Από τον Κώστα Γιαννούλα
Τα τελευταία χρόνια, έγιναν και γίνονται κατά καιρούς πολλές συζητήσεις και επισημάνσεις, αναφορικά με το αν πρέπει και πώς να ασκείται η σεξουαλική αγωγή όχι μόνο των μαθητών στα σχολεία αλλά και των ενηλίκων, μια που έχει αποδειχθεί ότι και σ' αυτόν τον τομέα οι Έλληνες υστερούμε κατά πολύ έναντι άλλων λαών • γι' αυτό και αυτοσχεδιάζοντας ο καθένας χωρίς κεντρική καθοδήγηση, πληρώνουμε ακριβά το τίμημα ως κοινωνία είτε με τα πάρα πολλά διαζύγια και εκτρώσεις, είτε με την αδυναμία απόλαυσης, πολλές φορές, ενός αγαθού, που λέγεται σεξ και που υπό προϋποθέσεις μπορεί να κάνει πιο νόστιμη της ζωή μας.
Αν ανατρέξει κανείς στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν και συγκεκριμένα στις πρώτες δεκαετίες της μεταπολεμικής περιόδου, θα διαπιστώσει την ολική ανυπαρξία της σεξουαλικής αγωγής και στο σχολείο και στην οικογένεια. Θα θυμηθεί, ενδεχομένως, σε κάποια σελίδα σχολικού εγχειριδίου τον πελαργό να πετά και να κρατά στο ράμφος του μια πάνα μ' ένα μωρό, για να δείξει και να εξηγήσει, πώς "έρχονται" τα παιδιά στον κόσμο. Πέραν τούτου τίποτε άλλο.
Τα άσεμνα περιοδικά καθώς και η είσοδος παιδιών σε κινηματογραφικές αίθουσες, απαγορεύονταν, ενώ τα κακά λόγια είτε όταν λέγονταν είτε όταν κάνονταν, ελέγχονταν και τιμωρούνταν παραδειγματικά. Και κάτι ακόμα • παρότι όλα τα μέλη πολλών οικογενειών ήταν καταδικασμένα λόγω έλλειψης χώρων να κοιμούνται στον ίδιο οντά, η σεξουαλική ζωή των γονιών ήταν τόσο κρυφή, ώστε ορισμένα παιδιά πιστεύαμε ότι οι γονείς μας ήταν ανέραστοι, τη στιγμή που μπροστά μας δεν αντάλλασσαν ποτέ ούτε ένα χάδι, ούτε ένα φιλί, για να μη σκανδαλίσουν. Ευτυχώς, που μπροστά στα μάτια των παιδιών της ελληνικής επαρχίας ερωτοτροπούσαν πουλιά και ζώα, που κέντριζαν τη φαντασία τους, δημιουργούσαν ερωτήματα και απομυθοποιούσαν κατά κάποιο τρόπο τη διαδικασία αναπαραγωγής και της σεξουαλικής επαφής.
Όλα αυτά, που ξετυλίγονταν μπροστά τους, θεωρούνταν, μάλιστα, τόσο φυσιολογικά, ώστε ορισμένοι γονείς μαζί με τα παιδιά τους, κάποιες φορές, οδηγούσαν τα οικόσιτα ζώα, αγελάδα ή κατσίκα, σε νοικοκυριά, που διέθεταν αρσενικά του είδους, προκειμένου εκεί να λάβει χώρα η διαδικασία της αναπαραγωγής ενώπιόν τους. Κοντά σ’ αυτά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς τη λαθραναγνωσία κάποιων ακατάλληλων εντύπων, τα μυστικά φλερτάκια πλατωνικού, προπάντων, χαρακτήρα αλλά και τους οίκους ανοχής, που έδιναν σε πολλούς κάποια διέξοδο στα αδιέξοδά τους.
Αυτά συνέβαιναν χθες. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, τα πράγματα άλλαξαν και οδηγήθηκαν σιγά-σιγά και μάλιστα μεθ’ υπερβολής στο άλλο άκρο. Στην αλλαγή αυτή έπαιξαν σημαντικό ρόλο η τηλεόραση και τελευταία το διαδίκτυο, που ασύδοτα προβάλλουν, πολλές φορές, γαργαλιστικές λεπτομέρειες, που διεγείρουν τα σεξουαλικά ένστικτα, η ανεξέλεγκτη κυκλοφορία παντός είδους πορνογραφικού υλικού και η αδυναμία ή απουσία ελέγχου εκ μέρους των γονέων και των υπευθύνων οργάνων της πολιτείας και τόσα άλλα.
Τον πιο σημαντικό, όμως, ρόλο σ’ αυτή την εξέλιξη έπαιξε και παίζει η σεξουαλική απελευθέρωση και η ευκολία, πλέον, με την οποία ακόμη και μικρά παιδιά, εκμεταλλευόμενα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, προσπαθούν ν’ απομυθοποιήσουν τον έρωτα και τη σεξουαλική πράξη απαλλαγμένα από ταμπού και σεμνοτυφία. Μόνο που η βιαστική αυτή απομυθοποίηση, που συνοδεύεται, πολλές φορές, από άγνοια των μυστικών, που κρύβει ο έρωτας και τον κάνουν συναρπαστικό, καθώς και η βιομηχανία του σεξ, δημιουργούν του κόσμου τα προβλήματα και αντί απόλαυση και ευτυχία χαρίζουν ψυχικά τραύματα, απωθημένα και οδηγούν εν τέλει σε μελαγχολία και δυστυχία.
Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος, για τον οποίο πληθαίνουν στις μέρες μας οι σχολές γονέων και κάνουν χρυσές δουλειές οι σεξολόγοι και οι ψυχολόγοι, μια που οι γνώσεις των γονέων και ο χρόνος, που αφιερώνουν για την αγωγή των παιδιών τους δεν επαρκούν, προκειμένου να προσφέρουν σ’ αυτά σωστή και πλήρη σεξουαλική αγωγή.
Πρόσφατα, μάλιστα, δημοσιεύτηκε ότι δημιουργήθηκε από ειδικούς στην Αθήνα Ακαδημία σχέσεων, για να καλύψει το κενό της παρεχόμενης σεξουαλικής αγωγής και να ενισχύσει ζευγάρια, που ψάχνουν να βρουν τρόπους ανανέωσης της σεξουαλικής τους ζωής.
Δικό μου όνειρο ήταν και παραμένει, πέραν του τι θα κάνει η πολιτεία στα σχολεία για βελτίωση της παρεχόμενης σεξουαλικής αγωγής, να δω με κεντρική πρωτοβουλία σε κάθε Μητρόπολη αλλά και σε κάθε Δήμο να λειτουργεί και μια σχολή όχι απλά γονέων αλλά υποψηφίων γονέων, που να θωρακίζει τους μελλόνυμφους κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι σε θέση να παίξουν σωστά το ρόλο τους, αν και όταν γίνουν γονείς.
Επ’ αυτού του θέματος, όμως, θα επανέλθω και θα τοποθετηθώ αναλυτικότερα σε επόμενο δημοσίευμα.
