Σύμφωνα με τον Καρλ Μαρξ «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα». Πολύ φοβάμαι όμως ότι τις περισσότερες φορές η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως τραγωδία γιατί δυστυχώς –τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες- δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Απλά τα επαναλαμβάνουμε.
Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πιστεύουν ακόμα και σήμερα ότι τα πάντα γυρίζουν γύρω από την Ελλάδα, όπως κάποτε στο μεσαίωνα πίστευαν ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη γη, ενώ αργότερα αποδείχθηκε ότι τελικά η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Και ενώ θα μπορούσε η πραγματικότητα να προσεγγίσει το μύθο μας λόγω της στρατηγικής σημασίας και θέσης της χώρας μας και λόγω της ένδοξης πολιτισμικής κληρονομιάς που μας άφησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έχουμε την ατυχία να μας λείπουν οι πολιτικοί με όραμα, στόχους και σχέδιο, που να μην εθελοτυφλούν και να μην επιρρίπτουν τις ευθύνες μόνο σε προηγούμενες κυβερνήσεις.
Στην πλειονότητά τους οι Έλληνες πολιτικοί, που κυβέρνησαν μέχρι τώρα, έχουν μεγαλώσει με την πολιτική νοοτροπία του χθες και την έχουν ασπαστεί. Σήμερα όμως παραδέχονται ότι η χώρα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται ΠΟΤΕ οι ίδιοι ή η κομματική νοοτροπία που επικρατεί. Αντιλαμβάνονται δηλαδή τις εξελίξεις ως εξωτερικοί παρατηρητές και όχι ως πολιτικές οντότητες που έχουν ευθύνες απέναντι στη χώρα, στο λαό και πάνω από όλα στον ίδιο τους τον εαυτό και τη θέση την οποία υπηρετούν. Φαίνεται, δε, ότι έχουν αποδεχθεί τα Μνημόνια Κατανόησης με τους δανειστές μας ως πολιτική πρακτική που καλούνται να λύσουν τα εσωτερικά μας προβλήματα και να αποτελέσουν έναυσμα για την ανάκαμψη της χώρας.
Αν δούμε την πλευρά των πολιτών, παρατηρώ ότι υπάρχουν πάρα πολλοί πολίτες, μέσα σ’ αυτούς κι εγώ, που παρακολουθούμε με απορία αυτούς που θεωρούν τα Μνημόνια Κατανόησης ανάγκη, αλλά και αυτούς που τα θεωρούν καταστροφή. Απορία διότι αντιλαμβανόμαστε ότι:
i) δεν πρέπει το κράτος να ξοδεύει περισσότερα από όσα «βγάζει»,
ii) πρέπει το ασφαλιστικό σύστημα να προσαρμοστεί σε συντάξεις που να μπορεί να πληρώσει τουλάχιστον σε βάθος μιας γενιάς για να μη κινδυνεύσουν και οι τωρινοί αλλά και οι μελλοντικοί συνταξιούχοι να μείνουν χωρίς σύνταξη,
iii) πρέπει ο επενδυτής Έλληνας ή ξένος να έχει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα εγγυημένο από το κράτος και όχι από την εκάστοτε κυβέρνηση,
iv) πρέπει το εκπαιδευτικό σύστημα να προετοιμάζει τους πολίτες που θα έχει ανάγκη το κράτος,
v) πρέπει η δικαιοσύνη να λύνει τις δικαστικές διαφορές σε εύλογο χρονικό διάστημα και σίγουρα σε πολύ-πολύ μικρότερο χρόνο από αυτόν που επικρατεί σήμερα, με αποτέλεσμα να είμαστε στα όρια της αρνησιδικίας και οι πολίτες να φοβούνται ότι δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους,
vi) πρέπει το κράτος να εφαρμόσει σε όλους τους τομείς την αξιοκρατία και την ισονομία και να γίνει ελκυστικό και δίκαιο για όλους τους πολίτες του, που είτε από επιλογή είτε από ανάγκη μένουν Ελλάδα
vii) πρέπει το κράτος να εφαρμόζει κάθε νόμο που ψηφίζει και να μη γελοιοποιείται όπως με τον αντικαπνιστικό νόμο και τόσα άλλα.
Αυτοί οι πολίτες που πιστεύουμε τα παραπάνω είμαστε στην κοινωνία μια βουβή και ανερχόμενη πλειοψηφία, πολιτικά αποκλεισμένη, διότι απλά δεν θέλουμε και δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με την επικρατούσα κομματική και κυβερνητική νοοτροπία για να αλλάξει η σημερινή τραγική κατάσταση. Πιστεύω ότι δεν απέχουμε πολύ από τη μέρα που η βουβή ανερχόμενη κοινωνική πλειοψηφία του σήμερα θα αναλάβει να αλλάξει την πολιτική νοοτροπία του χθες με όπλο την κοινή λογική. Από τη στιγμή αυτή και μετά θα έχουμε ένα μέλλον όπου μεταξύ άλλων οι «θεσμοί» και τα Μνημόνια Κατανόησης με τους δανειστές θα είναι περιττά.
Οι πολίτες που πληττόμαστε από την πολιτική νοοτροπία που επικρατεί μέχρι σήμερα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά, γιατί το χθες που ζήσαμε και κτίσαμε έφτασε μέχρι το θλιβερό αυτό σημείο την Ελλάδα μας και να αναρωτηθούμε που πάει και για πόσο ακόμη θα αντέξουμε. γιατί ενώ πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και στάση, το αρνούμαστε πεισματικά. Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Οι ευθύνες είναι δικές μας, το ίδιο και τα λάθη, όπως και οι αποφάσεις. Αντί λοιπόν να κλείνουμε τα μάτια στην αλήθεια και απλώς να μεταθέτουμε και να μετακυλύουμε τις ευθύνες σε έναν αέναο φαύλο κύκλο, θα πρέπει απλά να δράσουμε προς τη θετική κατεύθυνση για όλους μας, για το μέλλον μας.
Πιστεύω ότι οι ίδιοι εμείς οι πολίτες πρέπει να βελτιώσουμε τη θέση της χώρας μας και κατά συνέπεια τις ζωές μας. Και όχι να περιμένουμε στο τέλος της ημέρας από κάποιον ξένο να λύσει τα προβλήματά μας. Πρέπει να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε το «Τις πταίει» και να παραδεχτούμε ότι όλοι φταίμε για το χθες και ιδιαίτερα όσοι το διαμόρφωναν είτε από τη θέση της εκάστοτε κυβέρνησης είτε της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Όμως από σήμερα πρέπει να διαμορφώσουμε ένα μέλλον που δεν θα αποτελεί επανάληψη καταστάσεων, που δεν θα θέλαμε να ζήσουμε εμείς και οι απόγονοι μας.
ΤουΣτέλιουΟρφανάκη*
* Ο Στέλιος Ορφανάκης είναι Καθηγητής (M.Sc) Φυσικών και Θετικών Επιστημών στη Δημόσια Εκπαίδευση, έχει εξειδικευθεί στην Τραπεζική Διοίκηση και σε Παράγωγα Προϊόντα ενώ έχει δουλέψει και ως Επενδυτικός Σύμβουλος στην Ιδιωτική Τραπεζική (AlphaPrivateBank – Όμιλος ALPHABANK)
