Που τέτοια πράγματα όμως την σήμερον ημέραν. Ανάποδα ως ο κάβουρας θα σας ταξιδέψω στον πλούτο και την φτώχεια ,το κοινωνικό πρόβλημα κι όχι μόνον. Έπεσε προ μηνών στα χέρια μου ένα κείμενο του μακαρίτη μητροπολίτη Αυγουστίνου Καντιώτη: ΄΄…επαναστάσεις πολλές έγιναν, την φτώχεια δεν έσβησαν. Δεν λύθηκε το πρόβλημα ακόμη κι όταν βρέθηκε ανάμεσα στην Σκύλα (Δύση) και στην Χάρυβδη (ανατολή) Πότε άραγε θα λυθεί; Ο ίδιος ο Χριστός προειδοποίησε δεν θα λείψουν ποτέ οι φτωχοί απ΄τον κόσμο΄΄.
Ποτέ; αναρωτήθηκα μέσα μου κι έσπευσα στην παραπομπή: Ματθ.26,11.Ήταν παραμονές του Πάσχα και …είπε προς τους μαθητάς του•
οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ Πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ
ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι.
τότε συνήχθησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι
τοῦ λαοῦ, εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ἀρχιερέως τοῦ λεγομένου Καϊάφα,
καὶ συνεβουλεύσαντο ἵνα τὸν Ἰησοῦν δόλῳ κρατήσωσι καὶ ἀποκτείνωσιν.
ἔλεγον δέ· μὴ ἐν τῇ ἑορτῇ, ἵνα μὴ θόρυβος γένηται ἐν τῷ λαῷ.
Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ,
προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ
κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου.
ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· εἰς τί ἡ
ἀπώλεια αὕτη;
ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς
πτωχοῖς.
γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί;
ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ.
(26,11) τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ
πάντοτε ἔχετε…»
Με την ακροτελεύτια αυτή φράση, προφανώς και δεν είν’ υπαίτιος της φτώχειας ο Χριστός. Μα τότε ποιός; Εμείς φυσικά με τα κάλλη, τα μυαλά, τις επιλογές και τσι ασχήμιες μας.
Πολλές ήταν οι ελπίδες που επένδυσαν, ανά τον κόσμο, οι οργανωμένες μειοψηφίες του σήμερα όπως τα ονόμασε σωστά, ο συνομιλητής μου στην εκπομπή, Σωτήρης Αμάραντος ή οργανωμένες μαφίες του αύριο θα πρόσθετε ο γράφων ,δεν έχουν κατά νού κάτι τέτοιο ,παρά την διαιώνιση των ιδίων και του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από «άνθρωπο»!
Είναι οι ολιγαρχικοί κυρίαρχοι ,θεσμοί-μηχανισμοί που νέμονται την εξουσία, αποφασίζουν την ξένη και ντόπια κατοχή ,την επιβολή σφιχτής οικονομικής πολιτικής -για τα υποζύγια κι όχι για τους ίδιους- την πάγια εκμετάλλευση ανθρώπων και πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Απέναντί τους εμείς οι καημένοι εμείς, που τυρβάζουμε μακαρίως περί πολλών, ενός δε έστι χρεία, η εξαχρείωση, η εκμηδένιση και η εξόντωσή τους, αν θέλουμε να γλυτώσουμε την ολική κατάρρευση και καταδίκη σ΄ένα αργό θάνατο.
Το άνοιγμα της ψαλίδας, πλούτου και φτώχειας 10πλασιάσθηκε μας είπε ο Γ.Καραμπελιάς προχθές, και μεις αρεσκόμαστε να θυμώνουμε ανέξοδα, να καταγγέλλουμε, να βρίζουμε μέχρι και την κάλπη, την Φαλκονέρα δηλαδή. Εκεί κι αν είναι η απόλυτη σιωπή των αμνών και η ανάθεση μάλλον επαναφορά των ίδιων και των ίδιων, τάχα να μας σώσουν, ως μικρότερο κακό, ουσία δε, να ολοκληρώσουν το δράμα.
Πάντα διαβάζω την στήλη του Χρήστου Τσαντήλα, ειδικά δε «το τελευταίο 20ευρω» της προηγούμενης Κυριακής με προβλημάτισε έντονα. Τι να τις κάνουμε τις φιέστες στην κοιλάδα των Τεμπών, όταν η αφήγηση καθηλώνει κι αφοπλίσει τον καθένα, θυμίζει την κατοχή όπου στο 1ο 10ήμερο εξανεμίζονταν το μηνιάτικο και προοιωνίζεται την σύγχρονη κοιλάδα των αναστεναγμών;
Δεν μπορούμε να παριστάνουμε τους ευτυχισμένους ζωσμένοι από δυστυχία και δυστυχισμένους, μούλεγε στον αέρα προ καιρού, ο φίλος Σπύρος Στάλιας, παλιός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου.
Κρίμα και πάλι κρίμα, με τόσο πλούτο και προίκα ,πως καταντήσαμε εδώ. Ένας γενναίος στα δύσκολα λαός, να βγάζει τώρα τα μάτια του μόνος του.
Αυτό το σαθρό οικοδόμημα, σ΄αυτή την θεομηνία, δεν του πρέπουν κιτρινιάρικες, κόκκινες, μώβ, ροζέ, πράσινες, μπλέ και μαύρες γυψοσανίδες, αλλά μπουλντόζες και κατεδάφιση. Απ΄τα ερείπια δε, είναι στο χέρι μας να στήσουμε την απαλλαγμένη απ΄τα χρέη, άλλη Ελλάδα. Μέσα από εθνοσυνέλευση, μ’ άλλη Δικαιοσύνη, άλλο Σύνταγμα, άλλη εκπαίδευση, άλλες τράπεζες- νόμισμα κι άλλες συμμαχίες, θ΄άναστήσουμε τα κουφάρια της ελληνικής βιομηχανίας.
Θα κλείσω, δίνοντας μια οφειλόμενη απάντηση για την φτώχεια.΄΄…Συ που γεννήθηκες - έγραψε ο μητρ. Αυγουστίνος - σ΄ένα σταύλο, έζησες φτωχά, κοντά στους φτωχούς, διδάσκοντας το ευαγγέλιο της Δικαιοσύνης κι οδηγήθηκες στον σταυρό απ΄την θηριωδία των ανθρώπων λες ότι η φτώχεια δεν θα εκλείψει;
Όχι, θα τερματίσει όταν οι κάτοικοι του πλανήτη ζήσουν κατά το ευαγγέλιο, με τιμή, αξιοπρέπεια, ολιγάρκεια, αλληλεγγύη, ειρήνη κι αγάπη. Αυτό που περισσεύει είναι της χήρας, τ΄ορφανού, υπενθυμίζει κι ο Αχ.Παράσχος (Αναγνωστικό Δ’ Δημ.)΄΄.
Το πλεόνασμα αξιοπρέπειας θα νικήσει τη φτώχεια! Φίλες και Φίλοι.
Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής και υπ.βουλευτής με το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο petran61@hotmail.com
