Με βάση τον αρχικό προγραμματισμό, ο οποίος έχει την υπογραφή Τσίπρα εφόσον ο ίδιος διαπραγματεύτηκε το περιεχόμενο και το χρονοδιάγραμμα του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, η δεύτερη αξιολόγηση έπρεπε να είχε κλείσει τον Φεβρουάριο του 2016. Η κυβερνητική ηγεσία κέρδισε πολιτικό χρόνο σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας εφόσον η μη έγκαιρη εφαρμογή του προγράμματος-μνημονίου μεγάλωσε τις οικονομικές δυσλειτουργίες και το κοινωνικό κόστος της πολιτικής που ασκείται και των νέων μέτρων που θα εφαρμοστούν.
Πλησιάζουμε το όριο
Το Μαξίμου μας διαβεβαιώνει από το περασμένο φθινόπωρο ότι η δεύτερη αξιολόγηση έχει ουσιαστικά κλείσει. Από το φθινόπωρο πήγαμε στα Χριστούγεννα, από τα Χριστούγεννα στον Ιανουάριο, Φεβρουάριο, και τώρα η κυβέρνηση επιδιώκει να κλείσει την αξιολόγηση μέχρι τον Μάιο για να απελευθερωθεί η σχετική δόση και να μπορέσει στη συνέχεια το Δημόσιο να εκπληρώσει τις τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις του Ιουλίου, οι οποίες πλησιάζουν τα 7 δισ. ευρώ.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι πρέπει να κλείσει την αξιολόγηση μέχρι τον Μάιο γιατί το πολιτικό κόστος της επιστροφής σε μια κρίση ανάλογη του 2015, χωρίς μάλιστα να υπάρχει πολιτική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης, θα είναι ακόμη μεγαλύτερο από το πολιτικό κόστος της υπογραφής και της εφαρμογής των νέων μέτρων. Σε περίπτωση που δεν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση και δεν χρηματοδοτηθεί έγκαιρα το ελληνικό Δημόσιο είναι πολύ πιθανό να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση και να πάμε σε εκλογές που θα χάσει με μεγάλη διαφορά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι λογικό λοιπόν να περιμένουμε ότι αφού ο κ. Τσίπρας εξασφάλισε πολιτικό χρόνο σε βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας θα φροντίσει να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση μέχρι τον Μάιο. Υπάρχουν όμως δύο αστάθμητοι παράγοντες. Ο σημαντικότερος είναι η δυσκολία συνεννόησης μεταξύ της κυβέρνησης Τσίπρα και του κυβερνητικού κόμματος, του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν ξεπεραστούν έγκαιρα αυτές οι δυσκολίες μπορεί να χαθεί η τελευταία προθεσμία και να επικρατήσει ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός.
Ο δεύτερος αστάθμητος παράγοντας, που φαίνεται να επηρεάζει λιγότερο τις καταστάσεις, είναι η απροθυμία ορισμένων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να αναλάβουν το πολιτικό κόστος της κάλυψης του κ. Τσίπρα, ο οποίος έχει την βασική ευθύνη για την καθυστέρηση, σε προεκλογική περίοδο, με τα κόμματα της άκρας Δεξιάς να ζητούν από τις κυβερνήσεις των χωρών τους να αποχωρήσουν «εδώ και τώρα» από τη χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος, εφόσον κατά την άποψή τους δεν πρόκειται να εφαρμοστεί με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Οι πολιτικοί ελιγμοί του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και των συνεργατών του ανεβάζουν το πολιτικό και οικονομικό κόστος της διαχείρισης της κρίσης και αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες για ένα πολιτικό ατύχημα που θα μας πάει πίσω στην κρίση του 2015.
Από τον Γιώργο Κύρτσο
