωσε ο Αναμάρτητος, ενώ εμείς πρῶτοι γευθήκαμε την λύτρωση και την χαρά, την σωτηρία και την πληρότητα.
Μένει σε εμάς λοιπόν, τους ευεργετημένους από την σταυρική θυσία του Χριστού να σταθούμε τούτες τις ημέρες κάτω από τον Σταυρό του Χριστού, όχι ως θεατές αλλά ως πρωταγωνιστές και συγκυρηναίοι του Σταυρού Του και όταν θα ακούσουμε το «και κλίνας την κεφαλήν παρέδωκε το πνεύμα», να είμαστε εκεί ως αποδέκτες της μεγάλης Του θυσίας για να βιώσουμε το μυστήριο του Σταυρού σε όλο το βάθος του και σε όλες τις προεκτάσεις του, να δούμε με τα μάτια της ψυχής μας την ώρα αυτή το άνοιγμα της αιωνιότητος, και να επαναλάβουμε μαζί με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, πως αυτή είναι η δική μας ώρα, η προσωπική μας ευκαιρία και η ξεχωριστή στιγμή. Όλα έγιναν για μάς, όπως τονίζει ο Ναζιανζηνός Πατέρας, αφού «ο Κύριος έπαθε για να σωθούμε εμείς, έλαβε δούλου μορφήν για να απολάβουμε εμείς την ελευθερία, κατήλθε για να ανυψωθούμε, πειράσθηκε για να νικήσουμε, ατιμάσθηκε για να μάς δοξάσει, πέθανε για να μάς σώσει, ανέβηκε για να ελκύσει κοντά Του όλους εμάς τους καταπίπτοντας, τους πεσμένους στην αμαρτία.
Καλή Ανάσταση!
Του αρχιμανδρίτου π. Αχιλλίου Τσούτσουρα, πρωτοσυγκέλου της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου
