Στη μοναχική Του πορεία, εκείνες τις ώρες της απέραντης δοκιμασίας που ακολούθησαν το Μυστικό Δείπνο, όλοι οι Μαθητές Του είχαν εξαφανισθεί. Κοντά του κάποιες γυναίκες που συνόδευαν τη Μητέρα Του και ο όχλος που Τον χλευάζει και Τον κακοποιεί.
Ξαφνικά εμφανίσθηκε ερχόμενος από τους αγρούς ένας γεροδεμένος αγρότης. Πρόκειται για τον Σίμωνα τον Κυρηναίο (Ματθ. Κζ΄32, Μαρκ. Ιε΄21-22 και Λουκ. Κγ΄26). Η Κυρήνη (στα βόρεια της σημερινής Λιβύης) ήταν παλιά ελληνική αποικία, η οποία διέθετε μεγάλη παροικία Εβραίων. Ο Σίμωνας πιθανόν να ήταν μέλος της Ιουδαϊκής Συναγωγής των Κυρηναίων και να είχε εγκατασταθεί στα Ιεροσόλυμα.
Τις δύσκολες εκείνες ώρες οι Ρωμαίοι στρατιώτες τον πιάνουν, του δείχνουν το Σταυρό του Κυρίου και τον αγγαρεύουν να τον σηκώσει. Δεν είναι συμπάθεια, ούτε οίκτος αυτός των σταυρωτών Του, είναι σκληρότητα, για να «αντέξει», να μπορέσουν σε λίγο να ολοκληρώσουν τη Σταύρωσή Του! Δεν υπήρχε τη στιγμή εκείνη ούτε Ιουδαίος, ούτε Ρωμαίος, διατεθειμένος να σηκώσει πρόθυμα το βάρος του Σταυρού. Αλλά μήπως θα καταδέχονταν αυτοί, Ιουδαίοι, να αγγίξουν έστω το Σταυρό ενός καταδίκου; Ή μήπως ο εθνικός εγωϊσμός των Ρωμαίων θα δέχονταν ένα τέτοιο περιφρονητικό έργο; Όμως, ο άγνωστος εκείνος αγρότης, ο Σίμων, σήκωσε πρόθυμα το Σταυρό κι ακολούθησε τ’ αχνάρια του Κυρίου. Φαίνεται ότι τον «ηγγάρευσαν». Ωστόσο, μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκε να κρατά στους ώμους του αυτό που έμελλε να γίνει σύμβολο, ελπίδα και σωτηρία για την ανθρωπότητα και το όνομά του γραμμένο στο ιερό Ευαγγέλιο, να μνημονεύεται χιλιάδες χρόνια τώρα. Λίγες στιγμές προσφερόμενης ανακούφισης και συνοδοιπορίας με τον Χριστό του πρόσφεραν πλούτο ευλογιών.
Είκοσι ένα αιώνες μετά, ο Ιησούς φορτωμένος το βαρύ Σταυρό Του ανεβαίνει και σήμερα το Γολγοθά. Το σκηνικό των ανθρώπων που Τον περιβάλλουν ανάλογο. Κάποιοι στρέφονται με μανία εναντίον Του, άλλοι Τον περιφρονούν, Τον αρνούνται, προσπαθούν να αποσπάσουν όσους Τον ακολουθούν, γίνονται αποστάτες και πολέμιοι του Σωτήρα μας Χριστού. Διότι, δυστυχώς, άρχοντες και λαός έχουμε παρεκκλίνει από το θεόσδοτο νόμο και μάλιστα οι άρχοντες μας νομοθετώντας ασύστολα κατά του Θεού! Με νόμους της πολιτείας χτυπήσαμε κατάστηθα το ιερό Μυστήριο του Γάμου νομιμοποιώντας τον πολιτικό γάμο, με την αναγνώριση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων, αφού προλειάναμε το δρόμο με την υιοθέτηση της ελεύθερης συμβίωσης! Διώξαμε τους ιερείς από τα σχολεία αποκλείοντας τα παιδιά μας από το λυτρωτικό Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, νοθεύσαμε το μάθημα των θρησκευτικών, νομιμοποιήσαμε τις εκτρώσεις ενώ έχουμε τεράστιο πρόβλημα υπογεννητικότητας.
Αλλά τι να πρωτοαναφέρουμε από τις εκδηλώσεις της ανταρσίας μας κατά του ευεργέτου μας Θεού; Δεν πρέπει λοιπόν να εκπλαγούμε αν ο Θεός σηκώσει τη χάρη Του από την Ελλάδα. Τα έθνη που λησμονούν ή εναντιώνονται κατά του Αληθινού Θεού, ανοίγουν μόνα τους το δρόμο της καταστροφής τους. Αυτός είναι νόμος διαχρονικός που λειτουργεί με μαθηματική ακρίβεια. Νόμος που μπορεί να ακυρωθεί μόνον αν δείξουμε έμπρακτη μετάνοια άρχοντες και λαός.
Υπάρχουν όμως και σήμερα οι Κυρηναίοι, που κρατούν σταθερά, ακλόνητα και ανυποχώρητα το Σταυρό του Χριστού κι ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά της θυσίας, της ομολογίας, με πίστη και γενναιότητα, αγάπη και αφοσίωση στον Σωτήρα Χριστό.
Αλλά είναι και οι άλλοι, που σηκώνουν το δικό τους προσωπικό σταυρό, της θλίψης, της δυσκολίας, της ασθένειας, του πόνου, του θανάτου. Σταυρός βαρύς, κάποτε ασήκωτος, που πονά, πληγώνει, κλονίζει την ψυχή και απειλεί να τη συντρίψει. Και τότε κάποιο αόρατο χέρι σηκώνει το σταυρό και συνεχίζεται ο αγώνας. Είναι ο Χριστός που ανταποδίδει τη βοήθεια του Σίμωνος. Φτάνει ο άνθρωπος να Του προσφέρει τη θέληση του, φτάνει να ατενίζει το Σταυρό του Κυρίου. Κι Εκείνος θα δώσει πλούσια την ευλογία Του! Αμήν!
Από τη Χρυσούλα Χρ. Μότσιου - Τσανά
* Η Χρυσούλα Χρ. Μότσιου – Τσανά είναι διδάκτωρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
