Πρωτοβουλία του εφορευτικού συμβουλίου και σκοπός να τιμηθούν τρεις πνευματικοί άνθρωποι, τρεις αξιόλογοι Λαρισαίοι που άφησαν το σπουδαίο έργο τους κληρονομιά στην πόλη. Άνθρωποι «παλιάς κοπής» που συνδύαζαν μεγαλείο, προσφορά και ταπεινότητα: Γιώργος Ζιαζιάς, «ο ιστορικός της Κυριακής» όπως τον χαρακτήρισε η πρόεδρος του εφορευτικού συμβουλίου, Ιουλία Κανδήλα. Εσδράς Μωυσής (ο πατέρας μου) «ενεργός πολίτης πριν εφευρεθεί ο όρος του ενεργού πολίτη» έτσι τον περιέγραψε με λόγια …από καρδιάς ο καρδιολόγος Γιάννης Σάπκας. Και -ο μοναδικός εν ζωή- Λάζαρος Αρσενίου, παλαίμαχος δημοσιογράφος και συγγραφέας, με το πλούσιο βιογραφικό του οποίου αναμετρήθηκε η δικηγόρος Βανέσα Μπακάλη.
Πληροφορίες και συγκίνηση εναλλάσσονταν καθώς, μετά από κάθε ομιλητή, τον λόγο έπαιρνε η οικογένεια του τιμώμενου. Η Κατερίνα Ζιαζιά «ζωγράφισε» τον πατέρα της με τα λόγια, η Ρίτα Μωυσή, συγκινημένη μοιράστηκε τη λαχτάρα του συζύγου της για καταγραφή της ιστορίας και ο Λάζαρος Αρσενίου αυτοπροσώπως, υπεραιωνόβιος έφηβος, ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μας τις μέρες της Απελευθέρωσης σαν κινηματογραφική ταινία. Γύρισα κάποια στιγμή προς τα πίσω να δω τα παιδιά μου, μήπως βαρέθηκαν και τα είδα με τα μάτια τους «καρφωμένα» στον κ. Λάζαρο, να ρουφάνε αυτό το αναπάντεχο μάθημα ιστορίας. Είδα και άλλους νέους ανθρώπους στο κοινό, που σίγουρα δεν γνώριζαν τους τιμώμενους, ήρθαν όμως για να γνωρίσουν τη διαδρομή που ακολούθησε ο καθένας τους σε καιρούς δύσκολους και με συνθήκες τόσο αντίξοες (παραπονιόμαστε κι εμείς…) κι όμως κατόρθωσαν όχι μόνο να ορθοποδήσουν οι ίδιοι, αλλά και να αφήσουν το αποτύπωμά τους στον πολιτισμό και στην πόλη μας.
Ήταν μια εκδήλωση δωρική, χωρίς τίποτα το περιττό, χωρίς κουραστικές τυπικότητες, όπου ό,τι ακούστηκε ήταν ουσιαστικό. Γεμίσαμε εικόνες από την παλιά Λάρισα, τα κτίρια, τους δρόμους, τους ανθρώπους της, μυρίσαμε τον θεσσαλικό κάμπο, ακούσαμε συναγερμούς, βόμβες, αλλά και νικητήρια άσματα, νιώσαμε τον τρόμο και τις κακουχίες του πολέμου, την πείνα, τους διωγμούς των Εβραίων, τον ηρωισμό των αντιστασιακών… Όπως πολύ εύστοχα είπε ο συντονιστής της εκδήλωσης, Θωμάς Μπεχλιβάνης, εξοικειωθήκαμε με 100 χρόνια λαρισαϊκής ιστορίας. Το μεγαλύτερο όμως κέρδος από την εκδήλωση ήταν αυτό που ανέφερε συγκινημένη η αρχαιολόγος Βάσω Πανάγου, διορθώτρια πολλών έργων του Μωυσή και του Αρσενίου, ότι, τιμώντας αυτά τα τρία άτομα, στην ουσία τιμάται το ίδιο το βιβλίο, που είναι ο κατεξοχήν ρόλος της Βιβλιοθήκης.
Ας καλωσορίσουμε λοιπόν τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Λάρισας «Κωνσταντίνος Κούμας» ως ενεργό οργανισμό και ως παραγωγό πολιτισμού στην πόλη μας. Με τόσο άξιους ανθρώπους στο τιμόνι της, έχουμε πολλά να περιμένουμε από αυτήν.
Αλίνα Μωυσή
